Η Πρωτομαγιά για τη χώρα μας και για το ελληνικό εργατικό κίνημα είναι και μια γιορτή μνήμης για τους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν, 1η Μαΐου του 1944, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής
Η θυσία των 200 στην Καισαριανή
Η Πρωτομαγιά είναι μια γιορτή του διεθνούς εργατικού κινήματος, όπου τιμούνται οι αγώνες γενιών και γενιών συνδικαλιστών και εργαζομένων για την κατοχύρωση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Αλλά για τη χώρα μας και για το ελληνικό εργατικό κίνημα είναι και μια γιορτή μνήμης για τους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν, 1η Μαΐου του 1944, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Τους έδωσε ο Μεταξάς
Οι 200 αγωνιστές βρίσκονταν στα χέρια των Γερμανών, καθώς η φασιστική κυβέρνηση του Μεταξά τούς παρέδωσε στους κατακτητές, όταν οι Ναζί εισέβαλαν στην Ελλάδα. Άλλωστε… ήταν κομμουνιστές, κοινοί εχθροί και των φασιστών του Μεταξά και των Ναζί.
Οι Γερμανοί, σε αντίποινα για την εκτέλεση ενός Γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αποφάσισαν να εκτελέσουν Έλληνες αιχμαλώτους. Οι Ναζί επέλεξαν 200 άντρες που κρατούνταν ήδη πριν από τον πόλεμο, στο σύνολό τους μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, που είχαν συλληφθεί από το φασιστικό καθεστώς Μεταξά.
Υποχωρούσαν παντού, άλλα
Είναι ενδιαφέρον ότι την άνοιξη του 1944 οι τύχες του πολέμου είχαν ήδη κριθεί. Οι Γερμανοί βρίσκονταν σε συνεχή οπισθοχώρηση στη Σοβιετική Ένωση, όπου η μία ήττα διαδεχόταν την άλλη, στη Δύση οι σύμμαχοι είχαν ήδη εισβάλει στην Ιταλία και μετρούσαν βδομάδες μέχρι να εισβάλουν και στη Γαλλία (όπως θα γινόταν στις 6 Ιουνίου). Οπότε, κάνοντας πράξη το φασιστικό δόγμα βάσει του οποίου πορεύονταν, οι Ναζί ήθελαν να μείνουν… αξέχαστοι στον πληθυσμό της χώρας, κάνοντας σφαγές, λεηλασίες και εκτελέσεις κατά το δοκούν.
Με τραγούδια στον θάνατο
Οι 200 κομμουνιστές της Καισαριανής δεν ήταν τυχαίοι άνθρωποι. Ήταν αγωνιστές και είχαν περάσει επτά ή οκτώ χρόνια στη φυλακή. Σκόπευαν να αντικρύσουν τον θάνατο με γενναιότητα. Στη διαδρομή προς το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, αφού έφυγαν από τις φυλακές του Χαϊδαρίου, στα καμιόνια που τους μετέφεραν στην εκτέλεση τραγουδούσαν καθώς πέρναγαν μέσα από τους δρόμους της Αθήνας.
Το τέλος των ηρώων
Χωρισμένοι σε 20άδες από τους κατακτητές, σχημάτισαν 10 ομάδας, και εκτελέστηκαν έτσι η μία ομάδα μετά την άλλη. Τα τελευταία τους λόγια ήταν «ζήτω η Ελλάδα», «ζήτω το ΚΚΕ», «κάτω οι τύραννοι», «ζήτω ο λαός», «ζήτω η λευτεριά». Κανείς τους δε λύγισε, πήγαν στον θάνατο με το χαμόγελο στα χείλη, με μάτια που έλαμπαν, σαν αληθινοί ήρωες του λαού μας.
Να προσθέσουμε εδώ ότι, για την εκτέλεση του ίδιου Γερμανού στρατηγού, οι γερμανοτσολιάδες του Παπαδόγκονα εξόντωσαν ακόμη 100 άνδρες στην Πελοπόννησο.
