Ουδείς θέλει την όξυνση, αλλά ούτε και μπορεί να επιδείξει αδυναμία
Αν υπάρχει μία παροιμία της ελληνικής παράδοσης που να μπορεί να ταιριάξει στα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, αυτή είναι «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη».
Και οι δύο χώρες συμμετέχουν στον περίπλοκο χορό που περιλαμβάνει άφθονες… προσποιήσεις και πλέρια “επίδειξη δύναμης”, αλλά γνωρίζουν ότι, αν πραγματικά προχωρήσουν σε “κανονικές” κινήσεις πολεμικές, θα δημιουργηθεί μια χιονοστιβάδα γεγονότων που είναι δυνατό να οδηγήσει ακόμη και στην Αποκάλυψη! Το ότι η Μεγιδδώ (εκ της οποίας προκύπτει το Αρμαγεδδών) βρίσκεται εντός των ορίων του Ισραήλ δεν μπορεί να είναι άλλωστε τυχαίο – αν υπάρχει Αποκάλυψη, αυτή θα ξεκινήσει από την πυριτιδαποθήκη του κόσμου, που είναι η Μέση Ανατολή.
Δε θέλουν να πολεμήσουν
Το Ισραήλ έχει τη στρατιωτική ισχύ για να επικρατήσει σε οποιαδήποτε σύγκρουση “ένας προς έναν” με τους γείτονές του. Επίσης έχει ένα ισχυρότατο πυρηνικό οπλοστάσιο, με περισσότερες από 400 πυρηνικές κεφαλές και βόμβες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ανεξάρτητων παρατηρητών, το οποίο δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει εφόσον αμφισβητηθεί σοβαρά η ίδια η ύπαρξή του – δηλαδή αν μπλέξει σε έναν πολυμέτωπο αγώνα, που δε θα μπορεί να κερδίσει με συμβατικά μέσα. Οι Ισραηλινοί έχουν αποκτήσει πυρηνικά ήδη από τη δεκαετία του 1960, αφού το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας ξεκίνησε την επαύριο της δημιουργίας του ισραηλινού κράτους, με άφθονα κεφάλαια από πάμπλουτους Εβραίους της διασποράς αρχικά και τη στήριξη της Γαλλίας με τεχνογνωσία, υλικό και προσωπικό, ενώ στη συνέχεια (από την εποχή του Κένεντι) τη χρηματοδότηση ανέλαβαν οι… Αμερικανοί φορολογούμενοι και τη στήριξη η κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Το Ισραήλ κάτω απ’ όλες τις κυβερνήσεις, ακόμη και τις προοδευτικότερες (πολλώ δε μάλλον κάτω από ημι-φασιστικές, όπως είναι του Νετανιάχου), συμπεριφέρεται ως κοινός τραμπούκος, κάνοντας ασύστολο (και δυστυχώς… θανατηφόρο) bullying τόσο εντός της επικράτειάς του (με θύματα τους Παλαιστίνιους), όσο και εκτός (κυρίως προς Λίβανο, αλλά και Συρία, Ιράν και άλλες χώρες).
Η ισχύς που του προσδίδει η άνευ όρων συμπαράσταση των ΗΠΑ (την οποία έχει εξασφαλίσει το παντοδύναμο εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ) σε οτιδήποτε κι αν κάνει το Ισραήλ, όσο απάνθρωπο και φρικιαστικό κι αν είναι, έχει καταστήσει τους Ισραηλινούς κυριολεκτικά εκτός ελέγχου. Κάνουν ό,τι γουστάρουν και λογαριασμό δε δίνουν σε κανέναν.
Η υποστήριξη των ΗΠΑ φέρνει και τη στήριξη ολόκληρου του “δυτικού στρατοπέδου” και του ΝΑΤΟ ειδικότερα, αν και οι περισσότερες ευρωπαϊκές, τουλάχιστον, χώρες είναι εξαιρετικά απρόθυμοι σύμμαχοι του Ισραήλ. Εξαίρεση αποτελούν οι ισχυρότερες χώρες, η Γερμανία (που θα έχει εσαεί φιλοϊσραηλινή στάση γιατί έχει το όνειδος του Ολοκαυτώματος στη συνείδησή της) και η Γαλλία με τη Βρετανία (χώρες που διαθέτουν επίσης ισχυρά εβραϊκά λόμπι, όπως οι ΗΠΑ). Και η Ελλάδα του Μητσοτάκη, που αφενός είναι business partner των ισραηλινών εταιρειών (από εκεί πήρε το Predator, μην το ξεχνάμε), και αφετέρου χρησιμοποιεί το Ισραήλ ως “αντίβαρο” στην Τουρκία.
Το Ιράν και η θέση του
Από την άλλη, το Ιράν προσπαθεί να γίνει ο “ισχυρός παίκτης” της περιοχής από την πλευρά των μουσουλμάνων. Ο κύριος ανταγωνιστής του δεν είναι τόσο η Τουρκία (παρά τις σουλτανικές φιλοδοξίες που εκφράζει το τουρκικό κατεστημένο υπό τον Ερντογάν), αλλά η υπόγεια και διαβρωτική επιρροή της Σαουδικής Αραβίας. Η Σ.Α. είναι ο μεγαλύτερος business partner των ΗΠΑ, τα πετροδολάρια ρέουν άφθονα στους διαδρόμους του κογκρέσου και της γερουσίας των ΗΠΑ (δηλαδή… ένας σεβαστός αριθμός Αμερικανών πολιτικών κάνουνε ζωάρα με τα λεφτά των Σαουδαράβων), άρα η αμερικανοσαουδαραβική συμμαχία είναι η ισχυρότερη μετά την αμερικανοϊσραηλινή.
Άλλωστε, ΗΠΑ και Σαουδική Αραβία, σε αγαστή συνεργασία, δημιούργησαν 6 δεκαετίες πριν αυτό που καλούμε σήμερα “ριζοσπαστικό Ισλάμ” και συνεχίζουν να το χρηματοδοτούν, να το στηρίζουν και να χρησιμοποιούν είτε ως αχυράνθρωπο, είτε ως αποδιοπομπαίο τράγο, είτε ως γεωπολιτικό εργαλείο, για να πετύχουν τους στόχους τους.
Οι μουτζαχεντίν, οι ταλιμπάν και το ISIS είναι δημιουργήματα των Σαουδαράβων (δηλαδή… των ΗΠΑ!) και η Χαμάς επίσης. Αν και στην περίπτωση της Χαμάς έβαλαν το χεράκι τους και οι Ισραηλινοί, που χρηματοδότησαν και στήριξαν την εκκίνηση της Χαμάς, προκειμένου να αποκτήσουν έναν αντίπαλο που δε θα ήταν διαλλακτικός, όπως ήταν η PLO, οπότε θα μπορούσαν να συνεχίσουν τους εποικισμούς και την καταπίεση των Παλαιστινίων επικαλούμενοι την… αδιαλλαξία της Χαμάς.
Από τη μια λοιπόν η Σαουδική Αραβία ελέγχει όλα τα εξτρεμιστικά μουσουλμανικά κινήματα. Από την άλλη, το Ιράν προσπαθεί να γίνει μια περιφερειακή δύναμη και να περιορίσει την επίσης εξαιρετικά διαβρωτική ισχύ του Ισραήλ. Το Ιράν γνωρίζει ότι το Ισραήλ έχει πυρηνικά που μπορεί να το καταστρέψουν στην περίπτωση ολοκληρωτικού πολέμου και για τον λόγο αυτό, άλλωστε, οι Ιρανοί προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα, αντιμετωπίζοντας σοβαρότατες κυρώσεις από τη Δύση για την προσπάθεια αυτή.
Δε θα μπούμε σε συζήτηση για το ότι έχουμε διαφορετικά μέτρα και σταθμά για το Ισραήλ και για το Ιράν, είπαμε, το Ισραήλ έχει εξασφαλίσει παντοτινή ασυλία, αφού ελέγχει τη μόνη υπερδύναμη και δύο από τους μεγαλύτερους συμμάχους της. Ουδείς θα τολμήσει να στείλει ελεγκτές – τους οποίους δέχεται σε τακτική βάση το Ιράν – στο Ισραήλ. Μάλλον γιατί θα βρουν ένα πλήρως ανεπτυγμένο πυρηνικό οπλοστάσιο και κανέναν δε συμφέρει να ανακοινωθεί αυτό επίσημα.
Οι εκατέρωθεν επιθέσεις
Η πρώτη ισραηλινή επίθεση (στην πραγματικότητα, τρομοκρατικό χτύπημα, αφού το Ισραήλ και εδώ λειτούργησε ως τρομοκρατική οργάνωση) στην ιρανική πρεσβεία, που εκκίνησε αυτό το ντόμινο που μας έχει φέρει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, ήταν μια από τις τυπικές “τραμπουκικές” κινήσεις του Ισραήλ. Το Ιράν αποφάσισε να απαντήσει, γιατί κάτι διαφορετικό θα ήταν μοιραίο για την εικόνα του ιρανικού καθεστώτος και θα έθετε σε σοβαρή δοκιμασία την προσπάθεια που κάνουν οι κυβερνώντες.
Ωστόσο, η απάντηση ήταν έτσι σχεδιασμένη και υλοποιημένη, ώστε να μην προκαλέσει κάποιο… πραγματικό πρόβλημα ή ζημιά στο Ισραήλ. Βεβαίως το Ισραήλ επαίρεται για το Iron Dome του που «κατέρριψε το 99% των πυραύλων και drones του Ιράν», ωστόσο στην πραγματικότητα το ποσοστό αυτό επετεύχθη μόνο χάρην στην αμέριστη βοήθεια και συμπαράσταση των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας, που έθεσαν όλα τους τα συστήματα δορυφορικά και αναχαίτισης, στην υπηρεσία του Ισραήλ. Και βεβαίως το αποτέλεσμα αυτό επιτεύχθηκε κυρίως γιατί το Ιράν είχε… προειδοποιήσει τις ΗΠΑ ότι ετοιμάζει πυραυλική επίθεση κατά του Ισραήλ! Ώστε να μπορέσουν οι ΗΠΑ να βοηθήσουν τους Ισραηλινούς να αναχαιτίσουν τους ιρανικούς πύραυλους και drones.
Το ότι ήταν απολύτως προφανές ότι οι Ιρανοί απλώς έδωσαν μια… εθιμοτυπική απάντηση για το θεαθήναι, ήταν και το στοιχείο που “επέτρεψε” στην ισραηλινή ηγεσία να ακούσει τις νουθεσίες των Αμερικάνων και να μην απαντήσει με τον συνήθη ισραηλινό τρόπο – δηλαδή με ασύμμετρη σκληρότητα και πολλά θύματα και καταστροφές.
Το χτύπημα- “χάδι” στο Ισφαχάν δεν ήταν ακριβώς… ιδανικό (αυτό θα ήταν η… μη απάντηση), αλλά για τα δεδομένα του Ισραήλ δεν ήταν… απολύτως τίποτε. Και το Ιράν το γνωρίζει αυτό, εξ ου και επιθυμεί να υποβαθμίσει το “περιστατικό” και να “κάνει την πάπια”.
Ίσως αυτό το “χτύπημα που δεν ήταν χτύπημα” (το Ισραήλ, στο πλαίσιο της κουτοπόνηρης πολιτικής, που είναι καθεστώς στη Μέση Ανατολή, δεν… ανέλαβε καν την ευθύνη για την επίθεση, παρότι το έκανε… εμμέσως πλην σαφώς με άρθρο στον ελεγχόμενο Τύπο) να είναι η κίνηση που θα επιτρέψει την εκτόνωση της κατάστασης. Σίγουρα πάντως δε θα αποτρέψει τους Ιρανούς από το να συνεχίσουν τη δουλειά στο πυρηνικό τους πρόγραμμα, ιδιαίτερα καθώς μετά την προεδρία Τραμπ οι πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα είναι πολύ λιγότερο βαριές.
Πάντως, καλώς εχόντων των πραγμάτων, κλιμάκωση της έντασης σε επίπεδο “περιφερειακής ανάφλεξης” δε θα πρέπει να αναμένεται επί του παρόντος. Για μεσομακροπρόθεσμα… δε σας εγγυόμαστε…
