Ο παπατζής Βελόπουλος, τα ομόφυλα ζευγάρια και η πασχαλινή χριστιανοταλιμπανική κυβίστηση

Αγαπητοί συνάνθρωποι, παρήλθε πλέον η επονομαζόμενη ως «Μεγάλη Εβδομάδα»,
η οποία -όπως προστάζει το βάρβαρο και αιμοσταγές έθιμο-
έχει ως καταληκτικό σημείο την «Ανάσταση τού Θεανθρώπου»
και το συνεπαγωγικό πανηγύρι όπου αναρίθμητα καλοσυνάτα ζωάκια σφάζονται
για να διαδοθεί μέχρι τα πέρατα τού κόσμου το «Μήνυμα τής Καλοσύνης».
Ευτυχώς, αγαπητοί συνάνθρωποι,
που ο Χριστούλης είχε παραλληλίσει τον εαυτόν Του με τον εύγευστο και ευμεγέθη Αμνό,
διότι -για φανταστείτε- να είχε πει «Εγώ ειμί ο Μέρμηξ τού Θεού.».
Πώς θα εχόρταινε ο καταπιώνας μας με σουβλιστό μυρμήγκι, αγαπητοί συνάνθρωποι..;
Πώς θα στουμπωνόταν το παχύ μας έντερο από τα ψημένα κουφάρια;
Πώς θα κομπάζαμε ότι ντερλικώσαμε τον αγλέουρα;
Ευτυχώς, όμως, ο Χριστούλης εφρόντισε -σατανικός καθώς ήταν-
ώστε να συνεργήσει στις σαρκοβόρες ορέξεις μας
και να μπορούμε να δολοφονούμε αθώα πλάσματα υπό τας ευλογίας Του.

Βεβαίως, η κατανυκτική ατμόσφαιρα που πάντα επικρατεί ετούτες τις Άγιες Ημέρες,
οφείλεται -και ιδιαιτέρως τη φετινή χρονιά-
σε πεφωτισμένους εκπροσώπους τού Θεούλη επί τής Γης,
που με την αγνότητα τής ψυχής τους, με αυταπάρνηση και χωρίς ίχνος καπηλείας,
μεταλαμπαδεύουν στην Οικουμένη τι εστί «Χριστιανισμός».
Ανάμεσα στους μεγίστους των σύγχρονων ιεραποστόλων, λοιπόν,
συγκαταλέγεται αυτός ο λαμπρός τοποτηρητής τού τρίπτυχου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»,
αυτός ο θεματοφύλακας των Ηθών που λέγεται «Κυριάκος Βελόπουλος»
(συγκινούμαι μόνο και μόνο που γράφω το ιερό ονοματεπώνυμο).

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ο «Κου-Βου, φαλακρός πράκτωρ 10% (στις δημοσκοπήσεις)»
είναι ο πολιτικός ανήρ που με την έγκαιρη και σχεδόν θεϊκή παρέμβασή του
απέτρεψε τη μετατροπή των εκκλησιών σε κλουβιά των «Mixed Martial Arts»
και σύμπασα η Χριστιανοσύνη τού οφείλει
ότι εντός και εκτός των ιερών ναών
δεν εξελίχθηκαν σκηνές βγαλμένες από «ραντεβού θανάτου» μεταξύ χούλιγκανς.

Εφαρμόζοντας το «Κρείττον τού Καταστέλλειν, το Προλαμβάνειν.»,
ο «Κου-Βου» ενεφανίσθη λαύρος στο Βήμα τής Βουλής
και έθεσε τούς ψηφίσαντες το νομοσχέδιο για τα «Ομόφυλα Ζευγάρια»
προ των τεραστίων κοινωνικών και θρησκευτικών ευθυνών τους,
ξεστομίζοντας την ιστορική φράση
«Δεν μπορείς να ψηφίζεις έναν νόμο αντιχριστιανικό
και να πηγαίνεις στον Οίκο τού Θεού χωρίς να μετανοήσεις…».

Βεβαίως, αυτός ο σύγχρονος οσιομάρτυρας εγνώριζε εκ προοιμίου,
ότι θα υφίστατο πληθώρα επιθέσεων από τα σεσημασμένα άθεα παράκεντρα
που λυμαίνονται την Κυβέρνηση και την Αρχι-Επισκοπή,
οπότε δεν αισθάνθηκε την παραμικρή έκπληξη
όταν δέχθηκε ομαδικά πυρά από τη «Νέα Δημοκρατία» και από τον Προκαθήμενο Ιερώνυμο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Ο «Κου-Βου»,
αυτός ο έντιμος και ανιδιοτελής έμπορας
που έχει ως «Best-Sellers» τής επιχειρηματικής δραστηριότητάς του
τις «Χειρόγραφες Επιστολές τού Ιησού», τις «Κηραλοιφές»
και το «Φάρμακο κατά τής Φαλάκρας»
(ο ίδιος δεν το χρησιμοποιεί διότι είναι «Ιδεολόγος τής Φαλάκρας»),
υπέστη οδυνηρή «μονταζιέρα» από την ισλαμόδουλη Δεξιά τής χώρας μας.
Οι πηχυαίοι συκοφαντικοί τίτλοι πηγαίναν’ κι έρχονταν στις «τηλεοράσεις» και στις ιστοσελίδες,
η δήθεν απειλητική ατάκα «Καλό θα είναι να μην πάνε στις εκκλησίες»
ήταν η ειδησεογραφική παντιέρα που επαναλαμβανόταν με καταιγιστική συχνότητα,
ο «Κου-Βου» εσύρετο και εφέρετο αδίκως,
μία μεταβιομηχανική «Υπόθεση Ντρέϊφους» ήταν σε πλήρη εξέλιξη.

Ο «Κου-Βου» κατηγορήθηκε για Καπηλεία (αν είναι δυνατόν).
Ο «Κου-Βου» κατηγορήθηκε για «Προτροπή σε Βία» (αν είναι δυνατόν).
Όμως, επειδή το Ψέμα έχει κοντά ποδάρια,
ο «Κου-Βου» -πασίγνωστος για την απέχθεια που τρέφει στη Δημοσιότητα-
πήρε παραμάζωμα όλες τις εκπομπές για να αποκαταστήσει την Αλήθεια.

Τα «Μ.Μ.Ε.» υπέστησαν εκκωφαντικό «Βατερλό»,
η Αποστόμωση έφτασε στην ανεπανάληπτη κορύφωσή της.
Το Πανελλήνιο εκράταγε την ανάσα του καθώς είχε φτάσει η στιγμή
που η Μονταζιέρα θα εξοριζόταν διά παντός στο «Πυρ το Εξώτερον».
Ο «Κου-Βου» έβγαλε το κινητό του και επάτησε με αποφασιστικότητα το «Play»,
το επίμαχο απόσπασμα που επιμελώς απέκρυπταν οι «Προδόται τού Έθνους»
ετίθετο πλέον στη διάθεσή μας και ηκούσαμε αυτούσια τη διαστρεβλωμένη τοποθέτησή του:
«Θα ήθελα τώρα να κάνω μία έκκληση στους βουλευτές τής “Νέας Δημοκρατίας”
και θα ήθελα να πω και στον Πρωθυπουργό να κάνει έκκληση στους δικούς του βουλευτές..:
Καλό θα είναι τις Άγιες Μέρες τού Πάσχα,
όσοι από ’σάς ψηφίσατε εκείνον τον αντιχριστιανικό νόμο τού γάμου ομοφυλοφίλων
-που τον υπερψηφίσατε, όσοι τον υπερψηφίσατε-
να μην πάτε τις Άγιες Μέρες τού Πάσχα στην Εκκλησία για ψηφοθηρικούς λόγους.».

Και πριν προλάβουμε καν να συνέλθουμε από τη σοκαριστική αποκάλυψη τής Αλήθειας,
ο «Κου-Βου» έριξε τη χαριστική βολή στους ραδιούργους αμφισβητίες του:
«Να πάνε, να πάνε, να πάνε (στην Εκκλησία).
Εγώ είπα “Καλό θα ήταν να μην πάνε για Ψηφοθηρία.”.».

Πες το, βρε άνθρωπε, επί τέλους.
Βάλ’ τους στη θέση τους διά παντός.
Ορίστε, ο «Κου-Βου» το είπε ευθαρσώς,
ότι εσείς που εψηφίσατε τον αντιχριστιανικό νόμο για τα «Ομόφυλα Ζευγάρια»,
επιτρεπόταν να επηγαίνατε ετούτες τις Άγιες Μέρες τού Πάσχα στην Εκκλησία
και δεν διετρέχατε τον κίνδυνο να μαζέψετε τίποτα χριστιανικά κλοτσομπουνίδια,
αρκεί να μην είχατε ως κίνητρο για Ψηφοθηρία.

Όμως, ακόμη και μετά από το αποστομωτικό ντοκουμέντο,
οι οχτροί τής Πατρίδος, τής Θρησκείας και τής Οικογενείας,
δεν βουλώσανε το λασπώδες στόμα τους,
αλλά στηριζόμενοι στην αποστροφή «Εγώ είπα “Καλό θα ήταν να μην πάνε για Ψηφοθηρία.”»,
παριστάνουν τούς ξύπνιους και εκφράζουν προβοκατόρικα ερωτηματάκια:
1) Αυτοί που πηγαίνουν στην εκκλησία για Ψηφοθηρία,
φοράνε ταμπέλα, κονκάρδα ή άλλο διακριτικό που γράφει «Είμαι Ψηφοθήρας»;
2) Αν κάποιος είναι ψηφοθήρας αλλά δεν το δηλώσει ότι είναι ψηφοθήρας,
πώς καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι εκκλησιαζόμενοι ότι είναι ψηφοθήρας;
3) Αν κάποιος είναι ψηφοθήρας αλλά δηλώσει ψευδώς ότι δεν είναι ψηφοθήρας,
οι υπόλοιποι εκκλησιαζόμενοι πώς θα καταλάβουν το ψέμα του;
4) Αυτοί που είναι ψηφοθήρες αλλά δεν θα πάνε στην εκκλησία,
εξακολουθούν να είναι ψηφοθήρες ή παύουν να είναι ψηφοθήρες;

Σιγά τα ωά.
Σιγά τα αμείλικτα ερωτήματα.
Απλά, αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά ότι «Ουδείς προφήτης στον τόπο του.».
Τι κρίμα να μην εκτιμούμε τον ανιδιοτελή προφήτη μας..;
«Κου-Βου», είναι μοναχικός και οδυνηρός ο δρόμος σου,
διότι είσαι πολύ μπροστά από την κηραλοιφή σου
(εεε…, από την εποχή σου, ήθελα να πω).
…

Αγαπητοί συνάνθρωποι,
κορυφώνοντας το παρόν λατρευτικό πόνημα,
θεωρώ ότι έχω το ηθικό χρέος να δημοσιεύσω το «Savoire Vivre τού Χριστιανοταλιμπάν»
που -κάθε χρόνο, κατά τις «Άγιες Μέρες»- εφαρμόζουν στις εκκλησιές
οι χριστιανόψυχοι ψηφοφόροι τού Κυριάκου Βελόπουλου,
οι οποίοι αντιπροσωπεύουν σε απόλυτο βαθμό την Καλοσύνη και την Ευφυΐα.
Καλή Διασκέδαση (πάλι μπερδεύτηκα· «Καλή Ανάσταση» ήθελα να πω…).

* Ο Σταυρός δεν είναι μία απλή προσευχητήρια διαδικασία,
οπότε δεν δικαιούμαστε να τον ξεπετάμε με σύντομες και κοφτές κινήσεις.
Κάνουμε τον σταυρό μας παρατεταμένα και επιδεικτικά,
ενώ ταυτοχρόνως κοιτάμε με την άκρη των ματιών μας
αν έχουμε εντυπωσιάσει το εκκλησίασμα με τις θρησκευάμενες κινήσεις μας.
Το χέρι μας -ιδίως στην καθοδική πρώτη κίνηση τού σταυροκοπήματος-
πρέπει να κάνει τη διαδρομή «Μέτωπο-Καβάλο(ς)» διαγράφοντας τεράστια καμπύλη,
αντίστοιχη με αυτήν που δίνει στην μπάλα ο Στεφ Κάρι
όταν σουτάρει τρίποντα από το κέντρο τού γηπέδου.

* Αν διαπιστώσουμε ότι κάποιος άλλος πιστός έχει καθίσει στο στασίδι μας,
αποφεύγουμε να δημιουργήσουμε επεισόδιο για να μη γίνουμε ρεζίλι,
αλλά από μέσα μας ρίχνουμε κάθε είδους «μπινελίκια»
(κατ’ εξαίρεσιν -επειδή πρόκειται για ιδιάζουσα συνθήκη- επιτρέπονται και οι «χριστοπαναγίες»).
Όμως, επειδή δεν είναι σωστό να συσσωρεύουμε την αρνητική ένταση,
μπορούμε -σε περίπτωση που ο καταληψίας έχει μαλλιά-
να περιμένουμε ποτέ θα σηκωθεί όρθιος
και χρησιμοποιώντας το αναμμένο κερί μας να τον κάνουμε παρανάλωμα τού πυρός
ουρλιάζοντας χαριτωμένα «Αχ τι σάς έκανα, κύριε Γαϊτάνο…».

* Αν είμαστε ενήλικοι και άρρενες,
κοιτάμε με αδηφάγο και λιγούρικο βλέμμα κάθε ελκυστική γυναικεία παρουσία,
ενώ ταυτοχρόνως επιχειρούμε να ξορκίσουμε τον πειρασμό λέγοντας
«Κοίτα πώς ήρθε ντυμένη η πουτάνα στην Εκκλησία.».
Άλλωστε, οφείλουμε να μην ξεχνάμε έστω και για μία στιγμή,
ότι ο Μισογυνισμός είναι «Η Θεμέλια Λίθος τής Χριστιανικής Θρησκείας».

* Αν είμαστε ενήλικοι και θήλεα,
κοιτάμε με απέχθεια και μίσος κάθε ελκυστική γυναικεία παρουσία,
ενώ ταυτοχρόνως επιχειρούμε να κρύψουμε τον ανταγωνισμό μας λέγοντας
«Κοίτα πώς ήρθε ντυμένη η πουτάνα στην Εκκλησία.».
Άλλωστε, οφείλουμε να μην ξεχνάμε έστω και για μία στιγμή,
ότι ο Μισογυνισμός πρεσβεύεται και από τις γυναίκες
που έχουν υποταχτεί ή βολευτεί στην Πατριαρχία.

* Αν υποψιαστούμε ή εντοπίσουμε ζεύγος ομοφυλοφίλων (και δη, αντρών),
ξεκινάμε -δίχως να χάσουμε δευτερόλεπτο- τις κατάρες,
συνοδεύοντάς τες με τούς σχετικούς ουμανιστικούς χαρακτηρισμούς
που μάς έχουν κληροδοτηθεί από τας Γραφάς κι από τα Ευαγγέλια:
«Όξω, πούστρες, από την Εκκλησία μας.
Άϊντε, παλιολούγκρες, που μάς το παίζετε και χριστιανοί.
Έτσι είναι οι χριστιανοί, σιχαμερές αδερφές..;
Ξεκουμπιστείτε από την Εκκλησία μας και πηγαίντε στη Συγγρού.
Εκεί σάς αξίζει, ανώμαλοι.».
Συνάμα -αν είμαστε ενήλικοι άρρενες-
κάνουμε προσπάθεια να απωθήσουμε από τη μνήμη μας
πως επί χρόνια είχαμε ως φαντασίωση την Τζένη Χειλουδάκη
κι ότι εξακολουθούμε μέχρι σήμερα την εξωσυζυγική μας σχέση
με το(ν) τραβεστί παλαιό συμμαθητή μας, τον Βαγγέλη (νυν «Λίτσα»).
Εντάξει, ήμασταν συμμαθητές, οπότε δεν πιάνεται ως αμαρτία.

Επιμύθιο:
Θρησκείες που διακηρύσσουν -διά τού Λόγου- την Αγάπη,
πιστοί των θρησκειών που διακηρύσσουν -διά τής Πράξης- το Μίσος.
Θρησκείες που βασίζουν την ύπαρξή τους και την κοσμοθεωρία τους
στη Μισανθρωπιά, στον Μισογυνισμό, στην Ομοφοβία, στη Σεξοφοβία.
Θρησκείες που είναι -επί τής Ουσίας- «Βιομηχανίες Παραγωγής Ενοχών και Τύψεων».
Θρησκείες που είναι -επί τής Ουσίας- «Βιομηχανίες Πολέμων και Αιματοχυσιών».
Θρησκείες που αντιμετωπίζουν τα έτερα ζώα με βαρβαρότητα,
καθαγιάζοντας τις σφαγές τους και επιβραβεύοντας τούς σφαγείς τους.

Θρησκείες ανάλγητες.
Θρησκείες τυραννικές.
Θρησκείες αχρείαστες.
Θρησκείες παντελώς ξεπερασμένες, που επωάζουν διαρκώς την Καθυστερίλα.
Δεν (μού) χρειάζεται η Θρησκεία για να είμαι «Καλός Άνθρωπος».
Δεν ανέχομαι και δεν δέχομαι να (μού) ορίζει η Θρησκεία τι είναι η «Καλοσύνη».
Δεν ανέχομαι να (μού) ορίζουν τη ζωή μου
τα αυτοσχέδια αφηγήματα που ονομάζονται «Θρησκείες».
Δεν ανέχομαι να (μού) ορίζουν τη ζωή μου
οι ψυχασθενικές συλλογικές φαντασιοπληξίες
που μετετράπησαν -με την πάροδο των αιώνων- σε «Παράδοση».
Δεν ανέχομαι να (μού) ορίζει η Θρησκεία -ως άλλος «Χίτλερ»-
ποιο είναι το «Φυσιολογικό» και ποιο είναι το «Θέλημα τού Θεού».
…

Θα σάς αναφέρω ένα παράδειγμα
-το οποίο, συνάμα, αποτελεί και αμείλικτο ερώτημα-
προκειμένου, εσείς οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «πιστοί»,
να αντιληφθείτε και να συνειδητοποιήσετε τα σαθρά θεμέλια τής πίστης σας.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο επονομαζόμενος ως «Χριστός»,
είχε όλα τα χαρακτηριστικά που τού αποδίδονται από τις Γραφές και από την Παράδοση
(ήτοι, δεχόμαστε ότι ήταν Θεάνθρωπος,
ότι ήταν θαυματοποιός, ότι ήταν ανεξίκακος και αυταπαρνητικός,
ότι ήρθε με την προδιαγεγραμμένη κατάληξη να θυσιαστεί για χάρη όλων ημών,
ότι ενεσάρκωσε και ενεψύχωσε το μέγιστο θαύμα που καλείται ως «Ανάσταση»).
Ας αλλάξουμε τώρα μία και μοναδική λεπτομέρεια,
ας πούμε ότι Αυτός, ο Χριστός, ο Ιησούς, ο Θεάνθρωπος,
δεν ήταν ανέραστος, αλλά ήταν στην πραγματικότητα ομοφυλόφιλος,
ή ότι ήταν ετεροφυλόφιλος που αρεσκόταν να έκανε παρτούζες.
Πόσοι από τούς τωρινούς πιστούς θα τού απέμεναν;
Η απάντηση είναι «Ελάχιστοι»
και το συμπέρασμα είναι ότι οι Θρησκείες στηρίζονται ντιενεϊκώς στο Σεξ
(επί τη ακριβεία, στην άρνησή του και στις απαγορεύσεις του).

Άρα, με δεδομένο ότι κάθε άνθρωπος διαθέτει -και μάλιστα, εκ Φύσεως- Σεξ (φύλο)
και αφού προβώ στην απαραίτητη διευκρίνιση
ότι με τη λέξη «Σεξ» αναφέρομαι αποκλειστικώς σε συναινούντες ενηλίκους,
οι Θρησκείες που διατείνονται ότι πρεσβεύουν το «Φυσιολογικό»
πολεμούνε μέχρις εσχάτων τη Φύση
και παράγουν αφειδώς καταπιεσμένα κι ανισόρροπα ανθρωπάκια.
Ναι, ανθρωπάκια που είναι υποταγμένα σε ευνουχιστικά αξιώματα,
ανθρωπάκια που είναι υποταγμένα σε ευνουχιστικά στερεότυπα,
ανθρωπάκια που φτάνουν να γελοιοποιούν μέχρι και τις ευχές
(από την ψυχανώμαλη και θλιβερής αισθητικής ευχή «Καλή Παναγιά»,
μέχρι την πανηλίθια ευχή «Καλή Ανάσταση»·
λες και υπάρχουν λογιώ-λογιώ «Αναστάσεις», λες και υπάρχει και «Κακή Ανάσταση),
ανθρωπάκια που δεν διαθέτουν Κριτική Σκέψη
(διόλου τυχαίες οι θλιβερές χριστιανικές ρήσεις
«Πίστευε και μη ερεύνα.» και «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.»).

Και μην παραβλέπουμε τη σκληρή αλήθεια που συνεργεί σε αυτό το σαθρό πλαίσιο·
μία αλήθεια που συμπυκνώνεται στο ακολουθο απόφθεγμά μου:
«Πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στον Θεό, επειδή δεν τούς καταδέχεται η Αμαρτία.».
…

Ανακεφαλαιώνοντας…
Είσαι «Καλός Άνθρωπος»; Τέλος.
Οι πιθανότητες να είσαι «Καλός Άνθρωπος»
μειώνονται δραματικά όσο πιο «πιστός» είσαι σε μία θρησκεία,
οι πιθανότητες να είσαι «Καλός Άνθρωπος»
αυξάνονται κατακόρυφα αν δεν χρειάζεσαι έναν «Μπαμπούλα Ηθικής».

Όσο για τις ψυχασθενικές συλλογικές φαντασιοπληξίες που λέγονται «Θρησκείες»,
η δέουσα απάντηση έχει δοθεί μέσω συνθήματος που είναι γραμμένο σε ελληνικούς τοίχους..:
«Αν υπάρχει ο Θεός, υπάρχει κι ο Ποπάϊ.».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…

Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος