Η διαχείριση κρίσεων του Μητσοτάκη ως προς τα πρόσωπα της κυβέρνησης κρίνεται ως αποτελεσματική έως πολύ αποτελεσματική, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων
Έχω γράψει πολλές φορές από αυτές τις στήλες ότι η διαχείριση κρίσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι συχνά υποδειγματική, σε επικοινωνιακό επίπεδο και επίπεδο εντυπώσεων στην κοινή γνώμη. Δεν τις κρίνω ως κινήσεις ουσίας γιατί δεν είναι τέτοιες, τις κρίνω ως καθαρά πολιτικές και επικοινωνιακές κινήσεις. Και ως τέτοιες είναι από αποτελεσματικές έως πολύ αποτελεσματικές, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Και θα εξηγήσω τι εννοώ.
Δε φοβούνται τις “θυσίες”
Παρότι η Νέα Δημοκρατία συνολικά ως κόμμα και ως κυβερνητική πρόταση κινείται όπως ακριβώς εκινείτο πάντα (με τη γνωστή αλαζονεία της Δεξιάς δηλαδή), η διαχείριση Μητσοτάκη είναι διαφορετική σε επίπεδο εντυπώσεων. Κυρίως δε φοβάται τις “θυσίες” που θα εξευμενίσουν τα πνεύματα ή θα δώσουν την εντύπωση μιας “δίκαιης” κυβέρνησης που δεν έχει πρόβλημα να απομακρύνει τα “μαύρα πρόβατα”.
Στην περίπτωση των υποκλοπών, δε δίστασε να “θυσιάσει” δύο από τους πιο στενούς του συνεργάτες. “Σούταρε” δίχως καμία αναστολή τον υπουργό που έκανε μπανάκια όταν καιγόταν η χώρα. Στην περίπτωση των Τεμπών, “θυσίασε” δίχως δεύτερη σκέψη τον αρμόδιο υπουργό. Στην περίπτωση, τώρα, της εκμετάλλευσης εμπιστευτικών στοιχείων από την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, δε δίστασε να θυσιάσει την ίδια, αλλά και δύο στελέχη του κόμματός του.
Θυσία εντυπώσεων
Βεβαίως, σε όλες τις περιπτώσεις μιλάμε για “θυσίες εντυπώσεων” και όχι ουσίας. Δηλαδή το πρόσωπο που πιάνεται με το χέρι στο βάζο ή που “προΐσταται” μιας Αρχής που απέτυχε, φεύγει από την καρέκλα του. Καμία άλλη συνέπεια δεν υφίσταται. Κάτι που γίνεται ολοφάνερο από τον τρόπο με τον οποίο η Νέα Δημοκρατία αποφάσισε ότι για την κάθαρση της εκατόμβης στα Τέμπη αρκεί να χάσει τον υπουργικό θώκο ο Καραμανλής. Ή ότι για να βγάλει από πάνω της η κυβέρνηση το όνειδος των υποκλοπών αρκεί να φύγουν από τις θέσεις του ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού και ο επικεφαλής της ΕΥΠ. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Σε μια χώρα όπου η ατιμωρησία είναι απόλυτος κανόνας με ελαχιστότατες εξαιρέσεις, ο κόσμος εκτιμά την ανάληψη έστω της πολιτικής ευθύνης. Υποκριτικό; Ναι, προφανώς. Δε δικαιώνονται τα θύματα των Τεμπών με το να χάσει την καρέκλα του ο Καραμανλής. Θα δικαιωνόταν αν δικαζόταν και ο Καραμανλής και όσοι είναι υπεύθυνοι για την τραγωδία και καταδικαζόταν. Αλλά είπαμε, όταν η ατιμωρησία είναι ο διαχρονικός κανόνας, μια έστω “κίνηση εντυπώσεων” είναι αυτή που εκτιμάται από τον κόσμο.
Είναι κι αυτός (άλλος ένας) λόγος που η Ν.Δ. του Μητσοτάκη είναι τόσο επιτυχημένη και έχει εξουδετερώσει πλήρως τον ανταγωνισμό.
Καθαρίζουν τις… ανοησίες
Σε πολλές περιπτώσεις το περιβάλλον Μητσοτάκη καλείται να “καθαρίσει” τις ανοησίες κάποιων υπουργών και στελεχών. Μεταξύ των πολλών τέτοιων, η περίπτωση του (αρμόδιου) υπουργού που έκανε τριημεράκια και ανέβαζε instastories ενώ η χώρα καιγόταν είναι μια τέτοια. Η περίπτωση της Άννας Μισέλ είναι μια άλλη τέτοια. Πολλά είναι τα στελέχη της Ν.Δ., ακόμη και σε ανώτερο επίπεδο, που… για να το πούμε απλά, δεν τους κόβει. Και υποπίπτουν σε τραγικά ατοπήματα. Και μετά οι πιο έξυπνοι και πολιτικά ικανοί του περιβάλλοντος Μητσοτάκη πρέπει να μαζεύουν τα ασυμμάζευτα.
Δύσκολη δουλειά και δε θα ήθελα να την κάνω. Περιλαμβάνει και εκτεταμένο μασάζ συνειδήσεων στους εν λόγω ανόητους, ώστε να μην αντιδράσουν στην “καρατόμησή” τους ή να συνεργαστούν και να παραιτηθούν – και άντε να τους εξηγήσεις ότι έχουν κάνει ανοησία, ενώ δεν μπορούν να νιώσουν.
Περί της επιστολικής ψήφου
Να προσθέσουμε και κάτι ακόμη για το θέμα αυτό. Η Νέα Δημοκρατία, για κάποιους λόγους που δεν μπορούμε να τους γνωρίζουμε, ποντάρει πολύ στο θέμα της επιστολικής ψήφου. Η υπόθεση Ασημακοπούλου, ανεξαρτήτως από το αν όντως έχει σχέση με τα σχετικά αρχεία του ΥΠ.ΕΣ. (όπως λέει η αντιπολίτευση) ή δεν έχει σχέση (όπως λέει η κυβέρνηση), κινδύνευε να βάλει νάρκη στα θεμέλια αυτής της υπόθεσης και να την καταστήσει ντε φάκτο ανενεργή, διότι αν ο κόσμος αρχίσει να υποψιάζεται ότι δίνει τα στοιχεία του για επιστολική ψήφο ώστε να τον… ταράξουν οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. στα μηνύματα, απλώς δεν πρόκειται να δώσει τα στοιχεία του, οπότε θα πάει άπατη η ρύθμιση για επιστολική ψήφο.
Έτσι δικαιολογείται και η σπουδή της κυβέρνησης να τελειώσει γρήγορα-γρήγορα την υπόθεση, πριν “κακοφορμίσει”.
Επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ
Προσπάθησε να “αβαντάρει” το ΠΑΣΟΚ η Ν.Δ. και ο Μητσοτάκης, αλλά… το ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να μπορεί να πάρει τα πάνω του, με κάποιον ορατό τρόπο. Οπότε η “επιλογή αντιπάλου” δε βγαίνει στη Ν.Δ. και επέστρεψε, κατά το μάλλον ή το ήσσον, στον… παραδοσιακό (τελευταία) αντίπαλο, τον ΣΥΡΙΖΑ. Έναν αντίπαλο που δε δείχνει ιδιαίτερα σημάδια “ζωηράδας”, αλλά τουλάχιστον σταμάτησε την κατρακύλα, παγιοποίησε τη δεύτερη θέση (σε… χαώδη απόσταση από την πρώτη) και κινείται πλέον σταθερά δημοσκοπικά εκεί γύρω στο 14%. Παίζει ρόλο βεβαίως και ότι τα “φίλια media” (δηλαδή όλο το “σύστημα Ν.Δ.”) προσπαθεί να σπρώξει κατά το δυνατό τον Λοβέρδο, ώστε να “τσιμπήσει” κατιτίς και να τον κάνει άλλη μία υπολογίσιμη “φιλελεύθερη” πολιτική δύναμη. Κάτι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί αν ο Ανδρουλάκης δεν τραβά μία, ο Λοβέρδος δεν τραβά… πέντε και είναι και εξαιρετικά αντιπαθής σε κάθε δημοκρατικό άνθρωπο. Αλλά καθώς είναι καλός στρατιώτης του συστήματος, θα προσπαθήσουν να τον κάνουν να ξεχωρίσει και ήδη τα “παπαγαλάκια” αρχίζουν να λένε ότι “εμφανίζει δυναμική Ευρωβουλής” (εδώ γελάνε). Ο Λοβέρδος πάντως μπορεί να φάει ψήφους μόνο από το ΠΑΣΟΚ ή να μαζέψει δυσαρεστημένους της Ν.Δ., εφόσον βγει (και έχει δείξει ότι εκεί θα κινηθεί) με μια πιο “εθνικοπατριωτική” ατζέντα, που να είναι ελκυστική στους παραδοσιακούς δεξιούς ψηφοφόρους, όχι τους ακροδεξιούς (αυτοί… πάνε αλλού).
Ποιος θα είναι τρίτος;
Πάντως, με το ΠΑΣΟΚ να αδυνατεί να μαζέψει οτιδήποτε από τη φθορά της Ν.Δ. και τη δημοσκοπική ενίσχυση της ελληνικής λύσης, που στις μετρήσεις για Ευρωβουλή ξεπερνά οριακά το 10%, μπορεί να έχουμε… μάχη για την τρίτη θέση! Εξαρτάται βεβαίως από το πόσοι συντηρητικοί ψηφοφόροι θα επιλέξουν να διαμαρτυρηθούν για ορισμένες αποφάσεις (κυρίως τον γάμο των ομοφυλόφιλων), ψηφίζοντας άλλο από τη Ν.Δ. δεξιό κόμμα. Αλλά έτσι όπως φαίνεται από τις τάσεις που εκφράζονται, η Ελληνική Λύση θα έχει… πλούσια εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή, όπου πιθανότατα θα δούμε και τη “Νίκη”. Όσο για τα λοιπά ακροδεξιά σχήματα… ίδωμεν.
