Κύριε διευθυντά, μέσω της έγκριτης εφημερίδας σας θέλω να αποστείλω την παρακάτω επιστολή μου με αποδέχτες μόνο εκείνους τους συνανθρώπους μου που βγάζουν στο φως της δημοσιότητας τα εσώψυχα αιμοβόρα αισθήματά τους χωρίς φόβο και πάθος, όπως τα έβγαλε μία “κυρία”, μάλλον Ισραηλίτισσα, σε μια γωνιά της πράγματι αιματοβαμμένης πατρίδας της
Η εν λόγω “κυρία”, στην ερώτηση ενός δημοσιογράφου όσον αφορά στα κεκτημένα αυτές τις μέρες στο Ισραήλ, ξεστόμισε τα πιο κάτω: «Ισοπεδώστε τη Γάζα να ησυχάσουμε επιτέλους από τους εχθρούς της πατρίδας μας» και εννοούσε βέβαια εχθρούς τους Παλαιστινίους. Το οξύμωρο δε είναι ότι τις παραπάνω λέξεις της ξεστόμισε με τόση άνεση λες κι έλεγε στον κηπουρό της να ξεριζώσει ένα λουλούδι από τον κήπο της που την ενοχλεί η μυρωδιά του. Το μίσος δε ήταν ζωγραφισμένο στα μάτια της.
Δε θα αναφερθώ στις εχθροπραξίες των δύο λαών, στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, γιατί δε γνωρίζω την πηγή της αλήθειας. Καταδικάζω όμως κάθε βάρβαρη πράξη, για όποιον λόγο κι αν γίνεται αυτή. Υπάρχουν, πιστεύω, άλλοι τρόποι να λύσουν τις όποιες διαφορές τους οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές.
Τώρα, γιατί οι δύο παραπάνω λαοί διάλεξαν τον τρόπο του μίσους και της καταστροφής, χρησιμοποιώντας τα φονικά όπλα που ο καθένας διαθέτει, δεν είμαι εγώ ο κατάλληλος για να λύσω αυτόν τον γρίφο.
Έρχομαι όμως πάλι στην αφορμή που με ώθησε να πάρω την πένα στα χέρια μου και να γράψω την παρούσα και δεν ήταν τίποτε άλλο από τα ψυχρά λόγια της παραπάνω “κυρίας”. Μάλλον δεν πρέπει να ένιωσε ποτέ τη χαρά της μητρότητας, γιατί αν την ένιωθε, δε θα το έλεγε ποτέ αυτό. Θα σκεφτότανε σαν μάνα κι όχι σαν Μήδεια. Ούτε λίγο ούτε πολύ, παρότρυνε τους συμπατριώτες της να αφανίσουν από προσώπου Γης εκατομμύρια ψυχές. Να σκοτώσουν δηλαδή σαν τον Ηρώδη όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, όλες τις γυναίκες και γενικότερα ό,τι υπάρχει ζωντανό και κινείται στο πολύπαθο εκείνο μέρος.
Κι ερωτώ: Είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που να σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο για να λύσουν τις όποιες διαφορές τους;
Εγώ πιστεύω ότι όποιες κι αν είναι οι διαφορές, αν χρησιμοποιήσουμε τη λογική και τη σύνεση, θα βρούμε τη λύση τους. Οι λύσεις της εκδίκησης και του σκοτωμού γινόταν στον Μεσαίωνα. Είναι δυνατόν να εκφράζεται έτσι μια γυναίκα Ισραηλίτισσα τον 21ο αιώνα που βαδίζουμε, που το έθνος της βίωσε τα πάνδεινα από τους διώκτες του χωρίς λόγο, που προσπαθούσαν να το αφανίσουν από προσώπου Γης. Δε διάβασε Ιστορία αυτή η γυναίκα; Δεν της έχει πει τίποτα κανένας για τα βασανιστήρια που πέρασαν οι πρόγονοί της;
Ήθελα και να ήξερα, πιστεύουν ακόμα οι συνάνθρωποί μου ότι ο νόμος “οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος” είναι ο καταλληλότερος για τη λύση των προβλημάτων τους;
* Ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής είναι συγγραφέας-ποιητής, μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων.
