Μα, είναι δυνατόν η Αντιπεριφέρεια Ρεθύμνου να… «προωθεί και υλοποιεί τις αντεργατικές διατάξεις της κυβέρνησης για κατάργηση του γενικού ορίου συνταξιοδότησης όσων είναι στα 67 έτη και δεν έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα»;
«Να έχουν συμπληρώσει το… 67ο έτος της ηλικίας τους και να μην έχουν βγει στη σύνταξη»… Το λέει ξεκάθαρα η Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης και δεν καταλαβαίνω πού είναι η “ένσταση” και η “απορία” της “Λαϊκής Συσπείρωσης” της Κρήτης… Συγκεκριμένα, η παράταξη λέει πως «στην ανακοίνωση υπ’ αριθ. ΣΟΧ2/2023 για την πρόσληψη στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης δύο ατόμων, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου (8 μήνες), υπάρχει ένας αστερίσκος αποκαλυπτικός για την αβάντα που παρέχει η περιφερειακή Αρχή στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης. Ειδικότερα αναφέρει ότι οι υποψήφιοι όλων των ειδικοτήτων κατ’ εξαίρεση μπορεί να είναι έως 70 ετών, να έχουν συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας και να μην έχουν συνταξιοδοτηθεί από το δημόσιο ταμείο ή άλλον ασφαλιστικό φορέα»… Δε βαριέσαι… Δουλίτσα να υπάρχει…
Δουλειά… “με τη μαγκούρα”…
Ε, μα τι υπερβολές είναι αυτές; «Η Αντιπεριφέρεια Ρεθύμνης», λέει, «επιχειρεί να καθιερώσει την εργασία με τη μαγκούρα στο χέρι, με πρόσχημα τη συμπλήρωση των ενσήμων σε ανασφάλιστους υπερήλικους, προκειμένου να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα»!
Μα, γιατί το λέτε αυτό εσείς της “Λαϊκής Συσπείρωσης”; Για να κάνετε… “αντιπολίτευση”; Είναι δυνατόν η Αντιπεριφέρεια Ρεθύμνου να… «προωθεί και υλοποιεί τις αντεργατικές διατάξεις της κυβέρνησης για κατάργηση του γενικού ορίου συνταξιοδότησης όσων είναι στα 67 έτη και δεν έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα»; Άσε, δε, που παρακάτω χαρακτηρίζει τη στάση της Περιφέρειας ως «βαθιά αντιδραστική»…
Μα, γίνονται αυτά τα πράγματα;
Και παρακάτω διατυπώνονται αιτήματα, όπως οι άνδρες να βγαίνουν στη σύνταξη στα 60 και οι γυναίκες στα 55. Γίνεται λόγος για «κοινωνική ασφάλιση και συντάξεις που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, όπως επιτρέπουν η ανάπτυξη της παραγωγής, της τεχνολογίας και της επιστήμης». Γίνεται λόγος ακόμη-ακόμη για «μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρεπείς μισθούς, αντί τα 2μηνα, 8μηνα της ανακύκλωσης της ανεργίας, της διαρκούς “ομηρίας” των διαφόρων προγραμμάτων ολιγόμηνων συμβάσεων, με χαμηλούς μισθούς και χωρίς δικαιώματα, έτσι ώστε να οδηγούνται οι εργαζόμενοι να παραμένουν στη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα για να εξασφαλίσουν μια ελάχιστη σύνταξη». Μα, τέλος πάντων… γίνονται αυτά τα πράγματα; Αν είναι δυνατόν…
Να μην παίρνουμε… σύνταξη
Εγώ μάλιστα θα έλεγα και κάτι άλλο… Και γιατί, δηλαδή, να υπάρχουν συντάξεις; Έτσι κι αλλιώς, βλέπεις ότι βγαίνει ο άλλος στη σύνταξη και από την… “καλοπέραση” όλα τα χρόνια της εργασίας του παθαίνει ένα εγκεφαλικό, ένα καρδιακό, ένα καρκίνο, βρε αδελφέ, και μετακομίζει σε μια “άλλη κοινωνία”… Όχι την κοινωνία που οραματίζονται όσοι τα γράφουν αυτά… Αλλά την κοινωνία που χαρακτηρίζεται από το… “εις τόπον χλοερόν”… Άρα; Γιατί να μη δουλεύουμε ακόμα και όταν θα φτάσουμε να πούμε το οριστικό “αντίο” και να “αποδημήσουμε εις Κύριον”;… Όχι λέω…
Χριστόφορος Π.
