Έτσι γνωρίσαμε το Ατσαλένιο, τέτοιο γήπεδο χρειάζεται και αξίζει ο ΠΟΑ…
Στο βιβλίο του ΠΟΑ που είχα τιμή να γράψω αναφέρω στον πρόλογό μου ό, τι ένιωσα έντονα συναισθήματα όταν παιδί κατάλαβα από τον πανηγυρισμό ενός γκολ που ακούστηκε από το σπίτι που μεγάλωσα ό, τι μεγάλωνα…κοντά του!
Το γήπεδο εκείνα τα χρόνια ήταν γεμάτο! Σχεδόν πάντα! Και αυτό σε έκανε να βλέπεις και να αντιλαμβάνεσαι αλλιώς τα παιχνίδια στο προσφυγικό προάστιο, ακόμα και…αν δεν ήσουν στην κερκίδα, ακόμα και αν ήσουν μερικά μέτρα πιο κάτω από τη Σκλαβοκάμπου!
Ένα τέτοιο γήπεδο είδα χθες στο παιχνίδι του ΠΟΑ με τον Πανιώνιο και σίγουρα μου έφερε αναμνήσεις! Ένα τέτοιο γήπεδο χρειάζεται και προπαντός αξίζει αυτή η ομάδα! Και η ομάδα και η διοίκηση που είναι και η εγγύηση για να συνεχίσει να γράφει ιστορία σε εθνικές κατηγορίες ο σύλλογος έχοντας παράλληλα Ακαδημία επιπέδου Super League…
