Άποψη: Ο απλός κόσμος και οι “ανώνυμοι” ήρωες στα 100 χρόνια του ΟΦΗ έκαναν “χρυσά” πολλά γράμματα στην ιστορία του…

Ναι, ασφαλώς ήμασταν κι εμείς που δεν βρεθήκαμε κοντά στο κέντρο του Ηρακλείου και κοντά στα τείχη, το βράδυ της περασμένης Τετάρτης. Ωστόσο είχαμε τη δυνατότητα για…αμφιθεατρική θέα από τα γραφεία μας στη ΒΙΠΕ, και το υψόμετρο πάντα βοηθάει. 
Ακόμα λοιπόν και από αυτό το σημείο ήταν εύκολο να αντιληφθούμε πως όσα έλαβαν χώρα την νύχτα της 10ης Δεκεμβρίου που οι ομιλίτες γιόρταζαν για τα 100 χρόνια του ΟΦΗ ήταν εκπληκτικά και ήταν απολύτως λογικό να προβληθούν με θαυμασμό σε ελληνικά αλλά και διεθνή ΜΜΕ! Ήταν ο απλός κόσμος, οι ανώνυμοι αυτοί που “έκλεψαν την παράσταση” στους εορτασμούς! Να προσθέσουμε πάντως κρίνουμε εξόχως σημαντική την κίνηση και τις ευχές από τον Παναιτωλικό προς την κρητική ομάδα αλλά και ιδιαίτερα επιτυχημένο το σκίτσο που… συνδέει Αιτωλοακαρνανία και Κρήτης!

Κι εμείς θα θέλαμε να ευχηθούμε και από αυτή εδώ τη στήλη στον ΟΦΗ για τα γενέθλιά του και να κλείσουμε σήμερα με έναν από τους σπουδαιότερους παίκτες της ιστορίας του, τον Κώστα Παπουτσάκη που από τη φτώχεια βρέθηκε μια μέρα να οδηγάει…αυτοκίνητο που είχε “περάσει” από τη βασιλική οικογένεια αλλά έμεινε πάντα ένας απλός άνθρωπος, ένας γνήσιος Κρητικός…  Ο Κώστας Παπουτσάκης γεννήθηκε στον Άγιο Μύρωνα, στο Μαλεβύζι, πριν 87 χρόνια. Μέχρι να περάσει η κατοχή, η οικογένειά του έμενε στο χωριό, αφού όπως θυμάται και ο ίδιος η ζωή στις πόλεις είχε πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες εκείνα τα χρόνια. Το 1944 όμως η οικογένεια Παπουτσάκη μετακόμισε στο Ηράκλειο και συγκεκριμένα στα Καμίνια…
“Εκείνα τα χρόνια εκτός από τη φτώχεια, η κοινωνία δεν έβλεπε με καλό μάτι αυτούς που έπαιζαν μπάλα! Εγώ όμως την είχα αγαπήσει από παιδάκι”, μας λέει και εξακολουθεί να…γυρνάει πίσω τον χρόνο, στην παιδική και εφηβική του ηλικία…
“Είχα πάει σε μια σχολή να γίνω τσαγκάρης. Βρέθηκα στη Λέρο, σε μια εποχή πολύ δύσκολη ειδικά σε ένα μικρό και ουσιαστικά ακριτικό νησί! Από τσαγκάρης, ξεκίνησα, αλλά για μια περίοδο έγινα… και νοσοκόμος! Εκεί είναι η πλάκα! Δίπλα στο Νοσοκομείο ήταν ένα γήπεδο και το μυαλό μου ήταν να πάω εκεί να παίξω! Ωστόσο έτσι ξεχνούσα τα καθήκοντα μου! Είχα…κάψει όλες τις ενέσεις (σ.σ. θυμάται και γελάει!). Ασφαλώς δεν έκατσα για πολύ στη δουλειά! Γύρισα στο Ηράκλειο και άρχισα να κλοτσάω το τόπι πιο συχνά! Είχα ένα φίλο, τον Ηρακλή που ήταν στα μέσα και τα έξω του ΟΦΗ! Έβλεπε πως είχα ταλέντο και ήθελε να με πάει εκεί! Εγώ είχα παίξει ένα ματς στον Φωστήρα Ηρακλείου αλλά δεν είχα δελτίο! Με είχαν χρησιμοποιήσει… σαν Σπυρίδων Γαλάτα! Τελικά ο Ηρακλής με πήγε στον ΟΦΗ και κάπου εκεί στο 1958, με λίγα μόλις παιχνίδια στη δεύτερη ομάδα προωθήθηκα στην πρώτη! Μοσχούτης στο τέρμα που είχε έρθει από την ΑΕΚ, Βάβουλας-Καρασάββας, καλοί παίκτες και με βοήθησαν”…

Ξέρετε κάτι, ήταν πολλοί οι ανώνυμοι και στην ιστορία του ΟΦΗ που είχαν διαδραματίσει…ρόλο σκάουτερ της παλιάς εποχής. Έμειναν για πάντα ανώνυμοι αλλά χωρίς αυτούς η ιστορία θα μπορούσε να…μη γράψει ποτέ χρυσά γράμματα!