Ανοιχτόχρωμοι βράχοι στον Άρη αποδεικνύουν ότι ο Κόκκινος Πλανήτης ήταν κάποτε μια τροπική όαση

Ο Άρης κάποτε φιλοξενούσε θερμές, υγρές περιοχές με έντονες βροχοπτώσεις, παρόμοιες με τις τροπικές περιοχές της Γης, σύμφωνα με μια νέα εξέταση ασυνήθιστα λευκασμένων βράχων που ανακάλυψε στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη το ρόβερ Perseverance.

Όταν ερευνητές εξέτασαν πιο προσεκτικά τα πετρώματα, διαπίστωσαν ότι πρόκειται για καολινίτη, έναν τύπο αργίλου πλούσιο σε αλουμίνιο. Τα ευρήματά τους δημοσιεύθηκαν προ ημερών στο επιστημονικό περιοδικό Communications Earth & Environment.

Στη Γη, ο καολινίτης σχηματίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε εξαιρετικά θερμές και υγρές περιοχές, όπως τα τροπικά δάση. Συνήθως σχηματίζεται σε πετρώματα που έχουν απογυμνωθεί από όλα τα άλλα ορυκτά, μετά από εκατομμύρια χρόνια τακτικών βροχοπτώσεων. Ωστόσο, ο σημερινός Άρης είναι γνωστός για το κρύο και την ξηρασία του.

«Όταν βλέπουμε καολινίτη σε ένα μέρος όπως ο Άρης, που είναι άγονο, κρύο και σίγουρα δεν υπάρχει υγρό νερό στην επιφάνεια, αυτό μας λέει ότι κάποτε υπήρχε εκεί πολύ περισσότερο νερό απ’ ό,τι σήμερα» δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης, Adrian Broz, εδαφολόγος στο Πανεπιστήμο Περντιού.

Η ερευνητική ομάδα συνέκρινε τη δομή του αρειανού καολινίτη, όπως αυτή αναλύθηκε από τα επιστημονικά όργανα του Perseverance, με δείγματα από τη Νότια Αφρική και το Σαν Ντιέγκο. Οι ομοιότητες ήταν εντυπωσιακές, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα πετρώματα σχηματίστηκαν με παρόμοιες διεργασίες, αναφέρει το LiveScience.

Δορυφορικές εικόνες δείχνουν ότι σε άλλα σημεία του Άρη πιθανόν υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα κοιτάσματα καολινίτη, τα οποία όμως δεν έχουν ακόμη εξερευνηθεί από ρόβερ. «Μέχρι να φτάσουμε σε αυτά τα μεγάλα κοιτάσματα με το ρόβερ, αυτοί οι μικροί βράχοι είναι τα μόνα αποδεικτικά στοιχεία που έχουμε στο έδαφος», τόνισε η συν-συγγραφέας της μελέτης Briony Horgan, πλανητική επιστήμονας στο Περντιού.

Πώς ο Άρης έχασε το νερό του

Η παρουσία καολινίτη στον Άρη ενισχύει τη θεωρία ότι ο Κόκκινος Πλανήτης υπήρξε μια τροπική όαση σε κάποιο σημείο στο μακρινό παρελθόν, αν και το πότε και πώς ακριβώς έχασε το νερό του εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι πριν από 3 έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια το μαγνητικό του πεδίο εξασθένησε, επιτρέποντας στον ηλιακό άνεμο να «ξηλώσει» την ατμόσφαιρά του.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η μελέτη αυτών των αρχαίων αργίλων μπορεί να ρίξει φως όχι μόνο στην ιστορία του νερού στον Άρη, αλλά και στο κατά πόσο ο πλανήτης θα μπορούσε κάποτε να φιλοξενήσει ζωή, καθώς «όλη η ζωή χρησιμοποιεί νερό», όπως σχολίασε ο Broz.