Ο Άη Γιάννης Ιεράπετρας «ξαναγεννιέται»: Το εγκαταλελειμμένο χωριό που «αναστήθηκε» από Ευρωπαίους

Ο ορεινός οικισμός του Αγίου Ιωάννη Ιεράπετρας, αφού πρώτα εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του, όταν μετά το 1970 η ανάπτυξη του τουρισμού και η καλλιέργεια κηπευτικών κοντά στη θάλασσα τούς έσπρωξε να μεταφερθούν νοτιότερα και να δημιουργήσουν τους νέους οικισμούς των Φέρμων, του Κουτσουναρίου και της Αγιά Φωτιάς, σήμερα κατοικείται σε ποσοστό 97% από Ιταλούς, Άγγλους και Γάλλους και μόνο 3% από Έλληνες.

Πριν από 30 χρόνια άρχισαν να ανακαλύπτουν το καταπληκτικό κλίμα του ορεινού Αγίου Ιωάννη οι πρώτοι Ιταλοί, που αποφάσισαν να αγοράσουν παλιά σπίτια, να τα επισκευάσουν και να τα διαμορφώσουν σε παραθεριστικές κατοικίες, όπου μένουν τους περισσότερους μήνες του χρόνου.

Αυτοί οι πρώτοι ξένοι που εγκαταστάθηκαν στον Άγιο Ιωάννη το είπαν στην πατρίδα τους και στους υπόλοιπους συγγενείς και φίλους, ενώ έφεραν πολλούς από αυτούς για διακοπές κάποια καλοκαίρια, για να διαπιστώσουν κι εκείνοι ότι δεν υπερβάλλουν στις περιγραφές τους. Έτσι, ακολούθησαν και άλλοι Ιταλοί πολίτες σε αγορές ακινήτων, ενώ λίγο αργότερα έμαθαν για τον Άγιο Ιωάννη και κάποιοι Εγγλέζοι, αλλά και κάποιοι Γάλλοι, που ακολούθησαν τον δρόμο που είχαν ανοίξει πρώτοι οι Ιταλοί.

«Έχουμε φτάσει λοιπόν στο σημείο να έχει αγοραστεί το 55-60% των παλιών σπιτιών του χωριού από ξένους, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι Ιταλοί και λιγότεροι Άγγλοι και Γάλλοι. Όλοι όσοι έφτιαξαν τα παλιά σπίτια που αγόρασαν έχουν σεβαστεί στον απόλυτο βαθμό την αρχιτεκτονική του χωριού, τα έχουν αναστηλώσει πολύ όμορφα και –ευτυχώς που ήρθαν εδώ αυτοί οι άνθρωποι– γιατί το χωριό μας θα είχε ερημώσει εντελώς.

►Διαβάστε επίσης: Ανησυχία στον Άγιο Ιωάννη Ιεράπετρας: Επικίνδυνες ρωγμές και κατολισθήσεις – Κλήθηκε ο Λέκκας (pics, vid)

Φεύγοντας οι συγχωριανοί μας από το χωριό για να κατέβουν να εργαστούν στην παραθαλάσσια ζώνη, είτε στην αγροτική παραγωγή είτε στον τουρισμό, άφησαν τα σπίτια τους όπως ήταν, γιατί είχαν σκοπό κάποια στιγμή να ξαναγυρίσουν. Οι ανάγκες όμως και οι υποχρεώσεις στον τουριστικό και στον πρωτογενή τομέα δεν τους επέτρεψαν να επιστρέψουν. Αυτό, λοιπόν, είχε ως αποτέλεσμα να έρθουν οι ξένοι και να αρχίσουν, ο ένας μετά τον άλλο, να επισκευάζουν σπίτια στο δυτικό τμήμα του χωριού.

Όλοι μας λένε ότι το επέλεξαν για το ωραίο κλίμα που έχει. Οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοι και ευκατάστατοι. Αυτό το έντονο ενδιαφέρον των ξένων για αγορές ακινήτων στον Άη Γιάννη έχει ανεβάσει την αξία των ακινήτων πάρα πολύ. Οι τιμές των προς πώληση σπιτιών πλέον είναι απλησίαστες. Υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον ακόμη και σήμερα, αλλά οι αγοραπωλησίες έχουν μειωθεί λόγω της αύξησης των τιμών πώλησης.

Όλοι οι ξένοι που μένουν εδώ είναι φιλήσυχοι και συνυπάρχουν αρμονικά με τους λιγοστούς μόνιμους ντόπιους κατοίκους που μένουν ακόμα εδώ. Συμμετέχουν κανονικά σε όλες τις δράσεις της κοινότητάς μας και βοηθούν ακόμη και στην καθαριότητα του οικισμού», μας είπε ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Αγίου Ιωάννου, κ. Μανόλης Λαθουράκης.

Παρατηρώντας την τάξη και την καθαριότητα που έχει σήμερα ο Άγιος Ιωάννης, καταλαβαίνουμε ότι ο κ. Λαθουράκης δεν υπερβάλλει στον τρόπο με τον οποίο μιλά για τους ξένους «επενδυτές» του χωριού του.

Λίγο πιο κάτω από την εκκλησία, συναντούμε ένα ζευγάρι Ιταλών, που –όπως μοιάζουν με τους Έλληνες στον χαρακτήρα– δέχονται με χαρά να μας μιλήσουν για την επιλογή τους να μείνουν μόνιμα, μετά τη συνταξιοδότησή τους, στον Άη Γιάννη.

«Με λένε Λουίζα και είμαι από τους πρώτους που ανακάλυψαν, πριν 30 χρόνια, τον Άγιο Ιωάννη. Είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μου μέχρι και σήμερα, γιατί αγαπώ πολύ αυτό το χωριό, καθώς έχει μια φανταστική θέα στο Νότιο Κρητικό Πέλαγος. Είναι πάρα πολύ ήσυχα εδώ –δεν έχει αυτοκίνητα και κυκλοφοριακό χάος, δεν έχει θόρυβο–, έχει όμορφη φύση και οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί παντού και γενικά σε όλη την Κρήτη, αλλά ακόμη περισσότερο στην περιοχή της Ιεράπετρας. Αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας και ελπίζουμε να υπάρχουν κι άλλα παρόμοια χωριά όπως τον Άη Γιάννη», μας είπε η κ. Λουίζα Πέτσι από την Ανκόνα της Ιταλίας.

Ο σύζυγός της, κ. Φρεντερίκο Μαρκίνι, εργάστηκε για πολλά χρόνια στην Ιταλία στη βιολογική γεωργία και εγκαταστάθηκε στον Άη Γιάννη της Ιεράπετρας πριν 15 χρόνια.

«Ήρθα πριν 15 χρόνια στον Άγιο Ιωάννη, καθώς παντρεύτηκα τη Λουίζα και αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί εδώ, σε αυτόν τον υπέροχο τόπο. Εδώ είναι πάρα πολύ ωραία. Μου αρέσει πάρα πολύ. Έφυγα από την πατρίδα μου και ανακάλυψα εδώ μια δεύτερη πατρίδα, την οποία αγαπώ τόσο πολύ. Ήμουν αγρότης στην Ιταλία και παρήγαγα βιολογικά αγροτικά προϊόντα. Για τον λόγο αυτό αγαπήσαμε με τη γυναίκα μου αυτόν τον τόπο που είναι τόσο κοντά και μέσα στη φύση. Και εδώ στο χωριό προσπαθούμε, στον μικρό μας κήπο, να καλλιεργήσουμε μερικά βιολογικά φρούτα και λαχανικά μόνο για το σπίτι μας. Ο αέρας και το κλίμα της Κρήτης είναι τα δυνατά σημεία για την πρόσοδο και την ανάπτυξη όλων των καλλιεργειών. Είμαστε εδώ 15 χρόνια και κάνουμε διάφορες αποδράσεις στην ορεινή Κρήτη, περπατάμε καθημερινά πολλά χιλιόμετρα και βρίσκουμε μόνοι τα καταπληκτικά βότανα της κρητικής χλωρίδας. Έχουμε και ένα μικρό φουσκωτό σκάφος για τις θαλασσινές μας αποδράσεις. Είμαστε πολλοί Ιταλοί εδώ πλέον, γιατί όλα ξεκίνησαν από τον πρώτο Ιταλό που εγκαταστάθηκε εδώ και μετέφερε στόμα με στόμα την εμπειρία του, περιγράφοντας τις ομορφιές αυτού του τόπου με μεγάλο ενθουσιασμό. Αυτό ήταν αρκετό για να ακολουθήσουν και τόσοι άλλοι Ιταλοί», προσθέτει ο κ. Φρεντερίκο Μαρκίνι.

Στο μοναδικό καφενείο, στην πλατεία του χωριού, η κ. Χριστίνα Σαρικλάκη με τον σύζυγό της ετοιμάζουν το χειροποίητο χωριάτικο ψωμί και το παξιμάδι, την ώρα που τα τσουκάλια έχουν στηθεί στη φωτιά για τα κρητικά μαγειρέματα που θα προσφέρουν στους πελάτες τους.

«Ήρθαμε και ανοίξαμε το μοναδικό καφενείο του χωριού για να εξυπηρετήσουμε τους δεκάδες ξένους που κατοικούν πλέον στα σπίτια που έχουν αγοράσει και επισκευάσει. Τους φτιάχνουμε ντόπιο σπιτικό ψωμί και παξιμάδι και τους μαγειρεύουμε λαδερά και άλλα κρητικά φαγητά, που τα αγαπούν πάρα πολύ. Περνούμε πολύ ευχάριστα μαζί τους γιατί είναι πολύ ευγενικοί και χαρούμενοι άνθρωποι», πρόσθεσε η κ. Σαρικλάκη.