Κατερίνα Θεοχάρη: «Ένιωσα τον Άγιο Παΐσιο να μου μιλά» – Μια εμπειρία ζωής μπροστά και πίσω από τις κάμερες

Μια συνέντευξη γεμάτη συναίσθημα, αλήθεια και πνευματικότητα παραχώρησε η Λαρισαία ηθοποιός Κατερίνα Θεοχάρη στον δημοσιογράφο Γιώργο Ρούστα για το eleftheria.gr, με αφορμή τη συμμετοχή της στην εξαιρετικά επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό». Μιλά με συγκίνηση για τη μοναδική εμπειρία που έζησε μέσα από τον ρόλο της, αλλά και για τις πνευματικές στιγμές που βίωσε στα γυρίσματα.

Κυρία Θεοχάρη, ποια είναι η εμπειρία σου από τη συμμετοχή στην τηλεοπτική σειρά «Η ζωή του Αγίου Παϊσίου – Από τα Φάρασα στον Ουρανό»;

«Η συμμετοχή μου σε αυτή τη σειρά ήταν πραγματικά μια εμπειρία ζωής. Το νιώθω σαν ευλογία που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω σε ένα τόσο σπουδαίο έργο, που δεν είναι απλώς μια τηλεοπτική σειρά, αλλά κάτι βαθιά πνευματικό και ανθρώπινο.

Από την πρώτη στιγμή στα γυρίσματα, ένιωσα ένα ιδιαίτερο κλίμα ηρεμίας, σεβασμού και συγκίνησης. Ήταν σαν να συμμετείχα σε κάτι ιερό».

►Διαβάστε επίσης: Εφιαλτική προφητεία του Αγίου Παϊσίου: «Δεινά, φτώχεια και ανατροπή στην Ελλάδα!» – Το συγκλονιστικό μήνυμα για τα έσχατα χρόνια (vid)

Ποια ήταν η πιο δυνατή στιγμή που έζησες κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;

«Η πιο δυνατή στιγμή για μένα ήταν η σκηνή με τη Σοφία και τον Άγιο Παΐσιο, τη σκηνή της έκτρωσης. Εκείνη τη στιγμή, ο Άγιος Παΐσιος (τον οποίο υποδυόταν εξαιρετικά ο Προκόπης Αγαθοκλέους) με κοιτάζει και μου λέει: «Έχεις τρία παιδιά».

Κι εγώ απαντώ: «Δύο». Και τότε, με ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη και γνώση, μου λέει: «Τρία έχεις. Και αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις, μην το κάνεις, γιατί αυτό το παιδί θα γίνει ένας λεβέντης ίσα με εκεί πάνω».

Εκείνη τη στιγμή βούρκωσα. Δεν το ερμήνευσα μόνο στο πλαίσιο του ρόλου, αλλά το ένιωσα. Ήταν σαν να μου μιλούσε πραγματικά ο Άγιος. Η παρουσία του, έστω και μέσα από την υποκριτική, μου δημιούργησε μια βαθιά και απίστευτη συγκίνηση. Όταν τελείωσε η σκηνή, ο σκηνοθέτης ήρθε, με αγκάλιασε και βουρκωμένος μου είπε: «Ήταν συγκλονιστικό αυτό».

Αυτή η στιγμή θα μείνει χαραγμένη μέσα μου για πάντα. Ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένας ρόλος, ήταν βίωμα».

Πού πιστεύεις ότι οφείλεται η μεγάλη επιτυχία της σειράς;

«Πιστεύω πως η επιτυχία οφείλεται σε πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα, στη μορφή του ίδιου του Αγίου Παϊσίου, που είναι ένας σύγχρονος Άγιος, πολύ αγαπητός και γνωστός στον λαό.

Ο κόσμος τον ένιωσε κοντά του, και ένιωσε την ανάγκη να συνδεθεί με τη ζωή και τα λόγια του. Επίσης, ο σκηνοθέτης μας, ο Στάμος Τσάμης, έκανε εξαιρετική δουλειά.

Ήξερε τι ήθελε από τον καθένα, καθοδηγούσε με ηρεμία και σαφήνεια. Τα γυρίσματα κυλούσαν με απλότητα και αγάπη. Όλα αυτά συνέβαλαν σε ένα αποτέλεσμα αληθινό και βαθιά συγκινητικό».

Τι σου έλεγαν οι φίλοι και οι συγγενείς σου, όταν βρέθηκες το Πάσχα στη Λάρισα;

«Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι! Με αγκάλιαζαν, με ρωτούσαν πώς ήταν τα γυρίσματα, πώς ήταν ο ηθοποιός Προκόπης Αγαθοκλέους, που υποδυόταν τον Άγιο Παΐσιο, αν υπήρξαν στιγμές που «ένιωσα κάτι».

Οι περισσότεροι ένιωσαν ότι η σειρά τούς μίλησε στην ψυχή. Ρωτούσαν αν υπήρχε κάτι «ανεξήγητο» στα γυρίσματα, αν οι ηθοποιοί επηρεάστηκαν πνευματικά – και η απάντηση είναι «ναι», απολύτως. Δεν ήταν απλώς ρόλοι. Ήταν βίωμα. Μου έλεγαν πόσο περήφανοι είναι που μια Λαρισαία ηθοποιός συμμετέχει σε μια τόσο σημαντική παραγωγή.

Ταυτόχρονα όμως, αρκετοί εξέφρασαν και την απορία γιατί δεν έχω παίξει ποτέ στο «Θεσσαλικό Θέατρο». Είναι κάτι που με ρωτούν συχνά, και για να είμαι ειλικρινής, είναι κι ένα μικρό παράπονο που κουβαλάω μέσα μου.

Δεν μου έγινε ποτέ πρόταση να παίξω στο θέατρο της πόλης μου, αν και το ήθελα πολύ. Είχα απευθυνθεί κάποτε, με την επιθυμία να συμμετάσχω σε κάποια παραγωγή, να περάσω από μία οντισιόν, αλλά δεν υπήρξε ποτέ ανταπόκριση.

Δεν με φώναξαν. Θα ήταν μεγάλη μου χαρά και τιμή να παίξω κάποτε στο «Θεσσαλικό Θέατρο», γιατί αγαπώ τον τόπο μου και θα ήθελα να προσφέρω κι εκεί το καλλιτεχνικό μου έργο».

►Διαβάστε επίσης: «Ψηφιακή ταυτότητα ή πνευματική υποταγή;» – Κατηγορηματική παρέμβαση της Μητροπόλεως Κυθήρων για τον προσωπικό αριθμό και το RFID

Ποια είναι τα επόμενα τηλεοπτικά ή θεατρικά σου σχέδια;

«Αυτήν την περίοδο βρίσκομαι σε συζητήσεις για κάποιες τηλεοπτικές και θεατρικές δουλειές, αλλά ακόμα δεν μπορώ να πω κάτι συγκεκριμένο. Υπάρχουν ωραίες προτάσεις και εύχομαι σύντομα να μπορώ να ανακοινώσω κάτι».

Μίλησέ μας για τα πρώτα σου βήματα, αλλά και τα πιο σημαντικά στον τομέα της υποκριτικής;

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λάρισα. Από πολύ νωρίς ένιωσα πως το θέατρο ήταν ο δρόμος μου, και ακολούθησα με αφοσίωση αυτό το μονοπάτι. Ένα από τα πιο καθοριστικά πρόσωπα στη ζωή και την πορεία μου υπήρξε η Άννα Βαγενά. Ήταν ο άνθρωπος που με πίστεψε από την αρχή, με στήριξε και με έβαλε στη σκηνή.

Δεν με ξεχώρισε ποτέ από τα δικά της παιδιά, αντίθετα, με αγκάλιασε με αγάπη και γενναιοδωρία. Μαζί της είχα τη χαρά να παίξω σε σημαντικά έργα.

Αυτό το καλλιτεχνικό σπίτι δεν αποτελούνταν μόνο από την Άννα, αλλά από μια ολόκληρη οικογένεια: τις δύο υπέροχες κόρες της, τη Γιασεμή και τη Μαρία Κηλαηδόνη, που είναι και εκείνες δραστήριες και ταλαντούχες στο χώρο της τέχνης, και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, που μου έδειξε πάντα ξεχωριστή αγάπη.

Ο Λουκιανός με είχε πραγματικά μέσα στο μυαλό και την καρδιά του, μιλούσε πάντα με τρυφερότητα για μένα και ήθελε να μου δοθεί κάθε καλή ευκαιρία. Νιώθω ευγνωμοσύνη που με αγκάλιασαν όλοι και με έκαναν κομμάτι αυτής της υπέροχης οικογένειας.

Έχω επίσης συνεργαστεί με το Θέατρο της Κάτιας Δανδουλάκη στο έργο «Παρακαλώ ας μείνει μεταξύ μας» των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου.

Σημείο-σταθμός στη διαδρομή μου, είναι και η συνεργασία μου, φέτος, με τον Γιώργο Κιμούλη, στην παράσταση «Η Συνάντηση» του Στίβεν Μπέλμπερ, όπου σημείωσε μέγιστη επιτυχία.

Ο Γιώργος Κιμούλης για μένα δεν είναι απλώς ένας σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης, είναι πλέον οικογένεια.

Στην τηλεόραση, η πρώτη μου εμφάνιση έγινε στη σειρά «Στο Παρά Πέντε» του Γιώργου Καπουτζίδη, μια τεράστια επιτυχία, που με σύστησε στο ευρύ κοινό και αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στην πορεία μου.

Ακολούθησαν «guest» εμφανίσεις σε αγαπημένες σειρές, όπως οι «7 Θανάσιμες πεθερές», η «Πολυκατοικία» και η «Εργαζόμενη γυναίκα».