Η πρώτη μεταμόσχευση ουροδόχου κύστης στον κόσμο είναι «ιστορική στιγμή στην ιατρική» – η επέμβαση δίνει ελπίδα σε ασθενείς με καρκίνο
Χειρουργοί στις Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν για πρώτη φορά μια «θαυματουργή» μεταμόσχευση ουροδόχου κύστης – προσφέροντας ελπίδα σε χιλιάδες ασθενείς που ζουν με θανατηφόρα ανεπάρκεια οργάνων.
Ο πρώτος ασθενής που υποβλήθηκε σε αυτή την πρωτοποριακή επέμβαση είναι ο Όσκαρ Λαραϊνσάρ, ένας 41χρονος από το Λος Άντζελες με μια σπάνια μορφή καρκίνου, ο οποίος είχε σχεδόν χάσει εντελώς τη λειτουργία της ουροδόχου κύστης του.
Μετά την επιτυχημένη επέμβαση, όχι μόνο είναι ξανά σε θέση να χρησιμοποιεί την τουαλέτα ανεξάρτητα, αλλά οι γιατροί δήλωσαν ότι η εγχείρηση του έσωσε τη ζωή.
Οι γιατροί χαρακτήρισαν τη διαδικασία ως «ιστορική στιγμή στην ιατρική» και «την υλοποίηση ενός ονείρου».
Ο καθηγητής Ιντέρμπιρ Γκιλ, ο ουρολόγος που εκτέλεσε τη μεταμόσχευση, δήλωσε:
«Δεν υπάρχει αμφιβολία: ανοίξαμε μια πιθανή πόρτα για αυτούς τους ανθρώπους, που δεν υπήρχε μέχρι τώρα. Η μεταμόσχευση είναι μια θεραπεία που σώζει και βελτιώνει τη ζωή για πολλές παθήσεις που επηρεάζουν βασικά όργανα — και πλέον μπορούμε να προσθέσουμε και την ουροδόχο κύστη σε αυτή τη λίστα», είπε στους New York Times.
Μετά από θεραπεία για τραχειακό αδενοκαρκίνωμα, έναν σπάνιο τύπο καρκίνου της ουροδόχου κύστης, και εγχείρηση για αφαίρεση του όγκου πριν τέσσερα χρόνια, ο κ. Λαραϊνσάρ είχε «ουσιαστικά μείνει χωρίς καθόλου κύστη».
Μια φυσιολογική ουροδόχος κύστη χωρά πάνω από 300 κυβικά εκατοστά υγρού. Η δική του, σύμφωνα με τους γιατρούς του, μπορούσε να συγκρατήσει μόνο 30.
Επιπλέον, ο ασθενής ήταν εξαρτημένος από αιμοκάθαρση για επτά χρόνια, καθώς και οι δύο του νεφροί αφαιρέθηκαν στο πλαίσιο της αντικαρκινικής του θεραπείας.
Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις ελλείψεις, οι γιατροί προχώρησαν σε συνδυασμένη μεταμόσχευση νεφρού και ουροδόχου κύστης, επιτρέποντάς του να σταματήσει αμέσως την αιμοκάθαρση και να παράγει ούρα για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια.
Πρώτα μεταμοσχεύτηκε ο νεφρός και έπειτα η ουροδόχος κύστη. Στη συνέχεια, ο νέος νεφρός συνδέθηκε με τη νέα κύστη. Η όλη διαδικασία διήρκεσε περίπου οκτώ ώρες.
Ο καθηγητής Nassiri, μέλος της χειρουργικής ομάδας, δήλωσε: «Ο νέος νεφρός παρήγαγε αμέσως μεγάλη ποσότητα ούρων και η νεφρική λειτουργία του ασθενούς βελτιώθηκε αμέσως. Δεν χρειάστηκε καμία αιμοκάθαρση μετά την επέμβαση και τα ούρα αποστραγγίστηκαν σωστά στη νέα κύστη.»
Ο καθηγητής Γκιλ, πρόεδρος της Ουρολογικής Κλινικής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, πρόσθεσε:
«Παρά την πολυπλοκότητα της περίπτωσης, όλα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο και η επέμβαση ήταν επιτυχής. Ο ασθενής αναρρώνει καλά και είμαστε ικανοποιημένοι με την πορεία του.»
«Φυσικά, είναι ακόμη πολύ νωρίς. Πρέπει να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα», σημείωσε ο Γκιλ.
«Αλλά είναι η πρώτη φορά που κατάφερε να ουρήσει σε επτά χρόνια. Για εμάς, αυτό είναι τεράστιο.»
Γιατί είναι τόσο σημαντικό:
Συνήθως, αντί για μεταμόσχευση, οι ασθενείς με αποτυχημένη κύστη λαμβάνουν ένα νεοκύστη – μια σακούλα που συλλέγει τα ούρα εξωτερικά.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι γιατροί χρησιμοποιούν τμήμα του εντέρου του ασθενούς για να ανακατασκευάσουν την κύστη.
Ωστόσο, οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι ασθενείς υποφέρουν από επιπλοκές έως και στο 80% των περιπτώσεων όταν χρησιμοποιείται το έντερο – όπως συνέβη και στον κ. Λαραϊνσάρ επί τέσσερα χρόνια.
Αυτές οι επιπλοκές περιλαμβάνουν:
- πεπτικά προβλήματα,
- νεφρική ανεπάρκεια,
- εξάπλωση επικίνδυνων βακτηρίων στον οργανισμό.
Ο Γκιλ δήλωσε: «Αν και αυτές οι χειρουργικές τεχνικές είναι αποτελεσματικές, συνοδεύονται από πολλούς βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους κινδύνους που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών — όπως επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις, μειωμένη νεφρική λειτουργία και προβλήματα πέψης.»
Ο Νασίρι πρόσθεσε: «Αντίθετα, μια μεταμόσχευση ουροδόχου κύστης προσφέρει έναν πιο “φυσιολογικό” τρόπο αποθήκευσης και αποβολής των ούρων, και μπορεί να παρακάμψει αρκετές από τις προκλήσεις που σχετίζονται με τη χρήση του εντέρου.»
Τι ακολουθεί:
Οι γιατροί σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν μεταμόσχευση ουροδόχου κύστης σε τέσσερις ακόμη ασθενείς, στο πλαίσιο κλινικής δοκιμής, για να εκτιμήσουν παράγοντες όπως η χωρητικότητα της νέας κύστης, πριν περάσουν σε μεγαλύτερη δοκιμή και ευρύτερη εφαρμογή.
Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι σε μια μεταμόσχευση είναι:
- η απόρριψη του οργάνου από το ανοσοποιητικό σύστημα,
- και οι παρενέργειες των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων που δίνονται για να αποτραπεί αυτή η απόρριψη.
Ο Γκιλ κατέληξε: «Οι ιδανικότεροι υποψήφιοι είναι ασθενείς που έχουν ήδη υποβληθεί σε μεταμόσχευση οργάνου ή που χρειάζονται ταυτόχρονη μεταμόσχευση νεφρού και ουροδόχου κύστης.»
