Άποψη: Και όμως, η μεγαλύτερη στιγμή του τελικού ήταν η αγκαλιά του Νικολιού του Γιούχτα στον Παναγιώτη του Εργοτέλη
Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα που μας αρέσει η ίντριγκα και ό, τι αυτής συνεπάγεται και οι πραγματικά όμορφες και αγνές στιγμές σε ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι “δεν πουλάνε”. Υπήρχαν πολλές όμορφες εικόνες στον τελικό του Κυπέλλου της ΕΠΣΗ και ειδικά όταν ήρθε η ώρα των απονομών που πέρασαν στα ψιλά και δεν έπρεπε.
Εγώ λοιπόν θα το γράψω, και όποιος θέλει ας το αμφισβητήσει: Η μεγαλύτερη στιγμή του τελικού στα Μάλια κι εκεί πρέπει να εστιάσουμε ήταν η αγκαλιά του Νικολιού στον Παναγιώτη του Εργοτέλη με τον πρώτο να κρεμάει το μετάλλιο στον δεύτερο!
Το Νικολιό του Γιούχτα και ο Παναγιώτης Γραμματικάκης μας έδειξαν πως ήταν το ποδόσφαιρο στα χρόνια των παππούδων μας!
Ίσως και στα χρόνια των πατεράδων μας, για όσους γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’80. Αυτή την αγκαλιά να δείχνετε, είναι το ποδόσφαιρο που θέλουμε.
Αυτή η αγκαλιά, αυτά τα δύο αγνά παιδιά, έρχονται από έναν κόσμο που φαντάζει…μακρινός για εμάς, τους πολλούς…
