Γιάννης Μακριδάκης: «Η Χίος λέει κατηγορηματικά “όχι” στις εξορύξεις αντιμονίου» (ηχητικό)
«Είναι δυνατόν να ακούγεται πως οι οικολόγοι και οι προσφυγές τους φταίνε που ακυρώνονται οι “επενδύσεις” ή το ότι οι προσφυγές κρίνονται βάσιμες από το ΣτΕ, η γνωμοδότηση του οποίου τις εντοπίζει σε έκταση πολλαπλάσια από τη δηλωμένη σε διεθνή διαγωνισμό του ΥΠΕΝ και μάλιστα χωρίς μελέτες;», αναρωτιέται μεταξύ άλλων ο συγγραφέας και μαστιχοπαραγωγός από τη Χίο
Ο συγγραφέας και μαστιχοπαραγωγός Γιάννης Μακριδάκης, μιλώντας στον 98.4, αντέκρουσε την άποψη του οικονομέτρη-αναλυτή Γιώργου Αδαλή για την επένδυση αντιμονίου με υπόγειες εξορύξεις στη Χίο, ως πολύτιμο πρωτογενές υλικό σπάνιας γαίας σε τεχνολογίες αιχμής ακόμη και ενεργειακά, σημειώνοντας ότι η διαφωνία της τοπικής κοινωνίας είναι κάθετη, και με αποφάσεις δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων δεν είναι ενάντια μόνο στις επιφανειακές εξορύξεις. Είναι ενάντια στις εξορύξεις γενικώς στο νησί, είτε επιφανειακές είτε υπόγειες. Διότι και οι υπόγειες εξορύξεις είναι απόλυτα ζημιογόνες, ιδίως σε νησί, όπου απαγορεύονται ακόμη και οι διανοίξεις πηγαδιών για νερό.
Αναρωτήθηκε μάλιστα: «Είναι δυνατόν να ακούγεται πως οι οικολόγοι και οι προσφυγές τους φταίνε που ακυρώνονται οι “επενδύσεις” ή το ότι οι προσφυγές κρίνονται βάσιμες από το ΣτΕ, η γνωμοδότηση του οποίου εντοπίζει τις “επενδύσεις” αυτές σε έκταση πολλαπλάσια από τη δηλωμένη σε διεθνή διαγωνισμό του ΥΠΕΝ και μάλιστα χωρίς μελέτες;».
«Για μας», λέει ο κ. Μακριδάκης, «που έχουμε πικρή εμπειρία από τη δεκαετία του ’50 με τη λειτουργία ορυχείων επί Μποδοσάκη στην περιοχή με θανάτους εργατών, ασθένειες και καταστροφή του περιβάλλοντος, η επέμβαση σε έναν μικρό γεωγραφικά χώρο θα σημάνει καταστροφή και του μικροκλίματος και άγνωστες συνέπειες για το μοναδικής αξίας και ποιότητας προϊόν του νησιού μας, αποτέλεσμα της σπανιότητας που έχουν τα μαστιχόδεντρά μας. Η Χίος είναι γαία παγκόσμιας μοναδικότητας, είναι νησί με ότι ιδιαιτερότητα σημαίνει αυτό, και κοινωνικά δεν είναι ούτε Μολάοι, ούτε Χαλκιδική».
