«Το Ηράκλειο μπορεί να γίνει φάρος πολιτισμού» – Ο 22χρονος ταλαντούχος πιανίστας Κωνσταντίνος Κατσούλης στο neakriti.gr
Ο Κωνσταντίνος Κατσούλης μάγεψε το Ηράκλειο με το πάθος του για το πιάνο
Ξεκίνησε τα πρώτα του “μουσικά βήματα” μόλις στα οκτώ του χρόνια, στα 16 του έκανε το πρώτο solo recital πιάνου και την περασμένη Παρασκευή μάγεψε όσους βρέθηκαν στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου… Πρόκειται για τον 22χρονο Κωνσταντίνο Κατσούλη, ένα νεαρό και πολλά υποσχόμενο πιανίστα, που αφιερώνει το “είναι” του στη μουσική.
Έχει διακριθεί στον διαγωνισμό σολίστ “Νέοι σολίστ του ΑΠΘ” και σε διαγωνισμούς πιάνου, ενώ έφτασε στην τελική φάση του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Πιάνου για Νέους Πιανίστες. Λίγες ημέρες μετά το δεξιοτεχνικό ρεσιτάλ πιάνου στο ΠΣΚΗ, ο ίδιος δεν έχει σταματήσει να χαμογελά! Ήταν για μια μοναδική εμπειρία, όπου οι νότες του πιάνου σαγήνεψαν το κοινό, ενώ ο Κωνσταντίνος μετέδωσε στον καθένα ξεχωριστά, με τρόπο μαγικό, το πάθος του για τη μουσική.
Σε συνέντευξή του στη “Νέα Κρήτη” και το Neakriti.gr ο νεαρός Ηρακλειώτης μάς μίλησε για τη μουσική που τόσο πολύ αγαπά και τα οφέλη αυτής στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Επίσης, μας περιέγραψε τη στιγμή που αποφάσισε ότι θέλει να γίνει μουσικός, για τη σύγχρονη τέχνη και τον ρόλο της, αλλά και τους προσωπικούς στόχους που θέλει να πετύχει, όπως μια θερινή συναυλία εμπνευσμένη από το φεγγάρι!
* Αρχικά θα θέλαμε να μάθουμε μερικά πράγματα για εσάς και να “σκιαγραφήσουμε” το καλλιτεχνικό σας προφίλ. Αλήθεια, πώς προέκυψε η ενασχόληση με τη μουσική, από ποια ηλικία;
«Η ενασχόλησή μου με το πιάνο ξεκίνησε στα 8 μου χρόνια με τον καλύτερο τρόπο, σαν παιχνίδι! Ωστόσο, η απόφαση να ασχοληθώ επαγγελματικά με το πιάνο δεν ήρθε εύκολα, αλλά ύστερα από πολλή ενδοσκόπηση. Καθοριστικό – θεωρώ – υπήρξε το πρώτο μου solo recital στο ΠΣΚΗ, σε ηλικία 16 ετών. Σε αυτήν την πρώτη συναυλία, η πειθαρχία της προετοιμασίας, η αδρεναλίνη της σκηνής και η επικοινωνία με το κοινό με έκαναν να πω με σιγουριά: θέλω να είμαι μουσικός. Θέλω να δημιουργώ συνεχώς μαγικές στιγμές!».
* Υπήρχε κάποια “καλλιτεχνική επιρροή” στον οικογενειακό περίγυρο που σας οδήγησε στα μονοπάτια της μουσικής;
«Εκ πρώτης όψεως, ουδεμία, καθώς οι γονείς μου είναι επιχειρηματίες, που δραστηριοποιούνται στον χώρο του τουρισμού! Όμως η παιδεία τους τούς επέτρεπε να βλέπουν αρκετά μπροστά, ώστε να πιστέψουν βαθιά στη σημασία της ποιοτικής γενικής και μουσικής εκπαίδευσης, των πολλών και ποιοτικών ερεθισμάτων. Έτσι, από μικρή ηλικία – στα Μάλια – και στη συνέχεια σαν έφηβος, στο Ηράκλειο, φρόντισαν να δημιουργήσουν έναν οικογενειακό και φιλικό περίγυρο, όπου κάθε μου καλλιτεχνική και εκπαιδευτική επιθυμία μπορούσε να πραγματοποιηθεί!».
* Όταν παίζετε πιάνο πώς νιώθετε; Είναι απλά νότες ή κάτι παραπάνω;
«Δεν πιστεύω στους εύκολους συναισθηματισμούς. Όντας, μεταξύ άλλων, μουσικολόγος, η μουσική για εμένα είναι μία αρκετά εγκεφαλική/διανοητική διαδικασία. Ειδικότερα, θα έλεγα πως είναι ο συνδυασμός τριών πραγμάτων: τεχνικής, συναισθήματος και συνθήκης. Τεχνική, καθώς είναι η βάση κάθε τέχνης (όπως υποδηλώνει η ετυμολογία της λέξης). Συναίσθημα, καθώς είναι αυτό το οποίο δίνει νόημα και ουσία στη μουσική. Συνθήκη, καθώς είναι αυτό το οποίο δημιουργεί την επικοινωνία με τον κόσμο και τις μαγικές στιγμές που τόσο αναζητώ!».
* Ως καλλιτέχνης αλλά και ως νέος άνθρωπος, έχετε μια φρέσκια αντίληψη για τα πράγματα. Η μουσική και η τέχνη είναι δύο έννοιες από τις οποίες μια σημαντική μερίδα των πολιτών έχει απομακρυνθεί. Τι θεωρείτε ότι πρέπει να γίνει, ώστε η τέχνη να έρθει πιο κοντά με τον καθένα και τη καθεμιά από εμάς; Επίσης, ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη σε αυτήν την προσπάθεια;
«Αποφεύγω τις μεγαλοστομίες, αλλά εδώ θα κάνω μία: Οι ελιτισμοί έχουν πεθάνει! Μόνο έτσι η τέχνη θα μπορέσει να επιβιώσει και να “ανθίσει”, αλλά και να περιορίσει την εξάπλωση της υποκουλτούρας που μαστίζει την εποχή μας. Ευτυχώς, πολλοί συνάδελφοί μου το έχουν κατανοήσει και χρησιμοποιούν τα νέα μέσα (όπως τα social media) για να εκλαϊκεύσουν και να επικοινωνήσουν την τέχνη και την επιστήμη τους. Ο κόσμος μπορεί να μαγευτεί πολύ πιο εύκολα από την κλασική μουσική απ’ ό,τι νομίζουμε. Αρκεί απλά να του την εξηγήσουμε!».
* Την περασμένη Παρασκευή 21 Μαρτίου, όσοι βρέθηκαν στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ πιάνου. Θα ήθελα να μάθω πώς ανταποκρίθηκε το κοινό και συνάμα πώς βιώσατε εσείς αυτήν την εκδήλωση.
«Μπορώ να σας πω ότι, τρεις μέρες μετά τη συναυλία της Παρασκευής, δεν έχω πάψει να χαμογελάω! Χάρηκα όχι μόνο από την αθρόα προσέλευση του κόσμου, αλλά πολύ περισσότερο που είδα πολλά αγαπημένα πρόσωπα. Αν μπορούσα να περιγράψω τη συναυλία με μία λέξη, αυτή θα ήταν “μέθεξη”! Μία μέθεξη καλλιτέχνη, μουσικής και κοινού. Θεωρώ πως κατάφερα να τους μεταφέρω τόσο το πάθος και την αφοσίωσή μου για τη μουσική, όσο και πολλά συναισθήματα. Θα είναι μία αξέχαστη στιγμή να βλέπω τον γνησίως συγκινημένο κόσμο στο τέλος, μετά την εκτέλεση του κομματιού “Black Earth” του F. Say. Νομίζω πως γίναμε όλοι κοινωνοί μίας πολύ ιδιαίτερης στιγμής».
* Έχω την εντύπωση ότι κάθε κουβέντα που γίνεται και προάγει τον πολιτισμό μόνο θετικό αποτύπωμα μπορεί να αφήσει. Πώς θα σχολιάζατε τη σχέση της πόλης μας με την τέχνη; Και κυρίως των νεότερων ανθρώπων…
«Η σχέση της πόλης του Ηρακλείου με την τέχνη είναι πραγματικά συμπλεγματική! Αν συνειδητοποιούσαμε τον πολιτιστικό μας πλούτο, θα καταλαβαίναμε πόσο αχάριστοι είμαστε. Από τη μία, θλίβομαι βαθιά για την ερειπιώδη κατάσταση μνημείων, πολιτιστικών υποδομών, την καταστροφή του περιβάλλοντος και τη στροφή σε νόθες μορφές ψυχαγωγίας. Από την άλλη, παραμένω ρομαντικά αισιόδοξος! Υπάρχουν συνάδελφοι που κάνουν εξαιρετική δουλειά, νέες υποδομές, όπως το ΠΣΚΗ, δυναμικοί θεσμοί, όπως η ΣΟΝΔΗ, το Φεστιβάλ Κρήτης και το Φεστιβάλ Πιάνου, και φυσικά, ένα εκκολαπτόμενο κοινό. Το Ηράκλειο, τα προηγούμενα χρόνια, ήταν καλλιτεχνικά απομονωμένο, όμως αυτή τη στιγμή μπορεί να αποτελέσει έναν φάρο για την ελληνική περιφέρεια».
Οι στόχοι – Τα επόμενα βήματα
* Είστε ένας άνθρωπος που αφιερώνετε το “είναι” σας στη μουσική! Υπάρχει κάποιος στόχος για εσάς από εδώ κι έπειτα;
«Ακαδημαϊκά, θα ήθελα να ολοκληρώσω τη διπλωματική μου στις σπουδές της ενορχήστρωσης και της διεύθυνσης ορχήστρας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών ΑΠΘ. Στη συνέχεια, σκοπεύω να συνεχίσω τις σπουδές μου στη διεύθυνση ορχήστρας στη Γερμανία. Καλλιτεχνικά, αναφερόμενος στην Κρήτη, πιο άμεσα θα ήθελα να πραγματοποιήσω μία θερινή συναυλία εμπνευσμένη από το φεγγάρι. Μακροπρόθεσμα, επιθυμώ να επιστρέψω με ένα κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα. Νομίζω πως το “χρωστάω” στο Ηράκλειο».
