Το φευγιό της Μαρίας Κάπλαντζη-Δροσατάκη σκόρπισε θλίψη στο προσφυγικό προάστιο
Η απώλειά της είναι μεγάλη για τους δικούς της ανθρώπους, όμως το ίδιο βαρύς είναι ο πόνος και για όσους βλέπουν στο φευγιό ορισμένων ανθρώπων μια εποχή που χάνεται. Στη Νέα Αλικαρνασσό, τέτοιο είναι το φευγιό της Μαρίας Κάπλαντζη-Δροσατάκη, της γνωστής Μαρίκας.
Μιας γυναίκας που διατηρούσε σε όλο της το βίο ζωντανές τις παραδόσεις, τα έθιμα, αλλά κυρίως την “ψυχή” του προσφυγικού στοιχείου, που δυστυχώς χάνεται με τα χρόνια και τις απώλειες. Η Μαρίκα υπηρέτησε με σθένος το χρέος της παράδοσης, όμως κατάφερε στη ζωή της να διδάξει και να υπενθυμίσει με το παράδειγμά της ότι για τους πρόσφυγες της Νέας Αλικαρνασσού, μαζί με την ανάγκη της επιβίωσης στη νέα πατρίδα, συνυπήρχαν η λαχτάρα της μνήμης του τόπου που άφησαν και μαζί η ανθρωπιά. Αυτή η φλόγα που θέριευε στις νυχτερινές βεγγέρες και στις ατέλειωτες ιστορίες για τα παλιά.
Ο τόπος που αγάπησε και οι άνθρωποι που τη γνώρισαν την αποχαιρετούν όπως της έπρεπε και όπως ήθελε. Ήσυχα, ανθρώπινα και χωρίς τυπικότητες.
Στο καλό Μαρίκα μας!
