«Μικροαστραπές» μέσα σε σταγονίδια νερού γέννησαν τη ζωή στη Γη, σύμφωνα με νέα θεωρία
Ο Δαρβίνος πίστευε ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε μέσα σε μια ζεστή λίμνη. Άλλοι θεωρούν ότι προήλθε από κομήτες που έπεσαν στον πλανήτη μας. Άλλοι από έναν κεραυνό που χτύπησε τον ωκεανό. Και τώρα μια νέα ριζοσπαστική θεωρία έρχεται να προστεθεί στις παραπάνω.
Σύμφωνα με επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, το έναυσμα για τη γέννηση της ζωής έδωσαν τα σταγονίδια νερού που δημιουργούνταν από καταρράκτες και κύματα που σκάγανε, αναφέρει ο Guardian.
Σε πειράματά τους, χημικοί του πανεπιστημίου ανακάλυψαν ότι μικροσταγονίδια σε τέτοιους ψεκασμούς νερού δημιουργούν «μικροαστραπές». Αν περιβάλλονται από το κατάλληλο μείγμα αερίων, αυτές οι σπίθες τροφοδοτούν χημικές αντιδράσεις που συνθέτουν μόρια για τη ζωή.
Ο χημικός Richard Zare, που ηγήθηκε της ομάδας, εξήγησε: «Έχουμε ψεκασμούς νερού παντού, ιδιαίτερα γύρω από τους βράχους, και υπάρχουν σχισμές στους βράχους όπου μπορούν να συσσωρευτούν αυτές οι χημικές ουσίες. Και έτσι μπορούμε να περάσουμε από τη μη-ζωή στη ζωή».
Η ομάδα του Zare, όπως αναλύει στη μελέτη που δημοσίευσε στο περιοδικό Science Advances, διαπίστωσε ότι τα σταγονίδια νερού φέρουν αντίθετα ηλεκτρικά φορτία και όταν συναντιούνται, μικροσκοπικοί σπινθήρες πηδούν ανάμεσά τους. Σε αντίθεση με τις αστραπές που καλύπτουν χιλιόμετρα, αυτές οι μικροαστραπές ταξιδεύουν μόλις μερικά δισεκατομμυριοστά του μέτρου. Ωστόσο, μεταφέρουν αρκετή ενέργεια για να οδηγήσει σε χημικές αντιδράσεις.
Δημιουργώντας ζωή στο εργαστήριο
Οι ερευνητές περιγράφουν πώς ψέκασαν νερό σε ένα μείγμα αζώτου, μεθανίου, διοξειδίου του άνθρακα και αμμωνίας, κάτι που οδήγησε στον γρήγορο σχηματισμό βασικών μορίων, όπως υδροκυάνιο, γλυκίνη –αμινοξύ που εμπλέκεται στην παραγωγή πρωτεϊνών –και ουρακίλη –ένα δομικό στοιχείο του RNA που βρίσκεται σε όλα τα ζωντανά κύτταρα.
«Πρόκειται για έναν νέο μηχανισμό για την προβιοτική σύνθεση μορίων που αποτελούν τα δομικά στοιχεία της ζωής», δήλωσε ο Zare.
Η Δρ. Eva Stueeken, η οποία μελετά την προέλευση της ζωής στο Πανεπιστήμιο του Σαιντ Άντριους στη Σκωτία, δήλωσε ότι η συγκεκριμένη μελέτη «ανοίγει μια σειρά από δυνατότητες που πρέπει να διερευνήσουμε περαιτέρω, χρησιμοποιώντας διαφορετικές συνθέσεις αερίων και ρευστών».
Υδροθερμικές πηγές, κομήτες, κεραυνοί
Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει σε μία κοινώς αποδεκτή θεωρία για τη γέννηση της ζωής στη Γη. Στην «Καταγωγή των ειδών» το 1859 ο Κάρολος Δαρβίνος περιέγραψε πώς η εξέλιξη δημιούργησε την ποικιλομορφία της ζωής, αλλά όχι πώς αυτή ξεκίνησε. Υπέθεσε, ωστόσο, ότι χημικές ουσίες θα μπορούσαν να έχουν αλληλεπιδράσει σε «μια ζεστή μικρή λίμνη» από την οποία τελικά προέκυψαν ζωντανά κύτταρα.
Δεν έπεσε πολύ μακριά, καθώς σήμερα βασικοί υποψήφιοι για την ανάπτυξη της ζωής θεωρούνται οι καυτές υδροθερμικές πηγές στα βάθη των ωκεανών, που εκτοξεύουν υγρά πλούσια σε ορυκτά.
Η πρόσκρουση κομητών μπορεί επίσης να βοήθησε, δημιουργώντας κρουστικά κύματα που μετέτρεψαν τις απλές οργανικές ουσίες σε αμινοξέα, τα συστατικά των πρωτεϊνών.
Μια άλλη θεωρία που κέρδισε έδαφος στη δεκαετία του 1950 είναι ότι τα συστατικά για τη ζωή δημιουργήθηκαν από κεραυνούς. Οι Stanley Miller και Harold Urey στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο ανέφεραν ότι ηλεκτρικές εκκενώσεις σε μια προσομοίωση της ατμόσφαιρας της πρώιμης Γης παρήγαγαν αμινοξέα. Οι επικριτές της συγκεκριμένης θεωρίας, πάντως, υποστηρίζουν ότι οι αστραπές είναι πολύ σπάνιες και οι χημικές ουσίες που παράγονται απλώς παρασύρονται και χάνονται.
