«Το πολιτικό σύστημα εχθρικό στα “θέλω” της κοινωνίας» – Σκέψεις μετά τις κινητοποιήσεις της 28ης Φεβρουαρίου από «Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας»
Το πολιτικό σύστημα εχθρικό στα «θέλω» της κοινωνίας ορισμένες σκέψεις μετά τις κινητοποιήσεις της 28ης Φεβρουαρίου από την κίνηση για το συνέδριο για
«Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα»
Μπορεί να υπάρξει πραγματική δημοκρατία όταν η πολιτεία αγνοεί τη βούληση της κοινωνίας;
Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια πολίτες, γέμισαν δρόμους και πλατείες σε όλη τη χώρα ζητώντας πραγματική δικαιοσύνη και δικαίωση για τα θύματα του εγκλήματος των Τεμπών. Περισσότεροι από ενάμιση εκατομμύριο συνυπέγραψαν, ένα χρόνο πριν, το ψήφισμα του Συλλόγου «Τέμπη 2023» για την ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας σε τυχόν ποινικά αδικήματα. Το 70% της κοινωνίας πιστεύει πως υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης και παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης, ενώ και θεσμικοί φορείς παραδέχονται πλέον σημαντικά κενά στις διαδικασίες έρευνας. Απέναντι στα αρπακτικά και τους καρεκλοκένταυρους του συστήματος, η κοινωνία αντέταξε την ηθική, την αξία της ζωής και την ανιδιοτελή στάση, που απέκτησε μορφή στο πρόσωπο των συγγενών των θυμάτων. Και όμως η πολιτική εξουσία, με πρώτη την αλαζονική κυβέρνηση Μητσοτάκη, κωφεύει και ήδη επιχειρεί ένα δεύτερο «μπάζωμα», αυτή τη φορά των αιτημάτων του λαού, με στόχο την τιθάσευση της κοινωνίας που με την ενεργοποίησή της απονομιμοποίησε το εγκληματικό καθεστώς της συγκάλυψης.
Το ένοχο πολιτικό σύστημα θα επιδιώξει να επιβιώσει εις βάρος και σε αντίθεση με την κοινωνική πλειοψηφία. Θα το επιτρέψουμε;
Το πολιτικό σύστημα επιχειρεί να επιβιώσει μέσα από στημένες κοινοβουλευτικές διαδικασίες, με την επίθεση στον «αντισυστημισμό» (που στο όνομα του καθρεφτίζεται όποιος διαμαρτύρεται), με την προτροπή να σιγήσουμε δείχνοντας εμπιστοσύνη στην πολλαπλά βιασμένη δικαιοσύνη, μέσα από τη διαστρέβλωση της κοινωνικής βούλησης και τις μικροπολιτικές φιλοδοξίες των κομμάτων, που δεν ανέχονται την ακηδεμόνευτη έκφραση της κοινωνίας, όταν δεν υποτάσσεται σε εκλογικά ποσοστά και κομματικούς σχεδιασμούς.
Και όμως τα μηνύματα της κοινωνίας ήταν ξεκάθαρα.
- Να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, με την τιμωρία όλων των ενόχων, που με εγκληματικά λάθη και παραλήψεις απαξίωσαν τον σιδηρόδρομο και άνοιξαν το δρόμο για το δυστύχημα.
- Να σπάσει το απόστημα του «ακαταδίωκτου» και της ασυλίας πολιτικών προσώπων και υψηλά ιστάμενων θεσμικών παραγόντων, να ξηλωθούν όσοι οργάνωσαν την επιχείρηση συγκάλυψης.
- Να υπάρξει ένα θεσμικό πλαίσιο, που δεν θα επιτρέπει να επαναληφθούν αντίστοιχα εγκλήματα.
- Να μπουν οι βάσεις για μια κοινωνία και μια πολιτεία που θα σέβεται τη ζωή, που θα υπερασπίζεται τις δημόσιες υποδομές, που θα έχει συνολικά άλλες ιεραρχήσεις.
Να δυναμώσει η κοινωνική αντιπολίτευση, να ωριμάσει η ακηδεμόνευτη έκφραση της κοινωνίας
Μέσα από την εμπειρία των τελευταίων χρόνων, με αποκορύφωμα το έγκλημα στα Τέμπη, έχει δημιουργηθεί μια κοινωνική αντιπολίτευση, ουσιαστικά η μόνη αντιπολίτευση στη χώρα, η οποία επιχειρείται να μπλοκαριστεί από το σάπιο και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Για την κοινωνία δεν υπάρχει καμία ασυλία και παραγραφή, δεν τίθεται καν ζήτημα εμπιστοσύνης στο καθεστώς της συγκάλυψης. Όσοι (κυβερνήσεις, θεσμοί, κόμματα) δεν μπορούν να υπηρετήσουν τα «θέλω» της κοινωνίας, πρέπει να φύγουν.
Η παραίτηση μιας απαξιωμένης κυβέρνησης, που δεν μπορεί να εγγυηθεί μια δίκαιη δίκη είναι μονόδρομος. Το εκβιαστικό δίλημμα «Μητσοτάκης ή αστάθεια» που έθεσαν οι κυβερνώντες δεν έπεισε, καθώς όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι η παραμονή της παρούσας κυβέρνησης θα πολλαπλασιάσει την αστάθεια για τη χώρα. Το ίδιο δεν πείθουν και τα κούφια λόγια περί «εμπιστοσύνης στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη» και οι ανέξοδες υποσχέσεις για ασφαλή σιδηρόδρομο το… 2027.
Οι ιστορικές κινητοποιήσεις της 28ης Φεβρουαρίου έχουν ανοίξει τον δρόμο για πολιτικές εξελίξεις αμφισβήτησης του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού. Η ανεξαρτησία της ογκούμενης κοινωνικής αντιπολίτευσης από το πολιτικό σύστημα και τις παραφυάδες του είναι όρος για να έχει συνέχεια αυτή η κοινωνική δυναμική. Η εντυπωσιακή και πλατιά ενότητα της κοινωνίας, όπως εκφράστηκε στις πλατείες και τους δρόμους, είναι η μόνη βιώσιμη εναλλακτική για τη χώρα μας και οι αναγκαίες απαντήσεις για το «μετά» θα προκύψουν μέσα από τον συντονισμό, την ωρίμανση, το στέριωμα αυτής της κοινωνικής διαθεσιμότητας που εκφράστηκε και στην υπόθεση των Τεμπών και στα δύσκολα δείχνει ότι μπορούμε να πάμε αλλιώς.
Δικαιοσύνη, κάθαρση, αλήθεια, βαθύς εκδημοκρατισμός για να αναπνεύσουμε ως κοινωνία και ως χώρα!
Το Οξυγόνο που δίνει αυτή η κοινωνική αντιπολίτευση, απαραίτητος όρος για να δοθεί θετική απάντηση στο υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας, για μια βιώσιμη και καλύτερη Ελλάδα.
