25η Μαρτίου 1821 : ο αγώνας για την Ελευθερία είναι διαρκής!
Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια,
δεν αξίζουν ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια
Β. Φραγκλίνος
Γράφει η Αγγελική Παπαζάνη
« Κρατάω 49 χρόνους στο χέρι το ντουφέκι και πολεµώ για την πατρίδα. […]Πείνασα, δίψασα, δεν κοιµήθηκα µια ζωή. Είδα τους συγγενείς µου να πεθαίνουν, τ’ αδέρφια µου να τυραννιούνται και τα παιδιά µου να ξεψυχάνε µπροστά µου. Μα δεν δείλιασα. Πίστευα πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή του για τη λευτεριά µας και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω».
Η «απολογία» του Γέρου του Μωριά στην καθ’ όλα παράτυπη δίκη συγκλονίζει! Είδε ολόκληρη τη ζωή του να ανατρέπεται κι όμως δεν δείλιασε στιγμή. Ζύγισε τα πράγματα και κατέληξε ότι η Ελευθερία είναι πάνω από όλα κι όλους, ότι αξίζει να πεθάνει κάποιος για αυτήν, ότι αξίζει να θυσιάσει ό,τι πολυτιμότερο…
Οι Μεσολογγίτες –μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως-ανέβηκαν όλες τις αναβάθρες των δυσκολιών : την πείνα, το κάλεσμα του Απρίλη και του Έρωτα , τον φόβο του επικείμενου θανάτου που ακολουθεί νομοτελειακά την Θυσία… Κι όμως, επέλεξαν την Έξοδο κι ας γνώριζαν ότι τους περίμενε το γιαταγάνι των Τούρκων.
Ο Παπαφλέσσας, αποφασίζοντας να αναλάβει ο ίδιος δράση προκειμένου να μην κινδυνεύσει η επανάσταση, πολέμησε στο Μανιάκι με μόλις 1300 άνδρες. Κι ας ήξερε ότι απέναντί του είχε έναν πανίσχυρο στρατό 6000 πεζών και ιππέων Έπεσε μαχόμενος. Ένα φιλί, η ύψιστη αναγνώριση της ανδρείας του από τον εχθρό.
Την ίδια λαχτάρα για την εθνική ανεξαρτησία και την Ελευθερία είχαν και όλοι οι αγωνιστές του 21. Η ίδια λαχτάρα περιτρέχει ως κινητήριος δύναμη τους αιώνες. Περνάει μέσα από τους νικηφόρους Περσικούς πολέμους, από το αλβανικό μέτωπο, από τον ανένδοτο Μακεδονικό Αγώνα, από την κατεχόμενη από τα χιτλερικά στρατεύματα Ελλάδα, από τα πολύπαθα Καλάβρυτα, από το Δίστομο, από τα κατεχόμενα της αιματοβαμμένης Κύπρου…
Γίνεται πια μια επιταγή που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει και τη δική μας γενιά, ένα ιδανικό που θα έπρεπε να μεταλαμπαδεύσουμε και στις νεότερες γενιές ειδικά
Τώρα που η Ελευθερία απειλείται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη από ενορχηστρωμένες επιθέσεις στα Συντάγματα των χωρών ,
Τώρα που τα ατομικά δικαιώματα παραδίδονται αμαχητί υπό το πρόσχημα της ασφάλειας,
Τώρα που η Αξία του Ανθρώπου τελεί υπό διακινδύνευση από την καταπάτηση όλων των κανόνων βιοηθικής, που τέθηκαν σε εφαρμογή με το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
Τώρα που τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά έχουν γίνει ο κανόνας της πολιτικής ζωής,
Τώρα που η αντίθετη άποψη λοιδορείται και κάθε αντίσταση υγιούς μέρους της κοινωνίας ταυτίζεται τεχνηέντως και δολίως με την ακροδεξιά και την θρησκοληψία,
Τώρα που η Δικαιοσύνη παραπαίει,
Τώρα που η λογοκρισία έχει ντυθεί με το ένδυμα της προστασίας του κοινού από την «παραπληροφόρηση»,
Τώρα που η Τέχνη παύει να υπηρετεί το Ωραίο και το Υψηλό,
Τώρα που εστίες πολέμου έχουν ανάψει γύρω μας και γενοκτονίες διεξάγονται με τις ευλογίες των ισχυρών,
Τώρα που υπάρχει ορατός ο κίνδυνος της καθυπόταξης του ανθρώπου από την τεχνολογία και την ψηφιοποίηση οι οποίες απειλούν την ιδιωτικότητα,
Τώρα που η παγκοσμιοποίηση αλλάζει τους όρους της ζωής μας…
Ας κρατήσουμε μέσα μας το μεγαλείο της θυσίας τόσων ανθρώπων! Ας συνειδητοποιήσουμε πόσα τους χρωστάμε! Ας αντιληφθούμε το μέγεθος της ευθύνης που φέρουμε ως Έλληνες! Ας συνταχτούμε με την Ελευθερία και ας αποτρέψουμε με την ατομική και συλλογική μας δράση κάθε προσπάθεια για κατάλυση αυτού που η φύση μας δώρισε και το Σύνταγμα – από σεβασμό στην αλήθεια της – κατοχύρωσε . Γιατί «η Ελευθερία περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον».
