100 χρόνια, 120 εκατομμύρια και ένα στοίχημα…

Η 89η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης (6–14 Σεπτεμβρίου) δεν είναι απλώς ακόμη μια διοργάνωση της ΔΕΘ. Είναι ο καθρέφτης μιας εκατονταετούς διαδρομής που καλείται τώρα να αποφασίσει πως θα μοιάζει τα επόμενα πολλά χρόνια. Οι εξαγγελίες για την ανάπλαση του χώρου της ΔΕΘ με εθνικούς πόρους 120 εκατ. ευρώ, χωρίς ιδιώτες και χωρίς ξενοδοχείο, ακούγονται ξεκάθαρες. Το ερώτημα είναι αν είναι και επαρκείς.

Το σχέδιο προβλέπει νέο εκθεσιακό κέντρο περίπου 30.000 τ.μ., ανακαίνιση του Βελλιδείου Συνεδριακού Κέντρου, μεγάλο μητροπολιτικό πάρκο και πάρκινγκ 600 θέσεων. Η κατεύθυνση προς τον δημόσιο χώρο και τη βιωσιμότητα είναι σωστή. Ωστόσο, η δεκαετής και πλέον ιστορία της ανάπλασης διδάσκει ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν: απαιτούνται σαφή χρονοδιαγράμματα, μετρήσιμοι στόχοι και διαφανής διακυβέρνηση του έργου. Χωρίς αυτά η ανάπλαση κινδυνεύει να μείνει ευχολόγιο και η λειτουργία της Έκθεσης να διαταραχθεί χωρίς αντισταθμιστικό όφελος.

Η απουσία ιδιώτη μειώνει τις τριβές, αυξάνει όμως την ευθύνη του Δημοσίου για το κόστος, την ποιότητα και την τήρηση του χρονοδιαγράμματος και του προϋπολογισμού του έργου. Το πάρκο πρέπει να είναι πραγματικό—διαμπερές, ανοιχτό, με σκίαση και αστική ανθεκτικότητα— και όχι μια σειρά διακοσμητικών νησίδων. Το εκθεσιακό κέντρο οφείλει να είναι ευέλικτο και προηγμένο ψηφιακά, ώστε να φιλοξενεί από διεθνείς εκθέσεις μέχρι συνέδρια νέας γενιάς.

Η ΔΕΘ έχει αποδείξει ότι ξέρει να αντέχει, να μετασχηματίζεται και να παράγει αξία. Αν η 89η διοργάνωση γίνει η αφετηρία ενός ρεαλιστικού οδικού χάρτη για την ανάπλαση με δημόσια ευθύνη και λογοδοσία, τότε το στοίχημα των 120 εκατομμυρίων ευρώ δεν θα είναι ένα ακόμη σχέδιο στο συρτάρι, αλλά η πιο ισχυρή απόδειξη ότι η ιστορία της Έκθεσης δεν τελείωσε—απλώς αλλάζει κλίμακα.

Θέλετε να μένετε ενημερωμένοι για τις εξελίξεις της επικαιρότητας;

Διαβάστε όλα τα
τελευταία νέα από την Θεσσαλονίκη & την Ελλάδα, τη στιγμή που συμβαίνουν.