Κάπου ανάμεσα σε φίλτρα, hashtags και φωτογραφίες με “ιδανικά” σώματα, ο κόσμος άρχισε να χάνεται. Ζούμε μέσα σε μια κοινωνία που μας μαθαίνει από μικρούς πως, για να “αξίζουμε”, πρέπει να χωράμε σε συγκεκριμένα νούμερα. Όσο περισσότερο κατακλύζονται τα social media με εικόνες τελειότητας, τόσο πιο εύκολα γεννιέται το φαινόμενο του body shaming
Body shaming σημαίνει να σχολιάζεται αρνητικά το σώμα σου. Είτε είσαι “πολύ αδύνατη”, είτε “πολύ παχουλή”, είτε έχεις “πολύ κυτταρίτιδα”, είτε “είσαι κοντή”. Είναι εκείνη η φράση που ακούγεται σαν αστείο αλλά παγιδεύεσαι και την κρατάς. Εκείνο το σχόλιο που σε κάνει να απολογείσαι για κάτι που δε χρειάζεται καμία απολογία.
Το χειρότερο είναι ότι έχουμε μάθει να το ανεχόμαστε. Να το λέμε “πλάκα”, να το περνάμε στα… ψιλά. Κι όμως, η επίδρασή του είναι βαθιά. Μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο σύγκρισης και αυτοαμφισβήτησης. Κι όλα αυτά για να μοιάσουμε σε πρότυπα που δεν υπάρχουν καν στην πραγματικότητα… μόνο σε φίλτρα.
Δεν είναι εύκολο να αγαπάς το σώμα σου σε έναν κόσμο που σε μαθαίνει να το διορθώνεις. Αλλά είναι επανάσταση. Είναι πράξη δύναμης. Και όσο περισσότεροι μιλάμε γι’ αυτό, όσο πιο αυθεντικοί επιλέγουμε να είμαστε – και δεν αναφέρομαι στις πλαστικές επεμβάσεις – τόσο περισσότερο χώρο δημιουργούμε για αλήθεια και αποδοχή. Γιατί η πραγματική ομορφιά δε χωράει σε καλούπια. Είναι αυτό που είμαστε χωρίς φίλτρα, χωρίς διχασμό.
Το body shaming δεν αφορά μόνο τις γυναίκες, αλλά και τους άνδρες και τα ουδέτερα. Ωστόσο, είναι οι γυναίκες που το βιώνουν συχνότερα, αφού η κοινωνία βάζει τεράστιες προσδοκίες για το πώς πρέπει να δείχνουμε. Πρέπει να το θυμόμαστε πάντα, ότι αξίζουμε, και είναι σημαντικό να το λέμε και να το πιστεύουμε. Όλες μας, μία προς μία.
