Ο Άγιος Πορφύριος για τον έγγαμο βίο, την οικογένεια και τα παιδιά

Ο Άγιος Πορφύριος είχε συνδεθεί με τον Κύριο κι ότι έχει γράψει ήταν με τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, ακολουθήστε ότι λέει και  θα αλλάξετε πραγματικά τι ζωή σας θα πετάξετε από υγεία και χαρά.

Κ. Ι.: Υπάρχει ένα τεράστιο κεφάλαιο, που αφορά την πλειονότητα των ανθρώπων· το κεφάλαιο του έγγαμου βίου, με τα πάμπολλα προβλήματά του και τις δυσκολίες του. Από προσωπική εμπειρία γνωρίζω ότι ο Γέρων Πορφύριος ενδιαφερόταν τα μέγιστα για τη διατήρηση των σωστών συζυγικών σχέσεων και του ιερού θεσμού της οικογένειας. Μόνιμη δε έγνοια του ήταν η σωστή ανατροφή των παιδιών μέσα σε μία υγιή, ειρηνική κι αγαπημένη οικογένεια.

Χ.Μ.Π.: Έχετε απόλυτο δίκαιο. Ο Γέρων Πορφύριος ασχολείτο κατά κύριο λόγο με τις σχέσεις συζύγων και τις σχέσεις γονέων και παιδιών.

Όταν πήγαινε κάποιος παντρεμένος, που δεν είχε καλή σύζυγο η μία παντρεμένη, της οποίας ο σύζυγος δεν ήταν καλός και σήκωνε το σταυρό του η το σταυρό της με υπομονή, τον αποκαλούσε άγιο· κι αν ήταν γυναίκα, την αποκαλούσε αγία.

Κάποια φορά πήγε να τον δει ένας παντρεμένος, που δεν ήταν καθόλου καλός σύζυγος, ενώ παράλληλα έκτιζε μία εκκλησία και του είπε:

• Γέροντά μου, εγώ κτίζω μία ωραία εκκλησία.

• Τι κτίζεις, ευλογημένε, αυτή τη μικρή εκκλησία, αφού χάλασες την άλλη μεγάλη εκκλησία, που είναι το σπίτι σου;

Κ. Ι.: Πάρα πολύ ωραίο αυτό.

Χ.Μ.Π.: Πάντοτε συμβούλευε τους γονείς να μην καβγαδίζουν ποτέ μπροστά στα παιδιά τους, διότι τα παιδιά, όταν ακούν τους γονείς τους να καβγαδίζουν, νιώθουν σαν να πέφτει το σπίτι επάνω στο κεφάλι τους.

Κ. Ι.: Έτσι και είναι.

Χ.Μ.Π.: «Τα παιδιά», έλεγε, «πρέπει να μεγαλώνουν με το χάδι της μητέρας και με το χάδι του πατέρα, ο οποίος πρέπει να προσέχει, ώστε να μην είναι πολύ σκληρός. Κι αν χρειαστεί να επιβάλει κάποτε μία τιμωρία, να το κάνει με πολλή προσοχή και πολύ μέτρο, για να μη δημιουργήσει στο παιδί κανένα τραύμα».

Μια φορά μας διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία:

• Κάποτε πήρα μία μεγάλη ποσότητα καραμέλες και πήγα σ’ ένα ορφανοτροφείο. Μοίρασα τις καραμέλες στα ορφανά παιδιά, αλλά έβλεπα βαθιά μέσα στις ψυχές τους, που ήταν πιασμένες, μαζεμένες κι έτσι τα παιδιά δεν είχαν την άνεση να χαμογελάσουν. Έφυγα απ’ εκεί και πήγα να πάρω το λεωφορείο. Όταν μπήκα στο λεωφορείο, είδα κάποιους επιβάτες να τσακώνονται μεταξύ τους: «Σήκω απ’ εδώ… κάθησε πιο πέρα… μάζεψε τα πόδια σου…» κ.ο.κ.. Φώναζαν ο ένας στον άλλο, διαπληκτίζονταν ο ένας με τον άλλο. Σκέφτηκα τότε: «Εκείνα τα παιδιά, στο ορφανοτροφείο, ορφανά από τον επίγειο πατέρα τους· αυτοί εδώ, τα μεγάλα αυτά παιδιά, ορφανά κι αυτά από τον ουράνιο Πατέρα τους».

Και συνέχισε ο Γέρων Πορφύριος να μου εξηγεί:

• Λόγω αυτής της ορφάνιας, που έχει ο κόσμος σε σχέση με το Θεό, ο οποίος είναι η χαρά, δεν ξέρει τι κάμνει και παραφέρεται. Αν ο άνθρωπος μπεί στη γραμμή του Θεού και της Εκκλησίας και γνωρίσει τον Πατέρα του τον ουράνιο, τότε δεν θα συμπεριφέρεται πλέον ως ορφανός και θα έχει μόνιμα τη χαρά. Το άγχος τι είναι;Είναι, ακριβώς, αυτή η ορφάνια από τον ουράνιο Πατέρα.

Μια φορά μου είπε:

• Εσύ είσαι ευλαβής. Κι αυτή σου την ευλάβεια, αυτή σου την πίστη, θέλεις νάεπιβάλεις στους γύρω σου. Νομίζεις ότι βγαίνει τίποτε έτσι; Κακό κάνεις. Διότι οι άνθρωποι είναι αντιδραστικοί. Λες στον άλλο να κάνει κάτι και δεν το κάνει, επειδή του το είπες. Αντιδρά και δεν το κάνει. Αν δεί εσένα να κάνεις αυτό το πράγμα, ίσως το κάνει κι εκείνος, γιατί θα σκεφτεί «αφού το κάνει αυτός, να το κάνω κι εγώ».

Και συνέχισε:

• Αν, όμως, θελήσεις να προσευχηθείς στο Χριστό και να του πείς «Χριστέ μου, σε παρακαλώ, φώτισε η ελέησε η κατεύθυνε αυτό το πρόσωπο» και κάμνεις συνεχώς αυτή την προσευχή, τότε ο Χριστός αρχίζει και στέλλει στο πρόσωπο εκείνο καλούς λογισμούς. Κάθε φορά, που εσύ λες, για παράδειγμα, «Κύριε, ελέησον το παιδί μου», το παιδί σου παίρνει ένα αγαθό λογισμό από τον Χριστό. Κι όσο εσύ συνεχίζεις να προσεύχεσαι, τόσο περισσότερους αγαθούς λογισμούς παίρνει το παιδί σου. Κι αν τώρα το παιδί σου είναι όπως ένα άγουρο πορτοκάλι, σιγά-σιγά θα ωριμάσει και θα γίνει όπως το θέλεις. Αυτός είναι αποδεδειγμένα, από τη δική μου πείρα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να λύει ο άνθρωπος τα προβλήματά του σ’ οποιοδήποτε τομέα θέλει. Διότι όλοι οι άλλοι τρόποι, που οι άνθρωποι εφαρμόζουν από ένστικτο, τις πιο πολλές φορές αποτυγχάνουν.

Κ. Ι.: Θα έχετε, υποθέτω, να μας αφηγηθείτε και κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό, μέσα από το οποίο επαληθεύθηκαν και αυτά τα λόγια του Γέροντος Πορφυρίου.

Χ.Μ.Π.: Ναί. Του ζητούσα κι εγώ να μου αναφέρει διάφορα παραδείγματα για καθετί, που μου έλεγε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μου υπέδειξε την περίπτωση ενός ανδρογύνου, που η κόρη τους είχε ξεφύγει από το δρόμο του Θεού. Η συμπεριφορά κι ο τρόπος ζωής της κοπέλας αυτής είχε δημιουργήσει τέτοια κατάσταση μέσα στο σπίτι, που ο πατέρας είχε βγεί από τον εαυτό του, ήταν πυρ και μανία εναντίον της κόρης του, ήθελε να τη σκοτώσει και άλλες τέτοιες υπερβολές. Τελικά δέχθηκε και πήγε μαζί με τη γυναίκα του στο Γέροντα Πορφύριο.

Ο Γέροντας είπε τότε στον πατέρα:

• Δεν καταλαβαίνεις εδώ τι γίνεται; Εδώ το παιδί σου το έχει καβαλικέψει ο διάβολος και το κάμνει ο,τι θέλει και το πάει όπου θέλει. Δεν βγαίνει τίποτε έτσι, που συμπεριφέρεσαι. Το πρόβλημα αυτό χρειάζεται προσευχή. Εσύ κι η γυναίκα σου, κι οι δυό σας μαζί, θ’ αρχίσετε να προσεύχεστε συνεχώς για την κόρη σας και δεν θα της μιλάτε καθόλου για το θέμα αυτό.

Και συνέχισε:

• Κι όταν έρχεται αργά το βράδυ στο σπίτι, όπως συνηθίζει να έρχεται, θα της πείτε: «Παιδί μου το φαγητό σου είναι μέσα στο ψυγείο και κάθησε να φας». Η κόρη σας τότε θα πέσει από τα σύννεφα. «Που βρήκαν», θα σκεφτεί, «οι γονείς μου οι βάρβαροι όλη αυτή την ευγένεια»; Εσείς δεν θα σταματήσετε στο μεταξύ να προσεύχεστε. Και να ξέρετε ότι η κόρη σας θα τσακωθεί με το άλλο πρόσωπο, που κάνουν την κακή παρέα. Κι όταν θα ’ρθει να σας πεί ότι τα χάλασε μ’ εκείνη την παρέα, να μη της πείτε «μπράβο, μπράβο, καλά έκανες», αλλά να προσποιηθείτε τους αδιάφορους και να της πείτε «εμείς, παιδί μου, δεν ξέρουμε, εσύ ξέρεις».

Και πράγματι, έτσι εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα. Μια μέρα η κοπέλα ανακοίνωσε στους γονείς της ότι τα χάλασε μ’ εκείνη την παρέα. Μπήκε από τότε στο σωστό δρόμο και σώθηκε.

Κ. Ι.: Ιδού πως ο Γέρων Πορφύριος, με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, βοηθούσε κι έσωζε τους ανθρώπους.

Γεροντικό του 20ου αιώνος