Ο σιδηρόδρομος Βόλου-Μηλεών, ή το τρενάκι του Πηλίου, όπως είναι γνωστότερο, ή αλλιώς Μουντζούρης, είναι ένα τρένο-τουριστικό αξιοθέατο των χωριών του Πηλίου.
Ο σιδηρόδρομος κατασκευάστηκε σε δύο στάδια, μεταξύ του 1894 και του 1903. Αποτέλεσε για 80 χρόνια, σημείο αναφοράς για την περιοχή. Στις μέρες μας το τρενάκι συνεχίζει να ανεβαίνει στα χωριά του Πηλίου, έχοντας κάνει μια διακοπή στο διάστημα 1971-1996.
Η εταιρεία Σιδηρόδρομοι της Θεσσαλίας υπέγραψε συμβόλαιο με το Ελληνικό Δημόσιο, το 1895, για την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής, η οποία θα ένωνε το Βόλο, με τις ακτές του Παγασητικού κόλπου, και αυτές με τη Λάρισα, την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα. Η γραμμή θα είχε πλάτος 60 εκατοστά. Ο Ιταλός μηχανικός Εβαρίστο ντε Κίρικο (πατέρας του ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο) ανέλαβε το σχεδιασμό και την επίβλεψη των έργων στην περιοχή του Πηλίου. Το Δεκέμβριο του 1896, ξεκίνησαν οι εργασίες χάραξης και κατασκευής της γραμμής Βόλου-Λεχωνίων, η οποία εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1897.
Η γραμμή αυτή είχε μήκος 13 χιλιόμετρα και στηριζόταν πάνω στην πρώτη γέφυρα στην Ελλάδα από οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν αρμέ) (στο ύψος του χειμάρρου του Βρύχωνα, λίγο έξω από τα Λεχώνια). Τον Ιούλιο του 1903, η γραμμή επεκτάθηκε έως τις Μηλιές, με απόφαση, που είχε παρθεί τρία χρόνια νωρίτερα (1900) και είχε μήκος 16 χιλιόμετρα (δηλαδή, 29 χιλιόμετρα συνολικά). Το έργο αυτό, χρειάσθηκε αρκετά μεγάλο διάστημα, για να υλοποιηθεί, καθώς ήταν αναγκαία η ανοικοδόμηση εννέα πέτρινων γεφυριών (δίτοξων, τρίτοξων, τετράτοξων και μιας πεντάτοξης), μιας μεταλλικής και πολλών τοίχων αντιστήριξης, δύο σηράγγων, αντερεισμάτων και εναέριων πεζογεφυρών. Η μεταλλική γέφυρα, ονομάζεται, τώρα πια, “Γέφυρα ντε Κίρικο” (προς τιμήν του σχεδιαστή της), βρίσκεται στο ύψος του χειμάρρου Ταξιάρχη και έχει την ιδιομορφία της καμπύλωσης της γραμμής στον ευθύγραμμο δρόμο. Η αρχιτεκτονική των έργων αυτών, ήταν άριστα εναρμονισμένη με την άγρια φύση της περιοχής. Οι εργάτες, οι οποίοι συνεισέφεραν στο χτίσιμο είχαν καταγωγή είτε από το Πήλιο, είτε από την Ιταλία.
Σήμερα, με τη βοήθεια της τοπικής κοινωνίας, ο Μουντζούρης δε σταματά να ταξιδεύει στα χωριά του Πηλίου, με ταχύτητα 25 χιλιομέτρων την ώρα. Τα δρομολόγια έχουν διακοπεί λόγω των καταστροφών που υπέστη το δίκτυο λόγω των πλημμυρών του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Οι κάτοικοι της περιοχής και οι επιχειρηματίες, που έχουν υποστεί τεράστια ζημιά όλο αυτό το διάστημα, ζητούν την άμεση επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής.
Ο σιδηρόδρομος ξεκινά από τα Λεχώνια και κάνει μια ολιγόλεπτη στάση στην Άνω Γατζέα. Ακολουθούν: Αγία Τριάδα, Άγιος Αθανάσιος Πινακάτων, Αργυρέικα και Μηλιές. Η διεύθυνση της μηχανής αναστρέφεται χειροκίνητα και παίρνει φορά, για την επιστροφή στα Λεχώνια, στο σταθμό των Μηλεών. Τη διαδικασία αυτή, μπορεί να τήν παρακολουθήσει κανείς από την ειδική πλατφόρμα, η οποία βρίσκεται στο άκρο του σταθμού. Η στάση στις Μηλιές διαρκεί μερικές ώρες. Από εκεί, οι ταξιδιώτες μπορούν να πάρουν το μονοπάτι (καλντερίμι), το οποίο οδηγεί στην κεντρική πλατεία του χωριού, όπου και βρίσκεται το σπουδαιότερο κτίσμα του: ο Ναός των Παμμέγιστων Ταξιαρχών, με τις εντυπωσιακές αγιογραφίες και το ξυλόγλυπτο τέμπλο του. Ο Ναός των Ταξιαρχών έχει πολύ σημαντική ιστορική σημασία, καθώς, την 7η Μαΐου του 1821, ο Άνθιμος Γαζής ύψωσε τη σημαία της Επανάστασης κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η σημαία αυτή, βρίσκεται στη βιβλιοθήκη Ψυχής Άκος, των Μηλεών. Τέλος, ένα ακόμη δρομολόγιο που εκτελείται, ξεκινά από την παραλιακή και πολυσύχναστη Αγριά και φθάνει έως το χείμαρρο Άναυρο, όπου είναι χτισμένη η προαναφερθείσα σιδερένια γέφυρα.
Δείτε φωτογραφίες:
Πηγή: thenewspaper.gr
