Σίριαλ… ο «Ευαγγελισμός»: Τι λέει ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης στο neakriti.gr για την εκκένωση της παλιάς κλινικής (vid)

• Αντιδράσεις για την αστυνομική επιχείρηση στο κτίριο του “Τηγανίτη”
• Οι συνθήκες της αστυνομικής επιχείρησης στην Παραλιακή του Ηρακλείου
• Ερωτηματικά για τη χρονική συγκυρία της εκκένωσης

Συνεχίζονται σε τοπικό επίπεδο οι αντιδράσεις για την προ ημερών εκκένωση του κτιρίου του Ευαγγελισμού, αλλά και τη χθεσινή «πολιορκία» στο στέκι του «Τηγανίτη» από την Αστυνομία, στο Ηράκλειο. Στο μεταξύ, μιλώντας στο neakriti.gr και την ΚΡΗΤΗ TV ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιώργος Κοντάκης αφενός ανέφερε ότι γνώριζε από την παραμονή της εκκένωσης για την επερχόμενη αστυνομική επιχείρηση, αφετέρου επεσήμανε ότι «δεν πήραμε κανένα λάφυρο, ούτε είχαμε καμία διάθεση να κυνηγήσουμε ιδέες».

«Προφανώς και το Πανεπιστήμιο, μέσω του πρύτανη, γνώριζε την παραμονή ότι θα γίνει εκκένωση του κτιρίου. Δεν μπορούσαν διαδικαστικά οι Αρχές να κινηθούν με διαφορετικό τρόπο. Με την ευθύνη που ανέλαβα, εξέφρασα μέσα από αυτήν την πράξη το πάγιο αίτημα της πανεπιστημιακής κοινότητας και των πρυτανικών αρχών 20 χρόνια να αποδοθεί το κτίριο στο Πανεπιστήμιο. Η Σύγκλητος σαφώς και ήταν ενήμερη κι είχε επαναβεβαιώσει τη βούλησή της ότι το κτίριο θα έπρεπε να αποδοθεί στο Πανεπιστήμιο, έστω και συγκυριακά τον περασμένο Ιούλιο γιατί πάντα κάτι αρχίζει με μια αφορμή», ανέφερε ο πρύτανης συμπληρώνοντας ότι η Πρυτανεία είχε υποχρέωση «το εμβληματικό αυτό διατηρητέο κτίριο να σταματήσει να μένει αναξιοποίητο από το Π.Κ. (…) Να τονίσω ότι δεν πήραμε κανένα λάφυρο, ούτε να θεωρηθεί ότι σαν Πανεπιστήμιο είχαμε διάθεση να κυνηγήσουμε ιδέες ανθρώπων. Οι ιδέες να εκφράζονται ελεύθερα, αλλά αυτό το κτίριο, η αλήθεια είναι ότι ανήκει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και δεν καλύπτεται από καμία διάταξη ότι είναι χώρος ασύλου».

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα ο Σύλλογος Ερευνητών/Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου, καταδίκασε «τη βίαιη μεταχείριση και το βασανισμό από την αστυνομία όσων βρίσκονταν στο κτήριο, με αποκορύφωμα την πτώση ενός από αυτούς από την ταράτσα και τον τραυματισμό του. Καταδικαστέα θεωρούμε επίσης, την απαράδεκτη μεταφορά του στη ΓΑΔ Ηρακλείου με τους υπόλοιπους συλληφθέντες, με «εξιτήριο εξπρές» από το Βενιζέλειο Nοσοκομείο παρακάμπτοντας το γεγονός ότι οι εξετάσεις του έδειχναν ότι φέρει σοβαρά τραύματα σε όλο του το σώμα. Η καταστολή, όμως, δεν περιορίστηκε στην εκκένωση του κτηρίου και τις συλλήψεις, αλλά συνεχίζεται με αποκορύφωμα την αναίτια συγκέντρωση αστυνομικών δυνάμεων το απόγευμα της Δευτέρας 02/10 έξω από τα γραφεία του αθλητικού σωματείου «Τηγανίτης», όπου για δύο ώρες παγίδευσαν 70 περίπου άτομα, απείλησαν με ρίψη δακρυγόνων μέσα σε κλειστό χώρο και πραγματοποίησαν τρεις προσαγωγές για εξακρίβωση στοιχείων. Οι ευθύνες των Πρυτανικών Αρχών είναι ξεκάθαρες και βαριές».

Για το ζήτημα τοποθετήθηκε και η Νομαρχιακή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ η οποία σε ανακοίνωση που εξέδωσε, τονίζει, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Εκφράζουμε  την έντονη διαμαρτυρία μας για τη βίαιη επέμβαση των ΜΑΤ στην κατάληψη του Ευαγγελισμού, την αναίτια προσαγωγή των πολιτών που βρέθηκαν εκεί, τον αποκλεισμό του ΤΗΓΑΝΙΤΗ και την αστυνομοκρατία που προσπαθεί να περάσει ως κανονικότητα στην πόλη μας». «Δεν θα επιτρέψουμε η αστυνομική βία να γίνει η νέα καθημερινότητα μας στις σχολές, στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές μας», αναφέρει, εξάλλου, σε ανακοίνωσή της η Νομαρχιακή Επιτροπή Ηρακλείου της ΛΑΕ.

Δείτε το βίντεο:

Ακολουθεί η ανακοίνωση των συλληφθέντων

«ΟΥΤΕ 21 ΟΥΤΕ 100 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ – Κείμενο συλληφθέντων από την εκκένωση της κατάληψης Ευαγγελισμού, μετά από 21 χρόνια

Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30.09.2023, περί τις 5:30 το πρωί, μπάτσοι διάφορων δυνάμεων κατακλύζουν την γειτονιά της Θεοτοκοπούλου. Άτομα που διαμένουμε στην κατάληψη Ευαγγελισμού ξυπνάμε στο άκουσμα σπασμένων γυαλιών και μετάλλων που σείονται από τα χτυπήματα. Στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που πήρε στις δυνάμεις καταστολής να εισέλθουν στο κτήριο, βρίσκουν μισά άτομα εντός του κτηρίου και μισά στην ταράτσα της κατάληψης. Τα άτομα που βρίσκονται εντός του κτηρίου ακινητοποιούνται μέσα σε δωμάτια από τις ομάδες που επεμβαίνουν (ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ Κρήτης), ενώ η ομάδα των ΕΚΑΜ προχωρά προς την επέμβαση στην ταράτσα. Στο σημείο αυτό υπάρχει ένταση μεταξύ των ατόμων που βρίσκονται πάνω και των μπάτσων που προσπαθούν να τα προσεγγίσουν, ενώ αυτή λήγει όταν οι μπάτσοι καταφέρνουν να μας φτάσουν ώστε να αποφευχθεί η βία προς το μέρος μας. Μας ξαπλώνουν μπρούμυτα και μας δένουν, άλλους με χειροπέδες και άλλους πιο πρόχειρα, ενώ για να μας συγκεντρώσουν σε ένα σημείο, σέρνουν ένα άτομο για αρκετά μετρά δεμένο πισθάγκωνα με χειροπέδες, με το πρόσωπο στο έδαφος. Ακολουθούν φωνές τόσο από εμάς όσο και από γείτονες-ισσες ενάντια στην εκκένωση· μια στάση που απαντήθηκε με απειλές με αυτόματα όπλα, σωματική βία και χειρονομίες από μεριά τους. Την στιγμή εκείνη, το άτομο που είχε συρθεί διαφεύγει της προσοχής τους και βγαίνει στο περβάζι της ταράτσας, απειλώντας ότι θα πέσει αν τον πλησιάσουν. Η στάση των δυνάμεων καταστολής παρέμεινε αμείλικτη, με οκτώ πάνοπλους μπάτσους να ορμάνε απευθείας προς το μέρος του. Σε μερικά δέκατα του δευτερολέπτου ο σύντροφος βρίσκεται στο κενό, με ξεκάθαρη ευθύνη όσων παρευρίσκονταν στην επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού, αλλά και όσων έδωσαν την εντολή από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, τη δημοτική αρχή μέχρι και τα υψηλά κλιμάκια της κυβέρνησης. Από μεριάς μας έπαιξε άμεση αντίσταση και φωνές προς την γειτονιά μπροστά στο συμβάν που αντικρίσαμε. Οι μπάτσοι πανικοβλήθηκαν αντιλαμβανόμενοι τις ευθύνες τους και προσπαθώντας να μας σιωπήσουν, χτύπησαν άτομα από εμάς με κλοτσιές στο κεφάλι. Όταν ενημερώθηκαν ότι ο σύντροφος ζει μας ειρωνεύονταν, μας είπαν ψέματα, και μας έλεγαν ότι θα πάμε να τον βρούμε. Έβγαλαν στη συνέχεια όλο το μένος τους πάνω μας, βρίζοντας μας, απειλώντας, χτυπώντας μας και πατώντας μας στο πάτωμα της ταράτσας.

Οι διαδικασίες τους επιταχύνθηκαν κατεβάζοντας και τοποθετώντας μας εντός του κτιρίου σε δωμάτια που υπέθεσαν ότι ήταν δικά μας, για να μην έχουμε οπτική επαφή με τη γειτονιά και για να ξεκινήσουν την καταγραφή. Κατά αυτή τη διαδικασία ανακάλυψαν ρούχα, πολιτικά βιβλία και κινηματικό υλικό, κουζινικά, προσωπικά μας πράγματα (φωτογραφίες, λάπτοπ), υλικά για μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για τα έξοδα των εργασιών αποκατάστασης του χώρου της κατάληψης, αλλά και είδη που είχαν συλλεχθεί από αλληλεγγύη κόσμο στη γειτονιά και την πόλη, για να σταλθούν τις επόμενες μέρες στις πληγείσες περιοχές στη Θεσσαλία. Κάποια αντικείμενα που τους φάνηκαν χρήσιμα κρατήθηκαν, ενώ τα άλλα πετάχτηκαν από εδώ και από εκεί ή σπαστήκαν, μπροστά στα ματιά μας χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε. Κατά την παρουσία μας δεν βρέθηκε κάτι περισσότερο από όσα καταγράφονται στην έκθεση σύλληψης και ότι προστεθεί στην συνέχεια θα το θεωρήσουμε φυτεμένο. Επιπλέον αφαιρέθηκε τσαντάκι με προσωπικά αντικείμενα και κινητό συντρόφισσας, τα οποία δεν αναφέρονται πουθενά στην έγγραφα των μπάτσων. Αφού ο έλεγχος τελείωσε, μας επέτρεψαν να ντυθούμε και να πάρουμε δυο πράγματα σε μια τσάντα, λες και η ζωή σου μπορεί να χωρέσει σε ένα σακίδιο πλάτης. Επίσης συντρόφισσες που ήταν εκτός του κτηρίου κατάφεραν να πάρουν τα σκυλιά του σπιτιού, ενώ οι γάτες κρυφτήκαν λόγω του θορύβου και διεξάγονται διαδικασίες για να τις βρούμε/πάρουμε. Παράλληλα σύντροφοι-ισσες συγκεντρώθηκαν παραπλήσια της κατάληψης για αλληλεγγύη, ενώ στο άκουσμα των συνθημάτων αλλά και των συγκρούσεων μας δόθηκε απίστευτη δύναμη να συνεχίσουμε με ψηλά το κεφάλι, ενώ μεταφέρθηκε και το μήνυμα προς τους παρευρισκόμενους μπάτσους ότι ο Ευαγγελισμός δεν είναι μόνο τα 11 άτομα που βρήκαν μέσα ένα Σάββατο του Σεπτέμβρη. Ο Ευαγγελισμός είναι οι σχέσεις, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, το κίνημα, όλοι και όλες εμείς. Αξιοσημείωτα είναι και τα αντιμπατσικά τραγούδια που ακουγόντουσαν δυνατά στη γειτονιά όταν μας έβγαζαν από το κτήριο, όχι από κάποια μικροφωνική, αλλά -όπως συνειδητοποιήσαμε αργότερα- από σπίτι κοντά στην κατάληψη.

Όταν φτάσαμε στη ΓΑΔΗ ξεκίνησαν οι νομικές διαδικασίες, κατά τις οποίες αρνηθήκαμε να συνεργαστούμε, δεν γδυθήκαμε, δεν δώσαμε φωτογραφίες και δαχτυλικά αποτυπώματα, και δεν υπογράψαμε τίποτα. Μας ανακοίνωσαν τη σύλληψή μας περίπου τρεις ώρες αργότερα, και από την αρχή μέχρι το τέλος της κράτησής μας οι μπάτσοι προσπαθούσαν διαρκώς να καθυστερήσουν τη διαδικασία. Ο τραυματισμένος σύντροφος μας, τον οποίο είχαν πάρει πιθανότατα παράτυπα από το Βενιζέλειο Νοσοκομείο για να μεταφερθεί στο μέγαρο, κρατούταν απομονωμένος σε ξεχωριστό χώρο από ‘μας, ενώ τόσο οι μπάτσοι όσο και ο εισαγγελέας δεν επέτρεπαν να μεταφερθεί εκ νέου σε νοσοκομείο. Μόνο μετά από πιέσεις των δικηγόρων -οι οποίες βρίσκονταν εκεί για όλη τη διάρκεια που κρατούμασταν, και τις οποίες ευχαριστούμε από καρδιάς για τη στάση τους- δόθηκε εντολή αρχικά για την απελευθέρωσή του, και μετά από ώρα ήρθε ασθενοφόρο να τον παραλάβει. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο ΠΑΓΝΗ, δέχεται την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, είμαστε σε επικοινωνία μαζί του, και είναι δυνατός.

Το δεύτερο σημείο που προκάλεσε εντάσεις ήταν η ενημέρωση από τους μπάτσους ότι ο εισαγγελέας θα ανακοινώσει αν θα κρατηθούμε στις 18:00. Με αυτό το πρόσχημα δεν είχαμε πρόσβαση σε φαγητό μέχρι τις 20:00, δηλαδή για δεκατέσσερις ώρες από την επιχείρηση. Μετά από συνεχείς πιέσεις από εμάς και τις δικηγόρους, και υπεκφυγές των μπάτσων, αφεθήκαμε τελικά στις 21:00, αφού τελείωσε η δυναμική απογευματινή πορεία. Ακόμα κι εκείνη την ώρα τα πράγματα της συντρόφισσας που παράτυπα είχαν παρθεί από τους μπάτσους δεν είχαν εμφανιστεί, εκτός από την ταυτότητα της που ήταν απαραίτητη για τις διαδικασίες τους. Μετά από έντονη αντιπαράθεση με τους αξιωματικούς υπηρεσίας βρέθηκε ως εκ θαύματος το τσαντάκι της -στα κατασχεμένα και χωρίς να έχει καταγραφεί-, αλλά το κινητό ακόμη αγνοείτο. Έπειτα από προφορικές και νομικές πιέσεις, μας ενημέρωσαν να παραλάβουμε το κινητό δύο μέρες μετά, με σχεδόν πλήρη μπαταρία, και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι είχε κρατηθεί παράτυπα από τα κλιμάκια της αστυνομίας, με ευθύνη τόσο των εντολέων της επιχείρησης όσο και των αξιωματικών υπηρεσίας. Παράλληλα μέχρι και σήμερα (Τρίτη 3 Οκτώβρη) δεν έχουμε πάρει ακόμα τη δικογραφία μας, ενώ οι κατηγορίες που γνωρίζουμε από την έκθεση σύλληψης ότι μας βαραίνουν από κοινού είναι: διατάραξη οικιακής ειρήνης, νόμος περί όπλων, κλοπή ρεύματος και απείθεια.

Αυτή ήταν μία καταγραφή των γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της επιχείρησης εκκένωσης και της κράτησής μας. Την παραθέτουμε για τον κόσμο του κινήματος που δεν μπορούσε να βρίσκεται εκεί, και για μελλοντική αξιοποίηση. Εξάλλου είναι ξεκάθαρο πως δεν είμαστε οι μόνες και οι μόνοι που δεχόμαστε την καταστολή. Βρισκόμαστε σε μία συγκυρία που τόσο το κίνημα όσο και ολόκληρη η κοινωνία δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση από κράτος και κεφάλαιο. Με μία καθαρά πολιτική απόφαση να επιτεθούν σε έναν ενεργό κινηματικό χώρο, εφαρμόζουν για ακόμα μία φορά το δόγμα νόμος και τάξη, προσπαθώντας να πνίξουν όσες φωνές αντιστέκονται ακόμα στην κυριαρχία τους και να αποσυντονίσουν τον κόσμο από τα πραγματικά του προβλήματα.

Εμείς από την πλευρά μας αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την ιστορία της κατάληψης, όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας της. Συντασσόμαστε με τη στάση των συντρόφων-ισσων μας που υπερασπίστηκαν μαχητικά την κατάληψη και την ιστορία της στο δρόμο. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου που εκκενώθηκε την ίδια στιγμή, και στεκόμαστε μαζί με όλους τους πολιτικούς χώρους που απειλούνται. Και όπως σε όλες τις επιθέσεις που έχουμε δεχθεί, έχουμε απαντήσει με έναν ξεκάθαρο τρόπο ότι τις καταλήψεις θα ματώσετε για να τις πάρετε, έτσι και τώρα είναι η στιγμή που θα γίνει πράξη. Τίποτα δεν τελείωσε, οι ιδέες δεν εκκενώνονται. Τώρα που μας βγάλατε από το σπίτι μας, θα μπούμε στα δικά σας.

Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς μας, δεν ξεχνάμε τους χώρους μας.

Ούτε βήμα πίσω.

Συλληφθέντες-ισσες από την κατάληψη Ευαγγελισμού

Κάτοικοι και φιλοξενούμενοι-ες

Σύντροφοι-ισσες».