Από την Ελλάδα στην Ολλανδία. Μια Ελληνίδα πρεσβευτής της τέχνης στη χώρα της τουλίπας. Η Χριστίνα Βούλγαρη, επέλεξε την Ολλανδία για να σπουδάσει στη σχολή Καλών Τεχνών, ερωτεύτηκε τον σύντροφο της Πολ και μοιράστηκαν μαζί την αγάπη τους για την τέχνη. Αποφάσισαν να ζήσουν μόνιμα στο Άμστερνταμ και να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη γκαλερί που φιλοξενεί καλλιτέχνες από την Ελλάδα και κάθε γωνιά του κόσμου, γεφυρώνοντας τέχνες και σύνορα στην καρδιά της Ευρώπης.
«Η Enari είναι μια ανεξάρτητη γκαλερί με έδρα το Άμστερνταμ, την οποία ίδρυσα μαζί με τον σύντροφό μου, Paul, πριν από δύο χρόνια, μετά την πανδημία του Covid-19», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Χριστίνα Βούλγαρη και εξηγεί: «Ήρθα αρχικά στην Ολλανδία πριν από έντεκα χρόνια για σπουδές, και εδώ γνώρισα τον Παύλο, πριν από οκτώ χρόνια. Από τότε έχουμε δημιουργήσει μαζί μια κοινή ζωή, μαζί με τις δύο γάτες μας που διασώθηκαν από την Ελλάδα και το μικρό μας σκυλάκι. Η Enari γεννήθηκε από την κοινή μας επιθυμία να καλλιεργήσουμε τον καλλιτεχνικό διάλογο και να προσφέρουμε έναν χώρο που στηρίζει ανερχόμενα ταλέντα από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο με σύγχρονες, στοχαστικές πρακτικές».
Υπάρχουν εξαιρετικά ταλαντούχοι Έλληνες καλλιτέχνες
«Το πρόγραμμά μας είναι 100% διεθνές, φυσικά και έχουμε Έλληνες καλλιτέχνες και αυτή τη στιγμή δεν εκπροσωπούμε Ολλανδούς καλλιτέχνες. Συνεργαζόμαστε με την Ιωάννα Ελληνίδα Λημνιού, μια εξαιρετικά ταλαντούχα ζωγράφο, της οποίας η μοναδική καλλιτεχνική γλώσσα και η απεικόνιση της ελληνικής καθημερινότητας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα το ολλανδικό και διεθνές κοινό. Επίσης, συνεργαζόμαστε με τον Δημήτρη Ταμπάκη, γλύπτη που δουλεύει κυρίως με αλουμίνιο, δημιουργώντας έργα σε δύο και τρεις διαστάσεις. Οι θεματικές του είναι σύγχρονες και πιο εννοιολογικές, αλλά τόσο ξεχωριστές που πραγματικά ξεχωρίζουν», υπογραμμίζει σχετικά με την επιτυχία των Ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό.
Πώς όμως ξεκίνησε αυτό το ξεχωριστό ταξίδι της Ελληνίδας ιδιοκτήτριας γκαλερί; «Έφυγα για την Ολλανδία το 2014, προκειμένου να σπουδάσω στην Καλών Τεχνών. Η επιλογή βασίστηκε στο γεγονός ότι προσφέρουν προπτυχιακά προγράμματα στα αγγλικά, τα δίδακτρα είναι προσιτά και το ακαδημαϊκό επίπεδο των πανεπιστημίων είναι υψηλό. Μια πρακτική αλλά και συνειδητή απόφαση για κάποιον που ήθελε να εξελιχθεί στον τομέα των τεχνών» σημειώνει.
Η ποιότητα ζωής στην Ολλανδία είναι υψηλότερη
Αναφερόμενη στις σπουδές και την ποιότητα ζωής που της προσφέρει η Ολλάνδία είπε πως, «σπούδασα Καλές Τέχνες στο προπτυχιακό πρόγραμμα της Ακαδημίας της Ουτρέχτης και συνέχισα με μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα των Πολιτιστικών Σπουδών, με εξειδίκευση στις Δημιουργικές Βιομηχανίες, στο Πανεπιστήμιο Radboud στο Νάιμεχεν. Ζω στην Ολλανδία εδώ και πάνω από δέκα χρόνια και είμαι τυχερή που έχω στο πλευρό μου τον Ολλανδό σύντροφό μου, κάτι που κάνει την καθημερινότητα πιο εύκολη. Η ποιότητα ζωής είναι υψηλότερη και η γενικότερη αίσθηση είναι πιο χαλαρή. Αυτή η χαλαρότητα προέρχεται από μια κοινωνία που λειτουργεί πιο συνειδητά, τόσο προς το περιβάλλον όσο και προς τους ανθρώπους γύρω της».
Όπως η ίδια εξηγεί, δεν ήταν στις πρώτες προτεραιότητες να ζήσει μόνιμα στο εξωτερικό. «Όταν έφυγα για σπουδές, οι περισσότεροι φίλοι μου είχαν ήδη επιλέξει να μετακινηθούν και να σπουδάσουν στο εξωτερικό, οπότε ήρθε κάπως φυσικά. Γνώρισα τον Παύλο κατά τη διάρκεια των προπτυχιακών μου σπουδών, κάτι που άλλαξε τα αρχικά μου σχέδια να επιστρέψω στην Ελλάδα μετά το πτυχίο. Πλέον έχουμε χτίσει μια ζωή στην Ολλανδία, αλλά επισκεπτόμαστε την Ελλάδα τουλάχιστον τέσσερις φορές τον χρόνο. Στην πραγματικότητα, ο Πολ με παροτρύνει να περνάμε περισσότερο χρόνο στην Αθήνα και να σκεφτόμαστε να αποκτήσουμε ένα διαμέρισμα εκεί, ώστε να μοιράζουμε τον χρόνο μας ανάμεσα στην Αθήνα και το Άμστερνταμ. Δεν πιστεύω ότι το εξωτερικό είναι μονόδρομος για τους νέους, αλλά σίγουρα είναι μια πολύ ωφέλιμη εμπειρία. Ανοίγει το μυαλό, προσφέρει νέες κουλτούρες και συστήματα, και ιδανικά, μπορεί να επιστρέψεις στην Ελλάδα για να εφαρμόσεις όλα όσα έμαθες».
Η τέχνη είναι σαν ιός – Όταν μπει μέσα σου δεν φεύγει
«Η κύρια εστίασή μας είναι η ζωγραφική, αλλά έχουμε και ένα μικρότερο μέρος αφιερωμένο στη γλυπτική, τις συσκευές και το βίντεο Αρτ. Καθώς τόσο ο Πολ όσο κι εγώ σπουδάσαμε Τέχνη, ήταν δύσκολο να ξεφύγουμε, λέμε συχνά ότι η τέχνη είναι σαν ιός· όταν μπει μέσα σου, δεν φεύγει. Αγαπάμε πραγματικά αυτό που κάνουμε, και όλες μας οι σπουδές και οι εμπειρίες έχουν περιστραφεί γύρω από αυτό», τονίζει.
Η ζωή τους μοιράζεται μεταξύ Ολλανδίας και Ελλάδας και όπως είναι λογικό βιώνουν τα υπέρ και τα κατά κάθε χώρας. «Αυτό που αγαπώ στην Ολλανδία είναι το αίσθημα ασφάλειας και σταθερότητας. Οι άνθρωποι είναι γενικά πιο ανοιχτόμυαλοι και δεκτικοί προς το διαφορετικό. Αυτό που μου λείπει από την Ελλάδα είναι η ενέργεια της Αθήνας, η νυχτερινή ζωή, η ευκολία να δεις φίλους ακόμα και μέσα σε μια εργάσιμη ημέρα και ο διαφορετικός ρυθμός της πόλης και των ανθρώπων. Στην Ολλανδία, μετά τις 18:00, οι πόλεις “ησυχάζουν” και οι άνθρωποι είναι λιγότερο αυθόρμητοι».
«Στόχος μας είναι να επεκτείνουμε το πρόγραμμά μας και τη διεθνή παρουσία μας. Φέτος συμμετείχαμε για πρώτη φορά σε art fair στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που ήταν ορόσημο για εμάς. Ένα από τα όνειρά μας είναι να ανοίξουμε και δεύτερο χώρο, ποιος ξέρει; Ίσως και στην Αθήνα!», επισημαίνει η Χριστίνα Βούλγαρη, αναφερόμενη στα επόμενα σχέδια τους.
