Μακρόν και ΕΕ μιλούν για επιστημονική ελευθερία – Ποιοι; Αυτοί που επέβαλαν σιωπή!
Από το βήμα της Σορβόννης, ο Εμανουέλ Μακρόν και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, περιτριγυρισμένοι από πρυτάνεις και ερευνητές, κήρυξαν την Ευρώπη ως «φάρο επιστημονικής ελευθερίας» και «καταφύγιο για τους διωκόμενους ακαδημαϊκούς των ΗΠΑ». Η εικόνα είναι τόσο καλοστημένη, που δύσκολα κρύβει τη φτήνια της υποκρισίας που αποπνέει.
Η Ευρώπη, λέει, θα υποδεχτεί επιστήμονες που αισθάνονται καταπιεσμένοι στην Αμερική. Το ερώτημα όμως είναι απλό και αμείλικτο: ποιος ακριβώς δίδαξε πρώτος την επιστημονική καταστολή; Ποιος έδωσε εντολή να απολύονται γιατροί και πανεπιστημιακοί επειδή δεν συντάχθηκαν με το «εμβολιαστικό δόγμα»; Ποιος έβαλε λουκέτο σε εργαστήρια, έκλεισε στόματα και έστησε ολόκληρο σύστημα λογοκρισίας σε ΜΜΕ και social media με πρόσχημα τη δημόσια υγεία;
Ο ίδιος ο Μακρόν που σήμερα παριστάνει τον υπερασπιστή της ελευθερίας του λόγου και της έρευνας, ήταν αυτός που δήλωνε πως θα «κάνει δύσκολη τη ζωή των ανεμβολίαστων». Ήταν ο πρόεδρος που επέβαλε υγειονομικό πιστοποιητικό ως όπλο κοινωνικού αποκλεισμού. Ήταν ο άνθρωπος που υποσχόταν δημοκρατία αλλά παρέδιδε καταστολή.
Και η Ευρωπαϊκή Ένωση; Η ίδια που απέκλεισε επιστημονικές φωνές, λογόκρινε αναρτήσεις, έστησε «παρατηρητήρια παραπληροφόρησης» και έδωσε χρήμα σε μηχανισμούς φίμωσης της αλήθειας. Αυτοί τώρα μιλούν για «χώρο χωρίς ταμπού», για «ελεύθερη επιστήμη» και για «στήριξη της γνώσης»…
Η αλήθεια είναι πως δεν φοβούνται τη χειραγώγηση της επιστήμης — τη φοβούνται μόνο όταν δεν την ελέγχουν. Στην Ευρώπη του σήμερα, επιστημονική ελευθερία έχει μόνο όποιος σκέφτεται και μιλά σύμφωνα με το κυρίαρχο αφήγημα. Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε συνωμοσιολόγοι, ψεκασμένοι ή εχθροί της δημοκρατίας.
Το πιο τραγικό όμως είναι ότι παρουσιάζουν τη νέα τους καμπάνια σαν κάτι “ανθρωπιστικό”, σαν ευγενική πράξη για να «σώσουν» επιστήμονες των ΗΠΑ που κινδυνεύουν από «συντηρητικές πολιτικές». Δηλαδή ο Μακρόν και η φον ντερ Λάιεν μας λένε ότι αυτοί που έστησαν μηχανισμούς αποκλεισμού, δεν αποκλείουν. Αυτοί που επέβαλαν απόλυτο μονολόγο, στηρίζουν τον διάλογο.
Η επιστήμη όμως δεν ευδοκιμεί με συνθήματα ούτε με επικοινωνιακές φιέστες. Θέλει ελευθερία, θέλει αλήθεια, θέλει σύγκρουση απόψεων. Χωρίς αυτά, η επιστήμη γίνεται εργαλείο εξουσίας – όπως ακριβώς έγινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Αν ο Μακρόν και οι Βρυξέλλες θέλουν πραγματικά να υπηρετήσουν την επιστημονική ελευθερία, ας ξεκινήσουν από την αυτονόητη παραδοχή: ότι πρώτα τη στραγγάλισαν οι ίδιοι. Και μετά ας ζητήσουν συγγνώμη – όχι από τους Αμερικανούς, αλλά από τους Ευρωπαίους πολίτες που πλήρωσαν τη σιωπή με τίμημα την αλήθεια.
