Καδοσκουπιδόδρομος: Η σπουδαία πατέντα του δήμου της Χαλκίδας
Ο δήμος Χαλκιδαίων αποδεικνύει ότι η Ελλάδα μπορεί να καινοτομεί. Μπορεί να ανοίγει δρόμους, ακόμα κι αν μετά τους γεμίζει κάδους σκουπιδιών
Το επίπεδο της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης είναι γνωστό. Είναι το επίπεδο των κατοίκων των δήμων, δηλαδή το δικό μας το επίπεδο (όχι του καθενός χωριστά αλλά του θαυμαστού συνόλου που δημιουργείται όπου συγκεντρωνόμαστε πολλοί Έλληνες μαζί). Το ίδιο γνωστή είναι και η στάση στα ζητήματα της μετακίνησης: αδιαφορία για ό,τι δεν έχει να κάνει με τις ρόδες που μεταφέρουν εμάς και την οικογένεια μας και πλήρης απροθυμία να σηκώσουμε τον τροφαντό ποπό μας από τις θέσεις του ΙΧ μας.
Αυτή η νοοτροπία έχει ως αποτέλεσμα η κατασκευή ποδηλατοδρόμων να εξυπηρετεί έναν και μοναδικό σκοπό: την κίνηση του χρήματος. Την ανάθεση του έργου, την πληρωμή του εργολάβου κλπ. Γι’ αυτό οι ποδηλατόδρομοι (οι οποίοι συνήθως οδηγούν στο πουθενά καθώς τελειώνουν απότομα) μετατρέπονται σε πάρκινγκ ή δρόμους περιπάτου. Ο σκοπός τους είναι η ανάθεση του έργου και μετά την ανάθεση ο σκοπός θεωρείται εκπληρωμένος.
Παρ’ όλα αυτά τίποτα δεν μπορεί να φτάσει το μεγαλείο του δήμου Χαλκιδαίων (του δήμου της Χαλκίδας δηλαδή) και του φρεσκοκατασκευασμένου του ποδηλατόδρομου στον οποίο, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών κατασκευής, τοποθετήθηκαν οι κάδοι των απορριμμάτων. Κι επειδή καταλαβαίνω ότι καμία περιγραφή δεν μπορεί να φτάσει την εικόνα, ιδού μια φωτογραφία του υπερσύγχρονου καδοσκουπιδόδρομου της Χαλκίδας:
Αφού σας ζητήσω να σηκωθείτε όρθιοι και να ψάλετε τον εθνικό μας ύμνο (ίσως περιττό γιατί είμαι σίγουρος ότι στη θέα της φωτογραφίας το έχετε ήδη κάνει από μόνοι σας), θα σας ζητήσω να παρατηρήσετε προσεχτικά τη φωτογραφία. Είναι ο μόνος τρόπος να καταλάβετε ότι η δημοτική αρχή του δήμου Χαλκιδαίων δεν είναι μια αρπακολλατζίδικη αρχή που απλώς ήθελε να φτιάξει έναν ποδηλατόδρομο αδιαφορώντας για το αν θα μπορούσαν πάνω του να κινηθούν ποδήλατα (ή αν αυτά μπορούν να καταλήξουν κάπου με ασφάλεια και να μη βρεθούν ξαφνικά στον δρόμο επειδή το κονδύλι έφτανε μέχρι εκεί), αλλά ότι είναι μια αρχή με όραμα και γι’ αυτό ο κάδος που διακρίνεται καλύτερα στη φωτογραφία είναι κάδος ανακύκλωσης.
«Και τι μ’ αυτό;» θα αναρωτηθείτε επειδή προφανώς στερείστε οράματος και δεν καταλαβαίνετε ότι η τοποθέτηση του κάδου επιτρέπει στον ποδηλάτη να ανακυκλώσει το ποδήλατό του και πιθανότατα να ανακυκλωθεί και ο ίδιος χωρίς καθόλου κόπο. Απλώς κάνει πετάλι και κάποια στιγμή πέφτει στον κάδο, μπαίνει μέσα και περιμένει να τον συλλέξει το όχημα του δήμου. Το έργο δεν είναι μια ανεκδιήγητη αρπαχτή αλλά ένας ύμνος στην περιβαλλοντική ευαισθησία.
Και αυτός είναι ο λόγος που τα γράφω όλα αυτά. Για να σας πείσω να μη χάνετε την αισιοδοξία σας. Όπως αποδεικνύει ο δήμος Χαλκιδαίων η Ελλάδα μπορεί να καινοτομεί. Μπορεί να ανοίγει δρόμους ακόμα κι αν μετά τους γεμίζει κάδους σκουπιδιών. Και μπράβο της.
ΠΗΓΗ: athens voice
The post Καδοσκουπιδόδρομος: Η σπουδαία πατέντα του δήμου της Χαλκίδας appeared first on STEREA NEWS.
