Πόσα χρόνια ακόμα οι πεζοί θα παίζουν τη ζωή τους “κορώνα γράμματα” στον συγκεκριμένο δρόμο;
Στην οδό Καράτζη, μια ανάσα από τη ΒΙ.ΠΕ. Ηρακλείου, η έννοια της αστικής ευθύνης έχει εγκαταλείψει προ πολλού το πεδίο. Όσοι τολμούν να κινηθούν πεζοί παίζουν καθημερινά… ρώσικη ρουλέτα με τα διερχόμενα οχήματα, αφού πεζοδρόμια… απλώς δεν υπάρχουν.
Ή μάλλον υπάρχουν, αλλά μόνο στο μυαλό των δημοτικών Αρχών, που επιμένουν να θεωρούν την περιοχή “ζώνη ήπιας κυκλοφορίας”, ενώ στην πράξη επικρατεί απόλυτο χάος. Η στάθμευση γίνεται όπου βολεύει, πάνω στο υποτυπώδες κράσπεδο έξω από καταστήματα, σε στροφές ακόμη και μπροστά από εισόδους.
Όταν ο δρόμος γεμίσει, ο πεζός πρέπει να κάνει την επιλογή ή να περάσει πάνω από παρκαρισμένο αυτοκίνητο ή να κατεβεί στο οδόστρωμα και να ευχηθεί να τον δουν εγκαίρως. Μιλάμε για Βιομηχανική Περιοχή με κίνηση φορτηγών και όχι για πλακόστρωτο σοκάκι χωριού.
Καμία πρόνοια για πεζούς, για εργαζόμενους που πηγαίνουν στη δουλειά με τα πόδια ή το ποδήλατο. Το αυτοκίνητο κυριαρχεί, η ανομία επικρατεί και η ασφάλεια είναι προαιρετική.
Αλήθεια, πόσα χρόνια ακόμα οι πεζοί εκεί θα παίζουν “κορώνα γράμματα” τη ζωή τους;
