Τα μέσα για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι, μεταξύ και άλλων, η πραγματοποίηση υψηλότερων, των ορισθέντων, πρωτογενών πλεονασμάτων και η φοροαφαίμαξη
Μετά από 14 χρόνια, από τη δραματική μας είσοδο στα μνημόνια, ο οίκος Moody’s εδέησε να μας αναβαθμίσει. Η απόφασή της βασίστηκε στις ακόλουθες προσδοκίες: Στη συνέχεια πραγματοποίησης σημαντικών πρωτογενών πλεονασμάτων, στην ανυπαρξία κινδύνου χρεωκοπίας, στη συνέχιση βελτιώσεων που οφείλονται στον περιορισμό των δαπανών, στην αύξηση των φορολογικών εσόδων και των πρωτογενών πλεονασμάτων και στην πρόβλεψη ότι τα κέρδη θα παραμείνουν υψηλά.
Όμως, η αναβάθμισή μας ουδεμία σχέση έχει με οικονομική ανάπτυξη. Ορισμένοι βαυκαλίζονται με την πεποίθηση ότι η αναβάθμιση της Moody’s επικύρωσε τη δήθεν καλή πορεία της οικονομίας μας. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι η Moody’s ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, και συγκεκριμένα για τη δυνατότητά της να καταβάλει εμπροθέσμως τις υποχρεώσεις της. Και, συνεπώς, ουδόλως την απασχολεί το πώς και με τι μέσα και θυσίες η χώρα καταφέρνει να καταβάλει τα χρέη της. Παράλληλα, ενθουσιάζεται φυσικά με προπληρωμές.
Ευτυχώς, ωστόσο, που η Moody’s αδιαφορεί για την ανάπτυξη. Γιατί διαφορετικά θα είχαμε, σίγουρα, στερηθεί την αναβάθμιση, καθώς:
Όχι μόνο δεν υπήρξε ίχνος ανάπτυξης στα 14 αυτά χρόνια αναμονής της βαθμίδας, αλλά και επιπλέον διαπιστώνεται αξιοθρήνητη οπισθοδρόμηση. Συγκεκριμένα, οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ και της ΕΛ.ΣΤΑΤ. δίνουν για το 2024 εισόδημα κατά 15,6% κατώτερο σε σχέση με το αντίστοιχο του 2009.
Το χρέος μας, σε απόλυτους αριθμούς, είναι τώρα ανώτερο σε σύγκριση με τον χρόνο επιβολής των μνημονίων. Από 299 δισ. ευρώ, είναι τώρα 406 αντίστοιχα, και παραμένει το υψηλότερο στην Ευρώπη.
Ανάμεσα στην ανάπτυξη και στην, με κάθε μέσον, ικανοποίηση των δανειστών η κυβερνητική επιλογή τάχθηκε υπέρ των δανειστών και εναντίον της ανάπτυξης. Τα μέσα για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι, μεταξύ και άλλων, η πραγματοποίηση υψηλότερων, των ορισθέντων, πρωτογενών πλεονασμάτων και η φοροαφαίμαξη. Έτσι, στις αρχές του τρέχοντος έτους, το πρωτογενές πλεόνασμα καταγράφηκε σε 2 δισ. ευρώ, έναντι 1,4 του στόχου. Και, αναφορικά με τα φορολογικά έσοδα, αυτά για το 2024 υπήρξαν ανώτερα του στόχου κατά 409 εκατομμύρια ευρώ.
Η σκληρή λιτότητα παγιώνει, έτσι, την τριτοκοσμική εικόνα της οικονομίας μας, με τον χαμηλότερο μισθό στην Ευρώπη. Η Ελλάδα επιπλέον υστερεί κατά 17% σε σύγκριση με το επίπεδο πριν από τα μνημόνια, με τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη των μισθωτών συνεπεία των υπερκερδών που καθιστούν τον πληθωρισμό καταναλωτικών αγαθών, τον δεύτερο υψηλότερο στην Ευρώπη, με 6 στα 10 νοικοκυριά να μην τα βγάζουν πέρα τον μήνα.
Οι επενδύσεις υπολείπονται κατά εννέα μονάδες του μέσου ευρωπαϊκού όρου, η παραγωγικότητα αντιπροσωπεύει το 55% του μέσου όρου της Ευρωζώνης, με ξεπουλημένο τον δημόσιο πλούτο και σε κατάρρευση τα έργα υποδομής. Να προσθέσω και την κατανάλωση που αποτελεί, ανέκαθεν στην Ελλάδα, τον προπομπό της ανάπτυξης, και που υπολείπεται κατά 14% σε σύγκριση με την προ μνημονιακή.
Η βαριά σκιά της υποτέλειας αποτελεί, όπως πάντα, το θεμέλιο της καταστρεπτικής αυτής κυβερνητικής επιλογής. Και τίθεται επιτακτικά το ερώτημα για το πότε επιτέλους θα τεθεί επί τάπητος η συζήτηση για την απάλειψη ορισμένων εγκληματικών εδαφίων των μνημονίων. Αυτών που δε θα γίνονταν αποδεκτά, ούτε από αποικίες των περασμένων αιώνων.
