Επιστήμονες συσκεύασαν και μετέφεραν για πρώτη φορά αντιύλη εκτός εργαστηρίου

Επιστήμονες του CERN κατασκεύασαν για πρώτη φορά ένα κοντέινερ ικανό να μεταφέρει αντιύλη εκτός εργαστηρίου. Εντός του μήκους δύο μέτρων κοντέινερ, η αντιύλη διένυσε μια απόσταση 4 χιλιομέτρων πριν επιστρέψει στο εργαστήριο.

Μετά από αυτή την επίδειξη, ανοίγει ο δρόμος για τη μεταφορά αντιύλης σε εργαστήρια σε όλη την Ευρώπη μέσω του δημόσιου οδικού δικτύου. Μια υπερσύγχρονη εγκατάσταση στο Πανεπιστήμιο Heinrich Heine του Ντίσελντορφ – σε απόσταση σχεδόν 800 χλμ. – αναμένεται να είναι ο πρώτος αποδέκτης αντιύλης από το CERN, αναφέρει ο Independent.

Πώς δημιουργείται η αντιύλη

Η μελέτη της αντιύλης είναι απαραίτητη για την κατανόηση του διαστήματος και του τρόπου λειτουργίας του σύμπαντος, ωστόσο υπάρχουν λιγότερες από έξι εγκαταστάσεις στον πλανήτη που είναι σε θέση να την δημιουργήσουν.

Η παραγωγή της απαιτεί τη σύγκρουση σωματιδίων που κινούνται με ταχύτητα κοντά σε αυτή του φωτός με έναν σταθερό στόχο, και τη χρήση μαγνητών για την παγίδευσή της σε ένα κοντέινερ. Αυτές οι μαγνητικές παγίδες απαιτούν μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και ένα ειδικό περιβάλλον για να αποτραπεί η εξαφάνιση της αντιύλης – η οποία προκαλείται από την επαφή με οποιαδήποτε κανονική ύλη, ακόμη και σκόνη.

Βόλτα με φορτηγό

Για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, μια ομάδα από το ευρωπαϊκό ερευνητικό κέντρο κατασκεύασε ένα ειδικό κοντέινερ δύο μέτρων, το οποίο ήταν σε θέση να μεταφέρει αντιύλη πάνω σε ρυμουλκούμενο όχημα γύρω από τις εγκαταστάσεις του CERN, με ταχύτητα μεγαλύτερη από 40 km/h. Το επίτευγμά τους περιγράφεται λεπτομερώς σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature.

«Μεταφέραμε τα παγιδευμένα πρωτόνια από το AMF (σ.σ. AntiMatter Factory, Εργοστάσιο Αντιύλης) σε ένα φορτηγό και τα οδηγήσαμε σε όλη την περιοχή του CERN στο Meyrin (σ.σ. στην Ελβετία), πετυχαίνοντας αυτόνομη λειτουργία χωρίς εξωτερική τροφοδοσία για τέσσερις ώρες και μεταφορά των πρωτονίων χωρίς απώλειες», αναφέρεται στο άρθρο.

«Συνεπώς, επιβεβαιώνουμε τη δυνατότητα μεταφοράς σωματιδίων σε εργαστήρια χαμηλού θορύβου κοντά στο AMF και τη χρήση γεννήτριας ρεύματος στο φορτηγό για να φτάσουμε σε εργαστήρια σε όλη την Ευρώπη».