Σε νέα εποχή μπαίνει πλέον και επίσημα η οικονομική πολιτική
Σε νέα εποχή μπαίνει πλέον και επίσημα η οικονομική πολιτική, με την επαναφορά των περιορισμών για χρέος, έλλειμμα και την οροφή αύξησης των πρωτογενών δαπανών, που θα οριστικοποιηθούν τον Σεπτέμβριο.
Η νέα “πινελιά”
Το τελευταίο μέγεθος είναι η νέα και πιο σημαντική “πινελιά” που μπήκε στους νέους δημοσιονομικούς κανόνες. Η μεσοσταθμική αύξηση των καθαρών πρωτογενών δαπανών κατά 3%, που δεν ανακοίνωσε μεν επίσημα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά γνωστοποιήθηκε από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, είναι ο πρώτος και μοναδικός δείκτης με τον οποίο η Ελλάδα θα κρίνεται από τις Βρυξέλλες και σε δεύτερο βαθμό και από τις αγορές.
Χωρίς αναθεώρηση
Τα όρια θα οριστικοποιηθούν στη διαπραγμάτευση που θα γίνει μέχρι και τον Σεπτέμβριο, αλλά δε θα υπάρχει περίπτωση να αναθεωρηθούν για όλη τη διάρκεια του 4ετούς μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλάνου. Αυτό από μόνο του μεταφέρει το βάρος της οικονομικής πολιτικής για τα επόμενα τέσσερα έτη από τις δαπάνες, οι οποίες ως γνωστό επηρεάζουν και την πορεία αποκλιμάκωσης του χρέους, που είναι και το βασικό ζητούμενο, στην υπεραπόδοση των φόρων. Αν οι φόροι συνεχίσουν να αυξάνονται πάνω από τους στόχους, όπως συμβαίνει μέχρι τώρα, τότε το ΥΠΕΘΟ θα έχει το περιθώριο να μειώσει φόρους και ειδικά τις ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες, παρά τις μειώσεις κατά 4,6% των τελευταίων πέντε ετών, είναι από τις υψηλότερες στα κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ.
Και το έλλειμμα
Ωστόσο, δεν είναι ο μόνος περιορισμός που θα πρέπει να έχει κατά νου το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Ένας δεύτερος δείκτης που σχετίζεται και με τις δαπάνες είναι το σχεδόν “ξεχασμένο” δημοσιονομικό έλλειμμα. Λόγω του υψηλού επιπέδου του χρέους, η Ελλάδα επιφορτίζεται με την υποχρέωση να διατηρεί την ίδια περίοδο και το δημοσιονομικό της έλλειμμα όχι κάτω από το 3% του ΑΕΠ, όπως ίσχυε με το παλιό Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά κάτω από 1,5% του ΑΕΠ. Και αυτή η συνθήκη είναι πρόσθετη ασφαλιστική δικλίδα, ώστε η πορεία του χρέους να παραμείνει σταθερά πτωτική για το τετραετές πλάνο και ίσως και μετά το τέλος του, αφού το ελληνικό χρέος δεν αναμένεται να προσεγγίσει το 100% του ΑΕΠ μέχρι και το τέλος του 2027.
Και άλλες… μεταρρυθμίσεις
Οι δύο παραπάνω περιορισμοί, μαζί με ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων στις οποίες η Ελλάδα θα έχει την “ιδιοκτησία”, θα πρέπει να οδηγήσουν σε μια ταχεία μείωση του δημόσιου χρέους από το 152,3% του ΑΕΠ, που αναμένεται να υποχωρήσει στο τέλος του 2024, κοντά στο 120% του ΑΕΠ το 2027.
