Δύο χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα της επιβατικής και εμπορικής αμαξοστοιχίας, τα ερωτήματα φαίνεται να γυρίζουν στο μυαλό μας περισσότερο αλλά και περισσότερα από ποτέ. Οι απαντήσεις πενιχρές και “ρηχές”, ανίκανες να απαντήσουν σε ερωτήματα που στοιβάζονται μεταξύ πραγματικότητας, υπαιτιότητας και ασυδοσίας.
Οι χθεσινές εικόνες, αν μη τι άλλο, θύμισαν ότι οι γραμμές ταλαντεύονται διαρκώς σε ένα παίγνιο το οποίο κρατιέται για να μη σπάσει, καθώς οι πολίτες – πλέον αποδεδειγμένα – δείχνουν να μην εμπιστεύονται τον πολιτικό ιστό της χώρας.
Και όπως διαφαίνεται, η μεταπολίτευση στη χώρα μας άρχισε με το Πολυτεχνείο – με το αίμα εκείνων που ήθελαν να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία – και φαίνεται να παρεκκλίνει με το δυστύχημα των Τεμπών, ως απόδειξη της αποτυχίας του συστήματος να προστατέψει τους πολίτες της.
Σα μια τραγωδία ένα συμβολικό παίγνιο το οποίο σηματοδοτεί την ανάγκη για τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής πραγματικότητας, που μόνο με επιμονή και πίστη στη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία μπορούμε ως πολίτες να ανορθώσουμε.
