Αγόρι 6 ετών εμφάνισε σύμπτωμα που έχει σχεδόν κάθε παιδί…πέθανε μήνες αργότερα από καρκίνο (pics)
Οι συντετριμμένοι γονείς ενός εξάχρονου αγοριού που πέθανε από έναν ύπουλο καρκίνο μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο καλούν τώρα άλλους γονείς να ζητούν ιατρική συμβουλή για τις ασθένειες των παιδιών τους — ακόμη και όταν φαίνονται αθώες.
Ένα φουσκωμένο στομάχι ήταν το μόνο σημάδι ενός σπάνιου και επιθετικού όγκου που αναπτύχθηκε στην κοιλιακή χώρα του Χιου Μενάι-Ντέιβις το φθινόπωρο του 2020.
Οι βρετανοί γονείς του, η Φράνσις (40 ετών) και ο Σέρι (42 ετών) υπέθεσαν ότι επρόκειτο για μια απλή γαστρεντερίτιδα και απέδωσαν την κόπωση του Χιου στο «ολοήμερο παιχνίδι».
Τις υποψίες τους συμμερίστηκε και ο γενικός γιατρός, ο οποίος τους καθησύχασε λέγοντας πως «ο ιός» θα υποχωρούσε μέσα σε λίγες ημέρες.
Όμως, όταν το πρήξιμο συνέχισε να υφίσταται, η οικογένεια επέμεινε σε περαιτέρω εξετάσεις. Τελικά, ο γιατρός έστειλε τον Χιου με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο για επιπλέον εξετάσεις.
Μετά από μια σειρά διαγνωστικών ελέγχων, οι γονείς έμαθαν την εφιαλτική είδηση που κάθε γονιός φοβάται.
«Οι ζωές μας άλλαξαν για πάντα. Ο γιατρός είπε, “πιστεύουμε ότι ο Χιου έχει καρκίνο”», είπε ο κ. Μενάι-Ντέιβις.
Ο Χιου διαγνώστηκε με ραβδομυοσάρκωμα έναν σπάνιο και επιθετικό τύπο καρκίνου που σχηματίζεται στους μύες ή στον ινώδη ιστό.
Συνήθως εντοπίζεται στο κεφάλι, τον λαιμό ή το στήθος, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε άλλα σημεία του σώματος, όπως το στομάχι.
Στη Μεγάλη Βρετανία περίπου 55 παιδιά διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο με αυτόν τον τύπο καρκίνου, ο οποίος συχνά γίνεται ανθεκτικός στη θεραπεία.
Το πιο συχνό σύμπτωμα του ραβδομυοσαρκώματος στα παιδιά είναι ένας όγκος ή πρήξιμο, κυρίως στο κεφάλι ή στον λαιμό, σύμφωνα με τον οργανισμό Sarcoma UK.
Η κατάσταση του Χιου επιδεινώθηκε ραγδαία μετά τη διάγνωση και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Άντεμπρουκ στο Κέιμπριτζ.
Η κοιλιακή του χώρα γέμισε με υγρό, ασκώντας πίεση στους πνεύμονες, μέχρι που δεν μπορούσε πια να αναπνεύσει μόνος του.
«Η σύζυγός μου κι εγώ κλαίγαμε πίσω από κλειστές πόρτες», είπε ο πατέρας του εξάχρονου, στέλεχος στον χώρο του αθλητισμού.
«Ο φόβος είναι κάτι που μαθαίνουμε, οπότε δεν θέλαμε να του δείξουμε καμία αδυναμία. Δεν του είπαμε ποτέ ότι δεν θα τα κατάφερνε. Ο Χιου αντιμετώπιζε τα πάντα με αθωότητα και αγνοούσε τι πραγματικά συνέβαινε — και ήταν απλώς καταπληκτικός.
Ποτέ δεν παραπονέθηκε, δεν γκρίνιαξε, απλώς υπέμενε.»
Όταν η κατάστασή του σταθεροποιήθηκε κάπως, ξεκίνησε έναν κύκλο χημειοθεραπείας σε μια προσπάθεια να καταπολεμηθεί ο καρκίνος.
Η θεραπεία φάνηκε αρχικά να αποδίδει και άρχισε να αναρρώνει, μέχρι που τελικά πήρε εξιτήριο στις 17 Νοεμβρίου 2020.
«Ο Χιου κυριολεκτικά πηδούσε μέσα στο σπίτι, οπότε νομίζαμε ότι κερδίζαμε. Πιστεύαμε ότι νικούσαμε τον καρκίνο», είπε ο πατέρας του.
Ωστόσο, τους επόμενους έξι μήνες, ο Χιου μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο κάθε τρεις εβδομάδες για εντατική χημειοθεραπεία.
Ακολούθησαν 16 εξαντλητικές εβδομάδες ακτινοθεραπείας για να χτυπηθεί ακόμα περισσότερο ο όγκος.
Λίγο πριν τα έκτα του γενέθλια, στις 23 Μαΐου, χτύπησε το καμπανάκι που σηματοδοτεί το τέλος της αντικαρκινικής θεραπείας.
Όμως, μέσα σε μόλις τρεις και μισούς μήνες, οι εξετάσεις έδειξαν ότι ο καρκίνος είχε επιστρέψει — και οι γιατροί ανακοίνωσαν ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο που θα μπορούσαν να κάνουν.
«Όταν μας είπαν ότι ο Χιου πεθαίνει», είπε ο κ. Μενάι-Ντέιβις, «έβαλαν ένα κουτί με χαρτομάντηλα πίσω μας και μας είπαν “αυτό ήταν”. Τους ρώτησα: “Τι κάνω τώρα;”»
Ο Χιου πέθανε λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 18 Σεπτεμβρίου 2021.
Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, το ζευγάρι προειδοποιεί άλλους γονείς να μην αμελούν ιατρική βοήθεια όταν «κάτι δεν φαίνεται ή δεν ακούγεται σωστό».
«Σας παρακαλώ, ζητήστε τη συμβουλή ενός γιατρού», λέει ο κ. Μενάι-Ντέιβις. «Κανείς δεν γνωρίζει το παιδί σας καλύτερα από εσάς. Τις περισσότερες φορές δεν είναι κάτι ανησυχητικό, αλλά από τη δική μας εμπειρία, αξίζει να επιμείνετε.»
Αποφασισμένος να κάνει τη διαφορά και να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του Χιου, ο συντετριμμένος πατέρας θα περπατήσει στον Μαραθώνιο του Λονδίνου σε 10 ημέρες, κουβαλώντας στην πλάτη του το βάρος του παιδιού του, για να συγκεντρώσει χρήματα για την υποστήριξη των οικογενειών με καρκινοπαθή παιδιά.
Η οικογένεια ίδρυσε τη δική της φιλανθρωπική οργάνωση με το όνομα “It’s Never You” η οποία έχει ήδη συγκεντρώσει 47.000 ευρώ μόνο φέτος.
Ο οργανισμός συνεχίζει να παρέχει ψυχολογική, οικονομική και κοινωνική υποστήριξη σε γονείς, υπενθυμίζοντας πως «ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Μενάι-Ντέιβις επιχειρεί να τρέξει τον μαραθώνιο στη μνήμη του γιου του.
Το 2021, έτρεξε τον αγώνα μόλις δύο εβδομάδες μετά τον θάνατο του Χιου.
«Όταν μπαινόβγαινε από τα φάρμακα, προς το τέλος της θεραπείας του, ο Χιου μου έλεγε “τρέξε, μπαμπά”», αφηγείται. «Έλεγε σε όλες τις νοσοκόμες και τους γιατρούς ότι ο μπαμπάς του θα τρέξει στον μαραθώνιο. Το να αγωνίζομαι μου δίνει την ευκαιρία να μεταφέρω το όνομα του Χιου και να κρατήσω ζωντανό το θάρρος και την καλοσύνη του.
Ήταν το πιο γενναιόδωρο και στοργικό παιδί — και δεν του άξιζε. Σε κανένα παιδί δεν αξίζει.»
Στην Ελλάδα, συγκεκριμένα επιδημιολογικά δεδομένα για το ραβδομυοσάρκωμα (RMS) στα παιδιά είναι περιορισμένα. Ωστόσο, μελέτη που διεξήχθη στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγλαΐα Κυριακού” μεταξύ 2000 και 2010 ανέφερε ότι το RMS ήταν η πιο συχνή κακοήθεια στην περιοχή του στοματοπροσωπικού συστήματος, αντιπροσωπεύοντας το 28,57% των κακοηθών όγκων σε παιδιά και εφήβους.
Αν και αυτή η μελέτη δεν παρέχει συνολικά ποσοστά επίπτωσης για τη χώρα, υποδηλώνει ότι το ραβδομυοσάρκωμα είναι μια σημαντική κακοήθεια στην παιδική ηλικία στην Ελλάδα.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η επίπτωση του RMS στα παιδιά κυμαίνεται μεταξύ 4,8 και 6,1 περιπτώσεων ανά εκατομμύριο παιδιά κάτω των 15 ετών. Συγκεκριμένα, η επίπτωση είναι 4,8 ανά εκατομμύριο στην Ανατολική Ευρώπη και 6,1 ανά εκατομμύριο στη Βόρεια και Νότια Ευρώπη. Συνολικά, εκτιμάται ότι υπάρχουν περίπου 400 νέα περιστατικά RMS ετησίως στην Ευρώπη.
Το ραβδομυοσάρκωμα είναι πιο συχνό σε αγόρια και εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά κάτω των 10 ετών. Οι πιο κοινές περιοχές εμφάνισης είναι το κεφάλι, ο λαιμός, η ουρογεννητική οδός και τα άκρα.
Η πρόγνωση του RMS εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η ηλικία του παιδιού, η εντόπιση του όγκου, το μέγεθός του και η παρουσία μεταστάσεων. Η πενταετής επιβίωση για παιδιά με εντοπισμένο RMS είναι περίπου 70-80%, ενώ για περιπτώσεις με μεταστατική νόσο ή υποτροπή, τα ποσοστά επιβίωσης μειώνονται σημαντικά.
