Παρότι σε όλη την Ευρώπη οι πραγματικοί μισθοί αυξήθηκαν σε αυτήν την περίοδο, στην Ελλάδα αυξήθηκαν ελάχιστα, ουσιαστικά παρέμειναν στάσιμοι
Μια ιδέα από την τραγική κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε ολόκληρη την Ευρώπη – και στην Ελλάδα… ακόμη περισσότερο – μας δίνει η ανακοίνωση της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC), που αποτυπώνει αποτελέσματα έρευνας σχετικά με τις αμοιβές των Ευρωπαίων εργαζομένων. Στην ανακοίνωση, η οποία στην Ελλάδα δόθηκε στη δημοσιότητα από τη ΓΣΕΕ.
Το συμπέρασμα της έρευνας μπορεί να συνοψιστεί σε μία φράση: Σε ολόκληρη την Ευρώπη, τα εταιρικά κέρδη σημειώνουν καθαρή αύξηση (δηλαδή αυξάνονται πάνω από τον πληθωρισμό) και την ίδια ώρα, επίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι μισθοί σημειώνουν καθαρή πτώση, δηλαδή ακόμη και εκεί που υπάρχουν αυξήσεις, αυτές είναι χαμηλότερες από τον πληθωρισμό. Όλα αυτά, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία των ευρωπαϊκών Αρχών, δεν είναι τίποτε… κομμουνιστικά, είναι η επίσημη εικόνα της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως την περιγράφουν τα αδιάψευστα στατιστικά στοιχεία που καταγράφουν οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες.
Η Ελλάδα… ψηλά!
Στην Ελλάδα εδώ και από το 2019 έως το 2022 δεν είχαν σημειωθεί αξιοσημείωτες μισθολογικές αυξήσεις. Παρότι σε όλη την Ευρώπη οι πραγματικοί μισθοί αυξήθηκαν σε αυτήν την περίοδο, στην Ελλάδα αυξήθηκαν ελάχιστα, ουσιαστικά παρέμειναν στάσιμοι. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία ήταν ακραία νεοφιλελεύθερη ακόμη και με τα… ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είχε ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα. Υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης της οικονομίας, υψηλή κερδοφορία των επιχειρήσεων, οι μισθοί όμως… στα τάρταρα. Λογικό, αυτές είναι οι προτεραιότητες μιας δεξιάς κυβέρνησης με νεοφιλελεύθερο πρόσημο στα οικονομικά, οτιδήποτε άλλο θα ήταν έκπληξη.
Το 2023 δόθηκαν κάποιες μεγαλύτερες αυξήσεις (μετά από μια διετία… καταιγιστικής κερδοφορίας για τις επιχειρήσεις), αλλά… κάλπασε και ο πληθωρισμός. Για την ακρίβεια, ο πληθωρισμός “κάλπασε” ώστε… να αυξηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων, καθώς έχουμε ήδη τεκμηριώσει (όχι εγώ, οι διεθνείς οργανισμοί – ακόμη και το ΔΝΤ μιλά για “greedflation”, δηλαδή πληθωρισμό απληστίας) ότι το 60-70% των πληθωριστικών πιέσεων προέρχονται από αυξήσεις που έχουν επιβληθεί δίχως κανέναν άλλο λόγο και αιτία, αλλά απλώς για διεύρυνση του περιθωρίου κέρδους των επιχειρήσεων.
Οι μισθοί… υπολείπονται
Οπότε οι πραγματικοί μισθοί, ακόμη και σε μια χρονιά που δόθηκαν αυξήσεις, σε πραγματικές τιμές (και σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, ΡΡΡ όπως είναι ο διεθνής όρος) έπεσαν! Όχι πολύ, 0,2%. Αλλά πρόκειται για πτώση. Και ήδη ξεκινάμε από πολύ χαμηλό σημείο, αφού συνεπεία της μη χορήγησης αυξήσεων την περασμένη τριετία, οι ελληνικοί μισθοί πλέον είναι στη δεύτερη χειρότερη θέση της Ευρώπης, μετά τη Σλοβενία. Σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, όχι σε απόλυτα νούμερα (είμαστε στην πέμπτη θέση στην Ευρώπη σε απόλυτα νούμερα, αλλά καθώς είμαστε πολύ ακριβή χώρα σε σχέση με τους μισθούς μας, είμαστε προτελευταίοι στην πραγματική αγοραστική δύναμη των μισθών).
Είπαμε, είναι πανευρωπαϊκό το φαινόμενο και προκαλείται από την εφαρμογή ακραία νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ηπείρου. Η Ε.Ε. πιέζει για περισσότερες νεοφιλελεύθερες “μεταρρυθμίσεις” (στην πραγματικότητα, απορρυθμίσεις) τόσο στην αγορά εργασίας όσο και στην αγορά γενικότερα, και το αποτέλεσμα είναι η εκτόξευση των εταιρικών κερδών και η συρρίκνωση των μισθών.
Ας πούμε στην Ελλάδα, τα εταιρικά κέρδη αυξήθηκαν κατά 5,9% (τρίτη υψηλότερη επίδοση στην Ευρώπη, μόνο Ρουμανία και Σλοβακία είχαν καλύτερη επίδοση) και ταυτόχρονα οι μισθοί μειώθηκαν 0,2%. Είναι μόλις η έβδομη χειρότερη επίδοση της Ευρώπης, αλλά καθώς, όπως είπαμε ήδη, οι μισθοί στην Ελλάδα παρέμειναν καθηλωμένοι τα τρία πρώτα χρόνια της κυβέρνησης Μητσοτάκη (και ενώ ο πληθωρισμός από τα μέσα του 2021… καλπάζει) ενώ στην Ευρώπη οι επιχειρήσεις προσαρμόζονταν και ανέβαζαν τις αμοιβές, στην Ελλάδα το αποτέλεσμα είναι θλιβερό, καθώς μιλάμε για τέσσερα χρόνια μείωσης των πραγματικών αμοιβών!
Η ευρω-εικόνα
Συνολικά στην Ευρωζώνη βρισκόμαστε στον… μέσο όρο μείωσης των μισθών, που είναι 0,2%, ενώ ο μ.ό. αύξησης των κερδών είναι 1,9%, δηλαδή οι εταιρείες στην Ελλάδα ξεπέρασαν κατά 4 μονάδες τον ευρωπαϊκό μέσο όρο! Είναι ενδεικτικό της προκλητικά “φιλικής” προς τις επιχειρήσεις και “εχθρικής” προς τους εργαζόμενους μεταρρυθμιστικής ατζέντας της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Νέα έρευνα της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ) καταδεικνύει ότι ο μισθός των Ευρωπαίων εργαζομένων εξακολουθεί να μειώνεται σε πραγματικούς όρους, παρά το γεγονός ότι οι εταιρείες σημειώνουν κέρδη πέραν του πληθωρισμού.
“Δίκαιη συμφωνία”
Η ETUC δεν είναι ακριβώς… ταξική οργάνωση. Είναι ένα παρακλάδι των συμβιβασμένων συστημικών οργανώσεων του “εργοδοτικού συνδικαλισμού” που αυτή τη στιγμή κυριαρχεί απόλυτα στην Ε.Ε., ωστόσο ακόμη κι έτσι δεν μπορεί παρά να επισημάνει την τεράστια διαφορά μεταξύ των αυξήσεων των επιχειρηματικών κερδών και των μειώσεων των μισθών των εργαζομένων.
Σε ολόκληρη την Ε.Ε. το μερίδιο των κερδών αυξήθηκε κατά 4% από την έναρξη της πανδημίας, ενώ οι πληρωμές μερισμάτων στους μετόχους αυξήθηκαν έως και 13 φορές ταχύτερα από τους μισθούς. Ταυτόχρονα, η παιδική φτώχια αυξήθηκε για τρίτη συνεχή χρονιά στην Ε.Ε., ενώ οι τιμές των πιο βασικών ειδών διατροφής συνεχίζουν να αυξάνονται έως και επτά φορές ταχύτερα από τους μισθούς.
Αυτή η μελέτη δημοσιεύτηκε ενόψει της παρουσίασης του Μανιφέστου της ETUC για τις ευρωπαϊκές εκλογές με τίτλο “Μια δίκαιη συμφωνία για τους εργαζόμενους”, που πραγματοποιήθηκε χθες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Βεβαίως αυτά ακούγονται σαν ανέκδοτο, αφού η πολιτική της Ε.Ε. κυριολεκτικά ξεφτιλίζει τα εισοδήματα των εργαζομένων και μεταφέρει στις πλάτες τους όλο το βάρος της πληθωριστικής κρίσης. Και δεν πρόκειται να αλλάξουν αυτές οι πολιτικές, αφού αυτό υπαγορεύουν “οι αγορές”, δηλαδή τα διευθυντήρια που αποφασίζουν τις τύχες του κόσμου.
Το Μανιφέστο της ΕΤUC
– Φόροι στα υπερκέρδη που έχουν αυξήσει τον πληθωρισμό.
– Αναθεώρηση των οδηγιών για τις δημόσιες συμβάσεις, όπου θα εξαρτάται η πρόσβαση των επιχειρήσεων στη δημόσια χρηματοδότηση από τον σεβασμό του δικαιώματος σε μισθούς που θα είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαπραγματεύσεων.
– Φιλόδοξη μεταφορά της Οδηγίας για τους επαρκείς κατώτατους μισθούς σε εθνικό επίπεδο, με στόχο την κάλυψη κατά 80% από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις σε κάθε κράτος-μέλος.
Αυτοί οι στόχοι δεν είναι καθόλου “φιλόδοξοι”, και πριν από 40 χρόνια, όταν υπήρχε… πραγματικός ταξικός συνδικαλισμός και μαχόμενα συνδικάτα, θα θεωρούνταν “ταξική προδοσία”. Αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει, ο νεοφιλελευθερισμός είναι η οικονομική θρησκεία της οικουμένης και οι εργαζόμενοι είναι αναλώσιμοι παραγωγοί πλούτου για τους εργοδότες τους, τίποτε περισσότερο.
Μια τραγική κατάσταση, το δίχως άλλο…
Γ.Ψ.
