Υποταγή και το ενεργειακό Βατερλό της ηπείρου
Η Ευρώπη βρίσκεται σε ενεργειακό και γεωπολιτικό αδιέξοδο. Από τη μια φωνάζει για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, από την άλλη υπάρχουν πλέον σαφείς ενδείξεις για επανεκκίνηση του Nord Stream. Και μαντέψτε ποιοι ετοιμάζονται να τον επισκευάσουν και να τον λειτουργήσουν: αμερικανικές εταιρείες ή παρακλάδια τους. Ναι, οι ίδιοι που μας έλεγαν να κόψουμε τους δεσμούς με τη Μόσχα. Και τώρα μπαίνουν οι ίδιοι στη μέση, για να εισάγουν ρωσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω “τρίτων”. Ποιος κοροϊδεύει ποιον;
Σύμφωνα με έγκυρες διαρροές και αποκαλύψεις, πρώην Αμερικανοί αξιωματούχοι, όπως ο Ρίτσαρντ Γκρένελ (πρέσβης στη Γερμανία) και επιχειρηματίες όπως ο Στίβεν Λιντς, κινούνται παρασκηνιακά για την εξαγορά της εταιρείας που διαχειριζόταν τον Nord Stream 2. Οι συζητήσεις γίνονται μυστικά. Φήμες λένε ότι ένα σωληνωτό σκέλος του Nord Stream 2 είναι ακόμα τεχνικά λειτουργικό. Εξετάζουν μάλιστα να τον επαναφέρουν όχι μόνο για φυσικό αέριο, αλλά και για υδρογόνο στο μέλλον.
Τυπικά οι κυβερνήσεις – κυρίως το Βερολίνο – το διαψεύδουν. Η Κομισιόν… σφυρίζει αδιάφορα. Όμως πίσω από τις κουρτίνες, Ευρωπαίοι πολιτικοί και βιομηχανίες που στενάζουν από την ακριβή ενέργεια αρχίζουν να γλυκοκοιτάζουν προς την Ανατολή ξανά. Όχι γιατί αγαπούν τον Πούτιν, αλλά γιατί η οικονομία δε βγαίνει.
Το πιο τραγικό; Αν επανεκκινήσει ο αγωγός, ο έλεγχος δε θα είναι στη Ρωσία. Θα είναι στις ΗΠΑ. Ούτε καν στη Γερμανία. Ο αμερικανικός παράγοντας θα ρυθμίζει την παροχή, τις τιμές και την πολιτική συναίνεση. Δηλαδή… ρωσικό αέριο, με αμερικανική υπογραφή και ευρωπαϊκή υποταγή.
Οι ευρωπαϊκές υποδομές αλλάζουν χέρια
Και δεν είναι μόνο οι αγωγοί. Οι αμερικανικοί όμιλοι (και οι σύμμαχοί τους) μπαίνουν μεθοδικά και στις ευρωπαϊκές διυλιστηριακές μονάδες.
Στην Ιταλία, η ISAB πέρασε από τον ρωσικό Lukoil σε κυπριακή εταιρεία με τη βοήθεια του εμπορικού γίγαντα Trafigura. Στη Γερμανία, η ExxonMobil πούλησε το μερίδιό της στη MiRO στον όμιλο Varo Energy, με συμμετοχή Carlyle και Vitol, δηλαδή πάλι με αμερικανικά συμφέροντα.
Μιλάμε για αργή αλλά συστηματική μεταβίβαση των ενεργειακών κόμβων της Ευρώπης σε τρίτους, κυρίως από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ευρώπη, αντί να αποκτήσει ενεργειακή ανεξαρτησία, αλλάζει απλώς εξάρτηση. Από τη Ρωσία πάει στις ΗΠΑ. Και χειροκροτεί.
Οι Βρυξέλλες νομίζουν ότι κάνουν στρατηγική. Στην πραγματικότητα υπογράφουν την παραίτηση της ηπείρου από τη γεωπολιτική της βαρύτητα.
Ποιος θα αντισταθεί;
Η ερώτηση είναι απλή: Υπάρχει κάποιος στην Ε.Ε. που να τολμά να πει όχι; Όχι στο ευρωγραφειοκρατικό κατεστημένο που εγκρίνει πακέτα 800 δισ. χωρίς λογοδοσία και τα μοιράζει σε εξοπλισμούς και μεσάζοντες; Ποιος στην Ε.Ε. τολμά να πει ότι αυτή η στρατηγική οδηγεί στην αυτοκτονία της Ευρώπης;
Οι συζητήσεις γίνονται μυστικά. Φήμες λένε ότι ένα σωληνωτό σκέλος του Nord Stream 2 είναι ακόμα τεχνικά λειτουργικό. Εξετάζουν μάλιστα να τον επαναφέρουν όχι μόνο για φυσικό αέριο, αλλά και για υδρογόνο στο μέλλον
Η Ευρώπη δεν έχει πια γεωστρατηγικό βάθος. Ούτε ηθικό ανάστημα. Ούτε καν πολιτική ηγεσία. Έχει μόνο επαγγελματίες πολιτικούς, καριερίστες, διορισμένους κομισάριους και έναν λαό σε καταστολή. Η Ευρώπη δεν υπερασπίζεται συμφέροντα, απλώς διαχειρίζεται ήττες.
Και σε περίπτωση κρίσης;
Ένας ρωσικός τακτικός πύραυλος χρειάζεται λιγότερο από 2 λεπτά για να πλήξει το Βερολίνο. Ας το σκεφτούν αυτοί που μιλούν για στρατιωτικοποίηση και “στρατηγική αυτονομία”… με τα λεφτά των φορολογούμενων και με σχέδια επί χάρτου.
Η Ελλάδα δε συγχρονίζεται με την Ευρώπη
Ας μιλήσουμε λοιπόν για Ελλάδα. Μια χώρα με πλουτοπαραγωγικούς πόρους, στρατηγική γεωγραφία, ενεργειακή πύλη και ρόλο- “κλειδί” στη Μεσόγειο. Τι μας δένει πραγματικά με τη Γερμανία; Τι κοινά έχουμε με το Βέλγιο ή τη Σλοβενία; Γιατί να συνεχίσουμε να σιωπούμε και να ακολουθούμε πολιτικές που εξυπηρετούν άλλους, όταν μπορούμε να χαράξουμε δική μας στρατηγική;
Η Ελλάδα ήδη είναι ενεργειακός κόμβος. Από την Αλεξανδρούπολη εξυπηρετούνται ολόκληρα Βαλκάνια. Το LNG από τις ΗΠΑ έρχεται, αποθηκεύεται, μεταφέρεται. Την ίδια ώρα, το Ιόνιο και η Κρήτη έχουν δυναμικό υδρογονανθράκων που ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες διαθέτουν. Η γεωθερμία, ο ήλιος, ο άνεμος είναι όλα εδώ. Είμαστε χώρα με αυτάρκεια και προοπτική.
Το τρίγωνο 3+1 (Ελλάδα-Ισραήλ- Κύπρος + ΗΠΑ) είναι ευκαιρία. Συμμαχία ουσίας και ασφάλειας. Όχι γιατί μας αγαπούν οι άλλοι, αλλά γιατί έχουμε κάτι να δώσουμε. Έχουμε θάλασσα, ενέργεια, σταθερότητα. Αυτά που ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία ούτε το Βέλγιο μπορούν να προσφέρουν.
Ώρα να τολμήσουμε
Ίσως ήρθε η ώρα να πούμε αλήθειες. Ότι η Ε.Ε. έχει χάσει την ψυχή της. Ότι ο εθνομηδενισμός και η υποταγή στο γερμανικό status quo δε φέρνουν ευημερία, φέρνουν παρακμή. Ότι η Ευρώπη των Εθνών είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος.
Και η Ελλάδα; Οφείλει να επιλέξει. Θέλουμε να είμαστε το “προτεκτοράτο του Νότου” ή ο παίκτης- “κλειδί” στην Ανατολική Μεσόγειο;
Θέλουμε να περιμένουμε οδηγίες από τις Βρυξέλλες ή να χαράξουμε εθνική ενεργειακή στρατηγική, βασισμένη στις δικές μας ανάγκες και πόρους;
Η επόμενη γενιά δε θα μας συγχωρήσει αν συνεχίσουμε να κρύβουμε το κεφάλι στην άμμο. Αντί να μιλάμε για «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», ας μιλήσουμε για εθνική κυριαρχία, ενεργειακή αυτάρκεια και γεωπολιτική αυτοπεποίθηση. Ο χάρτης έχει αλλάξει. Το ερώτημα είναι ένα: Θα παίξουμε ή θα μας παίξουν;
* Ο Αλέξιος Ντόνας είναι πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Ελληνισμού.
