Σήμερα τα παιδιά μας βρίσκονται αντιμέτωπα με μία κατάσταση τραγική… Υποτίθεται ότι έχουν δικαίωμα στη μόρφωση, στην εργασία με βάση τις ικανότητες και τις γνώσεις τους και ότι αντιμετωπίζονται ισότιμα μέσα στην κοινωνία – Θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας… όμως, αλήθεια, πόσο στην πράξη τις βλέπουμε να εφαρμόζονται;
Όταν έπεσε η Χούντα, υποτίθεται ότι η Ελλάδα περνούσε στη λεγόμενη μεταπολιτευτική περίοδο και άρχιζε να αγωνίζεται πλέον κοινοβουλευτικά και δημοκρατικά για να γίνουν πράξη τα οράματα για “ψωμί”, “παιδεία”, “ελευθερία”…
Ας πάμε στο “ψωμί”. 57 χρόνια μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών (που συμπληρώνουμε ακριβώς σε ένα μήνα)… Άρα, 50 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και… Έξι, λέει, στα δέκα νοικοκυριά προβληματίζονται για την ακρίβεια και την απόκτηση των βασικών αγαθών. Και αυτό το λέει μία νέα έρευνα του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών. Όσο για την ενέργεια (ηλεκτρικό ρεύμα, καύσιμα, θέρμανση), αυτή βρίσκεται στη δεύτερη θέση, αλλά αρκετά πιο χαμηλά από την πρώτη πηγή ανησυχίας.
Να δούμε την “Παιδεία”; Ποτέ μέχρι σήμερα η ελληνική Παιδεία δεν ήταν πραγματικά δημόσια και δωρεάν. Όμως, πλέον, με τον νέο νόμο θα μπορούν να εγκαταστήσουν στη χώρα μας παραρτήματά τους όποια μη κρατικά πανεπιστήμια του εξωτερικού επιθυμούν και φυσικά όποιος επιθυμεί μπορεί να δημιουργήσει μη κρατικό πανεπιστήμιο στη χώρα μας. Έτσι, η Παιδεία μας τώρα ουσιαστικά δέχεται χαριστική βολή. Αφού όποιος έχει το χρήμα θα μπορεί να περνάει στο μη κρατικό πανεπιστήμιο με πολύ ευκολότερο τρόπο, σε σχέση με το δημόσιο. Και φυσικά να έχει μια πολύ πιο γρήγορη και σίγουρη αποκατάσταση στην αγορά εργασίας, πληρώνοντας αδρά.
“Ελευθερία”; Ελάτε τώρα. Για ποια ακριβώς ελευθερία μιλάμε; Και πότε είχαμε από τη μεταπολίτευση και μετά την ελευθερία για την οποία αγωνίστηκαν τα Ελληνόπουλα του Πολυτεχνείου και μία μερίδα (η αλήθεια είναι) του λαού μας;…
Τα παιδιά μας…
Σήμερα τα παιδιά μας βρίσκονται αντιμέτωπα με μία κατάσταση τραγική… Υποτίθεται ότι έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Υποτίθεται ότι έχουν δικαίωμα στην εργασία με βάση τις ικανότητες και τις γνώσεις τους. Υποτίθεται πως, όταν είσαι σωστός και εργατικός, βρίσκεις πάντα δουλειά και αντιμετωπίζεσαι ισότιμα στην αγορά εργασίας και μέσα στην κοινωνία. Αυτές βέβαια είναι θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας. Όμως, αλήθεια, πόσο στην πράξη τις βλέπουμε να εφαρμόζονται;
Αν έχεις “μπάρμπα στην Κορώνη”
Όλοι γνωρίζουμε… Και αν κάποιοι δεν το παραδέχονται, κατά βάθος το ξέρουν και οι ίδιοι, πως όσο ικανό και να είναι σήμερα ένα νέο παιδί, μετά που θα τελειώσει το σχολείο του ή τις ανώτερες σπουδές του, για να μπορέσει να δουλέψει, χρειάζεται να έχει “μπάρμπα στην Κορώνη”… Να έχεις “γνωστό”, που θα ξέρει έναν άλλο “γνωστό”, που θα έχει κάποια “δύναμη” στον χώρο της αγοράς για να κάνει το “χατίρι” ο… “γνωστός” του “γνωστού” και να δώσει δουλειά στον νέο ή τη νέα… Τουλάχιστον, αν δεν μπορούμε να τα βοηθήσουμε, ας μην είμαστε τόσο “αφοριστικοί” και να τα κατηγορούμε διαρκώς για τη σημερινή κοινωνία… Γιατί εμείς τη “φέραμε”. Με την ανοχή μας. Με τους φόβους μας. Με τους συμβιβασμούς μας. Αν, λοιπόν, έχεις μπάρμπα στην Κορώνη προχώρα δίχως φόβο… Κατά τα λοιπά, “δημοκρατία”, “ελευθερία” και “ίσα δικαιώματα”…
