Βάζουν στόχο τον σταθερό και ημερήσιο χρόνο εργασίας που πάνω σε αυτόν “χτίστηκαν” οι μισθοί, η ασφάλιση, οι συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας
Οι τρόποι που σκαρφίζεται η κυβέρνηση, που αποτελεί το πολιτικό προσωπικό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για να αυξήσει τον βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, δεν είναι πλέον ούτε ευφάνταστοι, ούτε πρωτόγνωροι.
Μετά τις συνεχείς επιθέσεις σε 5νθήμερο και 8ωρο την περασμένη δεκαετία, μετά τη 10ωρη εργασία χωρίς υπερωριακή αμοιβή που θεσπίστηκε με τον νόμο “Χατζηδάκη”, η κυβέρνηση φέρνει νέο εμβληματικό έκτρωμα που θα επιτρέπει δουλειά μέχρι και 16 ώρες την ημέρα, βαφτίζοντάς το και αυτό δικαίωμα, όπως άλλωστε και με τη δουλειά μέχρι τον τάφο.
Βάζουν στόχο τον σταθερό και ημερήσιο χρόνο εργασίας, που πάνω σε αυτόν “χτίστηκαν” οι μισθοί, η ασφάλιση, οι συντάξεις, τα επιδόματα ανεργίας κ.λπ.
Είναι αδιανόητο την εποχή που οι παραγωγικές δυνατότητες και η επιστήμη δίνουν τη δυνατότητα να μειωθεί ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος, οι εργαζόμενοι να τσακίζονται και να πεθαίνουν στη δουλειά, όπως ο ανασφάλιστος ξενοδοχοϋπάλληλος σε ξενοδοχείο στη Σταλίδα που “λούστηκε” από καυτό λάδι και μετά η εργοδοσία έκανε πως δεν τον ήξερε κιόλας, όπως ο συνάδελφός μας οικοδόμος στο Ρέθυμνο που δε γύρισε σπίτι του. Όπως οι μητέρες εμποροϋπάλληλοι που με αποφάσεις κυβερνήσεων, της Περιφέρειας και των Δήμων δουλεύουν ασταμάτητα σε πολλές περιοχές της Κρήτης, χωρίς μια Κυριακή ξεκούρασης, ακόμη και μέχρι τις 11 τη νύχτα. Και αυτό το ονομάζουν δικαίωμα, επιλογή του εργαζομένου.
Δεν αποτελεί επιλογή κανενός εργαζομένου να δουλεύει σε δύο και τρεις εργοδότες για να συμπληρώσει τον άθλιο μισθό που παίρνει και να τα φέρει βόλτα μπροστά στις αυξημένες ανάγκες που έχει ο ίδιος και η οικογένειά του.
Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει ότι οι παρεμβάσεις που έγιναν στον χρόνο εργασίας δε θα έχουν τελειωμό, γιατί κριτήριο γι’ αυτές είναι το καπιταλιστικό κέρδος.
Δικαίωμα δεν είναι να σακατεύεσαι για το κέρδος του εργοδότη, αλλά να δουλεύεις λιγότερες ώρες, με αξιοπρεπές εισόδημα, αντί να επιβιώνεις σε μία χαμοζωή.
Δικαίωμα δεν είναι η απεργοσπασία, αλλά η δυνατότητα να παλέψεις οργανωμένα για να βελτιώσεις τους όρους και τις συνθήκες δουλειάς.
Και χρειάζεται οι εργαζόμενοι να χαρακτηρίσουν εχθρό τους όχι μόνο αυτήν την κυβέρνηση, αλλά κι όσους αναμασούν τις “οδηγίες της Ε.Ε.”, όπως οι άνθρωποί της στο Περιφερειακό Συμβούλιο, που όχι μόνο υπερασπίζονται ή δίνουν ανοχή στον νόμο Γεωργιάδη, αλλά τελικά ομολογούν την πιο βαθιά σήψη και χρεωκοπία του βάρβαρου αυτού συστήματος. Γιατί όλες μα όλες οι ευρωπαϊκές οδηγίες και αποφάσεις έχουν επιβάλει τα εξαντλητικά ωράρια, την υπερεργασία ήλιο με ήλιο, την κατάργηση της σταθερής δουλειάς, το κυνήγι της επιβίωσης κυριολεκτικά μέχρι τον θάνατο.
Δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε άσχετο ότι απ’ όλες τις χώρες της Ε.Ε., η Ελλάδα είχε πέρυσι το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων με υπερωρίες (12,6%), και είναι “πρωταθλήτρια” στους εργαζόμενους με πάνω από 49 ώρες εργασίας την εβδομάδα, με στοιχεία της Eurostat.
Δε χρειάζεται καμία ανοχή λοιπόν και καμιά αναμονή, κανένας εφησυχασμός, όπως κάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι συνδικαλιστές της στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου που εξωραΐζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων και τις ευρωπαϊκές οδηγίες ότι τάχατες είναι προς το συμφέρον των εργατών. Το ίδιο έκαναν και με τον νόμο Χατζηδάκη.
Ό,τι μέχρι σήμερα έμοιαζε παράνομο από την ελάχιστη εργατική νομοθεσία που είχαν κρατήσει οι εργαζόμενοι με τον σκληρό τους αγώνα και το Κόμμα τους, το ΚΚΕ, την τελευταία δεκαετία, έρχονται σαν τους κλέφτες μέσα στον Αύγουστο να τα θεσμοθετήσουν, ομολογώντας στην πραγματικότητα ότι φοβούνται το εργατικό κίνημα.
Φοβούνται το εργατικό κίνημα, τις μαζικές κινητοποιήσεις, γι’ αυτό και χρησιμοποιούν την καταστολή με φυλακίσεις και εξοντωτικά πρόστιμα. Γι’ αυτό και αξιοποιούν τα φερέφωνά τους, τους ρουφιάνους τους στις επιχειρήσεις. Οι εργαζόμενοι δεν πτοούνται όμως απ’ όλα αυτά. Έχουν και πείρα και γνώση, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές.
Απέναντι σε έναν ακόμα δύσκολο χειμώνα που βρίσκεται μπροστά, δε χωράει καμία αναμονή από τους εργαζόμενους, τον λαό, απέναντι στις ψεύτικες προσδοκίες που προσπαθούν να καλλιεργήσουν η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία.
Αντίθετα, είναι ώρα χωρίς καθυστέρηση να δυναμώσει η παρέμβαση του λαού, η οργανωμένη δράση σε σύγκρουση με την πολιτική που τσακίζει τον λαό για τα κέρδη των ομίλων. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες έχουν αποδείξει ότι μπορούν με την οργάνωση και τον αγώνα τους να ακυρώσουν άλλο ένα αντεργατικό “έκτρωμα”.
Και αντί να δουλεύουν ατέλειωτα δεκαεξάωρα, να επιβάλλουν υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις, με μείωση των ωρών εργασίας και σύγχρονα δικαιώματα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.
Ο αγώνας αυτός περνάει και μέσα από τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές, με την καταψήφιση σε Δήμους και Περιφέρειες των υποψηφίων όλων των κομμάτων που στηρίζουν την ανάπτυξη για τα συμφέροντα των λίγων, όλων όσοι αντιμετωπίζουν τις λαϊκές ανάγκες σαν «κόστος» και επικαλούνται την «έλλειψη πόρων», την ίδια ώρα που ταράζουν τα λαϊκά στρώματα στη φορολογία για να χρηματοδοτήσουν προγράμματα που στηρίζουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Απέναντι σ’ αυτήν την αντιλαϊκή ομοβροντία από κυβέρνηση, Δήμους και Περιφέρειες, ο λαός μπορεί να βγει ακόμα πιο δυνατός!
Ενισχύοντας παντού το ψηφοδέλτιο της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, εκλέγοντας περισσότερους αγωνιστές περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους, δυναμώνοντας τη μόνη γνήσια εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση, με πιο ισχυρό ΚΚΕ και στις τοπικές εκλογές!
* Ο Γιάννης Γωνιανάκης είναι πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων ν. Ηρακλείου.
